Ο κοινωνικός εταίρος - κράτος φέσωσε με 10 δισ. ευρώ τον κοινωνικό εταίρο - εργοδότη και του επέστρεψε μόνο 5 δισ. ευρώ.
Τώρα τον σέρνει σε υποχρεωτικό άνοιγμα τις Κυριακές. Αλλά ο κοινωνικός εταίρος - εργοδότης σέρνει τον κοινωνικό εταίρο - κράτος στα δικαστήρια. Και οι «ενάντια στο κράτος» κοινωνικοί εταίροι - εργοδότες θυμήθηκαν τώρα και τον ανασφάλιστο με κινέζικους μισθούς κοινωνικό εταίρο - εργαζόμενο που χάνει δικαιώματα από το κράτος…
Η γελοιότητα κράτους, κυβέρνησης , αντιπολίτευσης και Οργανώσεων σε όλο της το μεγαλείο. ...Η στήλη ούτε τοποθετείται ούτε θα τοποθετηθεί (προς ώρας) στο θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές γιατί πιστεύει αμετακίνητα ότι δεν αξίζει να θυσιάσει κανείς ούτε μία δημοσιογραφική αράδα για να αναλύσει την ουσία της βλακωδέστατης εξέλιξης στην γνωστή επίμαχη υπόθεση των ημερών.
Άποψη μου είναι ότι το ζήτημα αυτό που ξεκίνησε με τον πλέον βλακώδη τρόπο θα το δούμε σε οριστική εξέλιξη μετά από μια διετία. Τότε που (επίσης κατά την γνώμη μου ) και τα νούμερα της τουριστικής κίνησης δεν θα έχουν καμία σχέση με τα σημερινά.
Άλλωστε θέματα που έχουν λυθεί μισό αιώνα πριν σε όλο τον πλανήτη με τρόπο πολιτισμένο και αποδεκτό από επιχειρηματίες, εργαζόμενους και καταναλωτές προσπαθούμε να τα λύσουμε εμείς σήμερα σε μια Ελλάδα χωρίς οικονομική ταυτότητα, χωρίς σχέδιο οικονομικής κατεύθυνσης και ιδίως χωρίς οικονομική ιδεολογία που να ταιριάζει έστω και σε χώρες της Αφρικής.
Σε μια οικονομία όπου ακόμη λύνουν και δένουν «κουμπαριές» μαζί με τις «λίστες διανομής προμηθειών» στα μέτρα επιχειρηματιών που βάζουν μόνοι τους το κράτος «κεχαγιά» στο κεφάλι τους (αλλά τώρα δεν τους βολεύει και το σέρνουν στα δικαστήρια βγάζοντας ψεύτικους «λυγμούς» και για τους εργαζόμενους που θα κακοπέσουν-αλήθεια από ποιους;- ) ποιόν να πρωτοπάρεις στα σοβαρά;
Τι να αναλύσεις για υπέρ και κατά της λειτουργίας της και τις Κυριακές όταν λειτουργούμε ακόμη με δύο οικονομικά μοντέλα φτιαγμένα πριν 300 χρόνια;
Το Οθωμανικό της εποχής Σουλεϊμάν που μπασταρδεύτηκε με τον σοβιετισμό των πρώτων χρόνων.
Και το «καπιταλιστικό» κομμένο όμως και ραμμένο στο Οθωμανικό μοντέλο που βασίζεται στην παροχή προστασίας του Σουλτάνου από κάθε «εισβολή» μεγάλου επενδυτή ή εργαζόμενου με απαιτήσεις.
Προσέξτε την κατάντια και το χάλι της ( κατά τα άλλα) « ελεύθερης ελληνικής οικονομίας» που περιμένουμε να ανασυνταχθεί και να ορμήσει στην ανάπτυξη για να βρει (λένε) και δουλειά στους άνεργους.
Προσέξτε το κουβάρι των «κοινωνικών εταίρων» στα πρόσωπα του κράτους- εργοδοτών - εργαζομένων μέσα από πλήρως ελεγχόμενους μηχανισμούς κομματικά και συντεχνιακά.
Το κράτος υπόδουλο (εδώ και πολλές δεκαετίες) σε κάθε λογής οργανωμένα συμφέροντα συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρηματικών κλείνει κομματικά (μέσω των κυβερνήσεων) το μάτι σε συγκεκριμένους κλάδους και το σπίτι σε άλλους κλάδους…
Γιατί νομίζετε πολιτικοποιήθηκαν αρχικά και κομματικοποιήθηκαν στην συνέχεια Επιμελητήρια, Συνομοσπονδίες, Ομοσπονδίες και Σωματεία εργοδοτών και εργαζομένων ανοίγοντας δρόμο στις προθέσεις και τις διαθέσεις κυβερνήσεων και κομμάτων;
Ποιος δεν γνωρίζει ότι η Ν.Δ. είχε υπό τον έλεγχό της το τάδε και το τάδε Επιμελητήριο ή ότι το ΠΑΣΟΚ έδινε μάχες μέχρι και το 2004 για να «κρατήσει» υπό τον έλεγχό του Επιμελητήρια και Οργανώσεις παραγωγικών τάξεων;
Ποιά κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν «μέτραγε» την δύναμη της και από τις ελεγχόμενες Επιμελητηριακές και παραγωγικές τάξεις που προσέφεραν την συμμαχία τους με ανακοινώσεις, δηλώσεις και θετικές τοποθετήσεις των παραγόντων τους ;
Τα σύμφωνα «συμμαχιών» και «μη επιθέσεων» ξεκινούν από τον προεκλογικό αγώνα με τα προγράμματα των διεκδικητών της εξουσίας να μοιράζουν «συμβόλαια ανάπτυξης» των μικρομεσαίων που «…αποτελούν την ραχοκοκαλιά της οικονομίας» μαζί με άλλες τυποποιημένες ανοησίες που ουδέποτε είχαν αντίκρισμα.
Η «αντιπαροχή» για τις συμμαχίες αυτές είναι η πρόσκληση πολλών προέδρων Οργανώσεων και ιδίως των Επιμελητηρίων στα «πολιτικά στρατόπεδα» που κατατάσσονται και οι ελεγχόμενοι κομματικά συνδικαλιστές του μονίμως ριγμένου κοινωνικού εταίρου –εργαζόμενου.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα τους εκπροσωπεί (ως κοινωνικός εταίρος) η ανέκαθεν ελεγχόμενη κομματικά ΓΣΕΕ και του κρατικού τομέα η μονίμως κατευθυνόμενη από κόμματα , κλαδικές και συντεχνίες ΑΔΕΔΥ.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν να δει στον ήλιο μοίρα το τρίτο και (κυριολεκτικά) τελευταίο σκέλος κοινωνικών εταίρων που είναι οι εργαζόμενοι.
Στην παραπάνω χαβούζα βράζουν βέβαια και τα επαγγελματικά συμφέροντα .
Μέχρι και ο πλέον ανίδεος των πολιτικών παιχνιδιών γνωρίζει το πολιτικό και κομματικό χρώμα ταξιτζήδων, φορτηγατζήδων, μηχανικών, φαρμακοποιών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων , γιατρών , εκπαιδευτικών και άλλων ομάδων που βοηθούσαν και βοηθούν στην άνοδο και πτώση κυβερνήσεων .
Αυτό λοιπόν το κωμικό οθωμανικό-σοβιετικό-κρατικοδίαιτο μίγμα της οικονομίας προσπαθεί τώρα να ξεμπλέξει το κουβάρι που μόνο του έπλεξε επιδιώκοντας (με κάθε τρόπο ) να είναι το κράτος μέσα στα ποδάρια του γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι ανάγκες του . Οπότε καλά ξεμπερδέματα και αν τα καταφέρουν ας ξαναδιαβάσουν (αν το θέλουν βέβαια ) τι σημαίνουν και πως λειτουργούν οι κανόνες στην ελεύθερη οικονομία.
Του Γιώργου Κράλογλου
George.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου