Αν και στην περίπτωση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης που ανακοίνωσε χθες ο Draghi το «μέγεθος» του 1,14 τρισ. ευρώ μετράει και φαίνεται να ξάφνιασε θετικά τις αγορές, εν τούτοις η δέσμευσή του ότι θα συνεχίσει και πέραν του Σεπτεμβρίου του 2016 την παρέμβασή του όσο χρειαστεί για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει όσο αφορά τον στόχο του πληθωρισμού, φαίνεται να μετρά περισσότερο.
Άλλωστε το «μέγεθος» του πακέτου αν και μεγαλύτερο των προσδοκιών δεν είναι τελικά τόσο μεγάλο όσο δείχνουν οι αριθμοί.Το …μαγικό του Draghi έγινε με το «πακετάρισμα» σ’ αυτό το πακέτο και των προγραμμάτων αγορών abs και παροχής TLTROs που έχουν εξαγγελθεί από το φθινόπωρο. Παρ’ όλα αυτά το μέγεθος είναι σημαντικό για τα δεδομένα της Ευρωζώνης...
Το σημαντικότερο όμως στο εγχείρημα Draghi βρίσκεται στο γεγονός ότι οι αγορές συναλλάγματος γνωρίζουν τώρα ότι η ΕΚΤ θα «τυπώσει» όσο χρήμα χρειασθεί και κατά συνέπεια τα διαθέσιμα ευρώ θα είναι περισσότερο και άρα …φθηνότερα.
Η συγκυρία μάλιστα για περαιτέρω διολίσθηση του ευρώ είναι η καταλληλότερη καθώς βρίσκει το ευρώ ήδη να κατρακυλά και το δολάριο να κινείται σε ένα πεδίο ισχυρών προσδοκιών ανόδου λόγω της αναγγελίας της FED για αύξηση επιτοκίων. Αυτό είναι ένα περιβάλλον σαφώς ισχυρότερων πληθωριστικών προσδοκιών για την ΕΚΤ.
Το γεγονός βέβαια ότι αυτό θεωρείται ήδη από πολλούς αναλυτές ως προάγγελος νομισματικών και συναλλαγματικών ανταγωνισμών σε παγκόσμια κλίμακα είναι μία άλλη διάσταση του περίπλοκου και επικίνδυνου περιβάλλοντος που συνεχίζει να ξεδιπλώνεται έξι χρόνια μετά την πτώση της Lehman Brothers (σ.σ. αναλυτικό ρεπορτάζ και φάκελος αναλύσεων στην σημερινή έκτακτη έκδοση του Κεφαλαίου).
Άλλωστε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από μόνο του όσο μεγάλο και αν είναι στις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα, όπως απέδειξε και το όχι επιτυχημένο πείραμα της Ιαπωνίας η οποία το 2013 είχε προκαλέσει τον ενθουσιασμό των αγορών με την ανακοίνωση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης (Abenomics).
Η καθυστερημένη κατά δύο χρόνια επέμβαση της ΕΚΤ μετά την BoJ δεν μπορεί να φιλοδοξεί σε διαφορετικό αποτέλεσμα παρά μόνο σε συνάρτηση με την δραστική πτώση της ισοτιμίας του ευρώ. Υπάρχει όμως και ενας άλλος επιπλέον λόγος επιφυλάξεων.
Τα τρία προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης στις ΗΠΑ που ολοκληρώθηκαν (επιτυχώς κατά το πρόσφατο διάγγελμα Ομπάμα στην Γερουσία) τον περασμένο Οκτώβριο συνοδεύονταν από ισχυρά προγράμματα ενίσχυσης της εσωτερικής καταναλωτικής δαπάνης δημόσιας και ιδιωτικής.
Ορισμένα μάλιστα εξ αυτών ήταν τέτοιας έκτασης – όπως π.χ. στην τεχνολογία παραγωγής ενέργειας – που επηρέασαν καθοριστικά τις διεθνείς ισορροπίες στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε αυτό τον συνδυασμό στηρίχθηκε η όποια σχετική αποτελεσματικότητα των τριών QE στις ΗΠΑ. Στην Ευρωζώνη ο Draghi φαίνεται να βρίσκεται αρκετά μόνος στο σκέλος αυτό.
Πέραν των υποσχέσεων για ένα αόριστο πρόγραμμα επενδύσεων που παρουσίασε ο κ. Γιουνκέρ το φθινόπωρο και κανείς δεν μιλάει πλέον γι’ αυτό, δεν υπάρχει καμία συστηματική και άμεση δέσμευση από πλευράς ευρωζώνης για το που θα διοχετευθεί το χρήμα που θα τυπώσει ο Draghi τους επόμενους 20 μήνες…
Βέβαια ο Draghi πέτυχε κάτι – σε μικρότερη έκταση από αυτή που θα ήθελε - που οι γερμανοί είχαν απαγορεύσει και δεν δέχονταν να συζητήσουν: το πρώτο βήμα αμοιβαιοποίησης του ευρωπαϊκού κρατικού χρέους.
Σύμφωνα με τις τεχνικές προβλέψεις του σχεδίου ποσοτικής χαλάρωσης οι εθνικές κεντρικές τράπεζες θα έχουν την ευθύνη του 80% του κινδύνου από τις αγορές τίτλων που θα γίνουν τους επόμενους μήνες. Το υπόλοιπο 20% θα το έχει η ΕΚΤ και αυτό είναι μία μείζονος σημασίας θεσμική αλλαγή στην ευρωζώνη.
Βέβαια για να δεχθεί το Βερολίνο αυτή την αλλαγή πέτυχε, χωρίς μεγάλες αντιρρήσεις είναι η αλήθεια από τους άλλους, να αποκλεισθεί η ανάληψη κινδύνου για την Ελλάδα μέχρι αυτή να μπει και πάλι σε πρόγραμμα. Αλλά αυτό ήταν ήδη κάτι στο οποίο είχαν όλοι συμφωνήσει από πριν…
Αν αυτό το βήμα αμοιβαιοποίησης θα προχωρήσει θα φανεί στους επόμενους μήνες. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι αγορές αφ’ ενός δέχθηκαν ευνοϊκά την επέκταση της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ και αφ΄ ετέρου άκουσαν για άλλη μια φορά από τον Draghi ότι θα συνεχίσει και πέρα από το πρόγραμμα αυτό αν χρειασθεί για να πετύχει τους στόχους του.
Και μέχρι τώρα παρά τις γερμανικές δυσκολίες φαίνεται να τα καταφέρνει μέσα στον ευρωπαϊκό λαβύρινθο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου