Αν ακόμα πιστεύεις τους καθεστωτικούς νταβατζήδες, μην αναρωτηθείς γιατί γεμίζεις το αυτοκίνητο με τα διπλάσια λεφτά από ότι επί “κακού Καραμανλή”…
Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι σκευωροί, αν θέλουμε να υπάρξει ελπίδα για το μέλλον.
Το άρθρο του κ. Χειλαδάκη με ημερομηνία 20/10/2008
ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ “ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ”
«η απόδειξη για το μέγεθος της αξίας ενός Χριστιανικού έργου είναι ο πόλεμος που δέχεται».
Η ενημέρωση του ελληνικού λαού έχει τα τελευταία χρόνια διαμορφώσει δυο σημαντικές ιδιαιτερότητες που δεν υπάρχουν σε καμιά άλλη χώρα, (ο γράφων παρακολουθεί ένεκα της δουλειάς του δορυφορικά δελτία ειδήσεων σε τέσσερις γλώσσες), διαμορφώνοντας μια κοινή γνώμη που ούτε κοινή είναι και το κυριότερο, ούτε γνώμη, δηλαδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κοινή γνώμη, αλλά «κοινή ύπνωση» σε ότι σερβίρεται κάθε βράδυ από τα (υποτίθεται) κεντρικά δελτία ειδήσεων.
Οι ιδιαιτερότητες αυτές είναι πρώτο τα «παράθυρα», στα οποία μια ομάδα επωνύμων, περίπου... τριάντα άτομα κάθε βράδυ, εξαπολύει αυτό που σε κοινή γλώσσα θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε λαϊκά με την φράση, «το μακρύ και το κοντό». Ο σκοπός αυτής της «παραθυροφιλολογίας» είναι να κάνει εντύπωση, να συγκινήσει, να παρασύρει σε μια συναισθηματική φόρτιση, με λίγα λόγια να υπνωτίσει το τηλεοπτικό κοινό που δεν έχει καμία δυνατότητα αντίλογου. Οι δε διάλογοι είναι σχεδόν πάντα, ή μονόλογοι, ή μιλάνε όλοι μαζί και δεν καταλαβαίνει (σκόπιμα) κανείς τίποτα. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι τα σκάνδαλα, είτε υπαρκτά (που δείχνουν και το επίπεδο της κοινωνίας μας), είτε φτιαχτά. Τα σκάνδαλα κρατάνε την επικαιρότητα ανάλογα του ποσοστού τηλεθέασης τους, από μια εβδομάδα, έως και τέσσερεις μήνες (θυμηθείτε το περίφημο σκάνδαλο Ζαχόπουλου, τότε που όλος ο ελληνικός λαός ξενυχτούσε από τις αλλεπάλληλες συνταρακτικές «αποκαλύψεις» οι οποίες ξεφούσκωσαν ομαδικά μετά από τέσσερεις περίπου μήνες).
Έτσι και τώρα τα παράθυρα, (που έχουν επιβληθεί με το έτσι θέλω), και οι «επώνυμοι», έχουν σαν κύριο κριτήριο της τηλεθέασης τους (και φυσικά οικονομικού κέρδους, αλήθεια ποιος κάποτε θα ασχοληθεί με τις αμοιβές των επωνύμων μεγαλόσχημων δημοσιογράφων, τις περιουσίες τους και κυρίως τον τρόπο που λειτουργούν οι μηχανές τηλεθέασης, κύριοι υπαίτιοι της ελληνικής αποβλάκωσης ;), το λεγόμενο σκάνδαλο Βατοπεδίου. Το σκάνδαλο αυτό έδωσε την αφορμή, που όλοι περίμεναν εδώ και δεκαετίες για να βγει στην επιφάνεια όλο το «δηλητήριο» κατά της εκκλησίας, του Αγίου Όρους και κυρίως κατά της ίδιας της Ορθοδοξίας, που είναι πολύ ψηλότερα και από την ελληνική εκκλησία και από το Άγιο Όρος και είναι το «καυτό κάρβουνο» για τους στόχους της παγκοσμιοποίησης και πολτοποίησης των λαών και των συνειδήσεων.
Με αφορμή αυτό το μεγάλο σκάνδαλο, έχουν ακουστεί πρωτοφανή πράγματα για το Βατοπέδι και το Άγιο Όρος, όπως : «η μπόχα του Αγίου Όρους», «η μαφία του Αγίου Όρους», «να κλείσουν οι μονές και να γίνουν ξενοδοχεία», «να σβήσουμε την μαύρη δεσυδαιμονία του Αγίου Όρους», «να ξυπνήσουμε τον λαό από τις μεσαιωνικές θρησκευτικές προκαταλήψεις» κ.α. Παράλληλα άρχισε ένα ενορχηστρωμένο ανεπανάληπτο «κυνήγι μαγισσών» για όλα τα μοναστήρια και τα περιουσιακά τους στοιχειά, βγάζοντας άχρηστα όσους τίτλους ιδιοκτησίας έχουν, Χρυσόβουλα και οθωμανικά φιρμάνια. Και εδώ γίνεται η πρώτη μεγάλη παραποίηση της αλήθειας. Για να μην αναφερθούμε σε όλες τις αποφάσεις των δικαστηρίων, (ελληνικών και ευρωπαϊκών), που έχουν δικαιώσει τα μοναστήρια για τους τίτλους ιδιοκτησίας που είχαν εκτός από εκείνες τις ιδιοκτησίες που παραχωρηθήκαν στο κράτος, θα πούμε το εξής : Έχετε συνειδητοποιήσει ότι όλη η περιουσία των Πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων, (όπως ο ίδιος ο Πανάγιος Τάφος) και Αλεξάνδρειας, βασίζεται σε χρυσόβουλα και οθωμανικά φιρμάνια ; Αν το ελληνικό κράτος τα αμφισβητήσει, τότε το Ισραήλ, (για να μην πάμε στην Τουρκία), θα έχει την λαβή για να αμφισβητήσει όλη την περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων που τόσο εποφθαλμιά. Προσωπικά ξέρω τρεις, (από τις χιλιάδες), συγκεκριμένες ιδιωτικές υποθέσεις κληρονομιάς από την περιοχή του Κιλκίς, που κρίθηκαν βάση οθωμανικών εγγράφων τα λεγόμενα «κιτάπια», βάσει των οποίων γίνονται και συμβολαιογραφικές πράξεις. Αλλά ας σκεφτούμε το αυτονόητο. Είναι δυνατόν τα μοναστήρια να επιβιώσουν χωρίς να έχουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο που συνήθως είναι ή δωρεά, ή προσωπική περιουσία των μοναχών που προτιμούνε να την προσφέρουνε στο μοναστήρι τους ;
Τώρα όσον αφορά το Βατοπέδι αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που κάθε βράδυ βγαίνουν και βρίζουν με κάθε τρόπο την «μαφία του Βατοπεδίου» έχουν πάει ποτέ εκεί και έχουν γνωρίσει, ή καλύτερα βιώσει τι σημαίνει Άγιο Όρος γενικότερα. Το Βατοπέδι είναι το δεύτερο κατά σειρά ιεραρχίας μοναστήρι του Αγίου Όρους μετά την Μέγιστη Λαύρα και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να ξεχωρίζει καθώς η πνευματική του προβολή ανέρχονταν όλο και περισσότερο.
Τον Αύγουστο του 1987, (από μαρτυρία κάποιου επισκέπτη), το μοναστήρι ήταν ένα τεράστιο, αλλά ουσιαστικά έρημο Μοναστήρι με μόνο 5 Μοναχούς, που ήταν κλεισμένοι λόγω γήρατος στα κελιά τους (κάποτε είχε 1.000 Μοναχούς), ιδιόρρυθμο χωρίς Ηγούμενο επί 5 αιώνες, με κλειστές τις 20 υπέροχες εκκλησίες του. (Πρώτη φορά στο Άγιο Όρος όπου πήγαινα από το 1976 βρέθηκα σε Μοναστήρι όπου δεν τελούταν Θεία Λειτουργία), με χορταριασμένες αυλές, βουλιαγμένες σκεπές, ετοιμόρροπα άδεια κτίρια και φυσικά όπως όλα τα παλαιά Βυζαντινά Μοναστήρια, με κειμήλια που δεν είχε όμως τη δυνατότητα να προσκυνήσει κανείς.
Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως βρισκόμουν σε μία νεκρή πολιτεία όπου έμοιαζε να έχει εγκαταλειφθεί λόγω κάποιας…επιδημίας.
(ΣΗΜ. Για αυτή την απαράδεκτη εικόνα κανένας ή καμία δημοσιογράφος δεν είχε τότε ασχοληθεί…). Δεν νομίζω πως ο «μέσος άνθρωπος» έχει αυτή την εικόνα ως πρότυπο Ιεράς Μονής και απορρίπτει τη σημερινή πρότυπη – υποδειγματική εικόνα μιας ζωντανής – πνευματικά και ουσιαστικά – Μονής, όπου εγκαταβιώνουν άνω των 100 Μοναχών με 75 πανεπιστημιακά πτυχία και με μέση ηλικία κάτω των 45 ετών, οι οποίοι δημιούργησαν μια Ορθόδοξη Χριστιανική κυψέλη που πραγματοποίησε ένα τεράστιο αναστηλωτικό έργο – ορατό για κάθε προσκυνητή – έφερε στο φως και συντήρησε ανεκτίμητους θρησκευτικούς θησαυρούς, που επί αιώνες φθείρονταν σε σκοτεινά υπόγεια (υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες), πραγματοποίησε τεράστιο Ιεραποστολικό έργο με σοβαρές οικονομικές ενισχύσεις σε αναξιοπαθούντες, σπάνιες εκδόσεις πολύτιμων βιβλίων, θρησκευτικές ομιλίες υψηλού επιπέδου, μοναδικά πνευματικά συνέδρια με πολυπληθέστατα ακροατήρια, καθώς και αφανή σημαντική συμβολή στην απεξάρτηση νέων ανθρώπων από ναρκωτικά.
Οι 25.000 προσκυνητές, που φιλοξενούνται κάθε χρόνο στην Ι.Μ. Βατοπεδίου επί των ημερών της σημερινής Αδελφότητος, τις δύο τελευταίες 10ετίες – πέρα των 50-60 «ισχυρών πιστών» – ανήκουν στην κατηγορία των «μέσων ανθρώπων» όπως τους χαρακτηρίζει κάποιο άρθρο. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες πιστών προφανώς επισκέπτονται την Ι.Μ. Βατοπεδίου, γιατί εκεί βρίσκουν δύναμη, παρηγοριά και πνευματικό φως που έχουν ανάγκη. Αυτοί οι «μέσοι άνθρωποι» έχουν προφανώς αντίθετη άποψη από ορισμένους δημοσιογράφους, οι οποίοι διαμορφώνουν άποψη περί του Αγίου Όρους πάντοτε από πληροφορίες.
Σε αυτούς τους πνευματικούς λιμένες – τα Μοναστήρια – που είναι στην ουσία ΨΥΧΗΣ ΙΑΤΡΕΙΑ των πιστών και θεματοφύλακες των παραδόσεων της θρησκείας και της ιστορίας μας από τη γέννηση του Μοναχισμού, πολλοί άνθρωποι «ισχυροί», αλλά και «μέσοι» αφήνουν μέρος της περιουσίας τους για την ενίσχυση και τη συνέχιση της αποστολής των Ιερών Μονών εις τους αιώνας των αιώνων. Δυστυχώς, ενώ το κράτος στην περίπτωση των φιλανθρωπικών κληροδοτημάτων – που είναι κάτι ανάλογο – προστατεύει και ελέγχει με αυστηρούς νόμους, την πιστή εφαρμογή των εντολών του διαθέτη, η τύχη των δωρεών αυτών προς τις Ιερές Μονές δεν έχει την ανάλογη προστασία.
Για όποιον δεν γνωρίζει, είναι βασικό Ιερό καθήκον και υποχρέωση κάθε Ηγουμένου να περιφρουρεί και να αξιοποιεί τις δωρεές αυτές, οι οποίες δεν έχουν «ημερομηνία λήξεως» όπως και τα κληροδοτήματα. Βάσει λοιπόν ποιας λογικής ή ποιου νόμου κοινωνικοποιείται η δωρεά που θέλησε να κάνει σε κάποιο Μοναστήρι κάποιος άνθρωπος «ισχυρός» ή «μέσος»;
Το Ελληνικό Κράτος κανονικά θα έπρεπε να δίνει σε Μοναστήρια, που επιτελούν τέτοιο τεράστιο πνευματικό και ιεραποστολικό έργο, ένα ελάχιστο έστω μέρος των εκτάσεων του Δημοσίου, όχι ως αντάλλαγμα αλλά ΔΩΡΕΑΝ για να τις αξιοποιήσουν. Έτσι θα καμαρώναμε σε λίγα χρόνια πρότυπα Ιδρύματα, (σαν τα εκατοντάδες που έχει δημιουργήσει και λειτουργεί η Εκκλησία μας) όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όπου θα εξαπλωνόταν η Ορθοδοξία και θα κυμάτιζε η σημαία μας. Αλλά εμείς αυτό το έργο το αφήσαμε στους καθολικούς και στους αλλόθρησκους. Η ευαισθησία όμως της εποχής στο να μην θιγεί σπιθαμή τετραγωνικού του Δημοσίου – ούτε ακόμη με ανταλλαγή – θα αφήσει ανοιχτό το έδαφος στους καταπατητές, στους εμπρηστές και σε ορισμένα «κοινωνικά συμβούλια» που έχουν αποδείξει με πόση εντιμότητα διαχειρίζονται με τη δημόσια περιουσία και τα κτήματα των φορολογούμενων Ελλήνων.
Ο Ηγούμενος του Βατοπεδίου Γέροντας Εφραίμ πέρα από το βαρύ σταυρό της αναστηλώσεως της Μονής και το τεράστιο εξωτερικό Ιεραποστολικό έργο, έπρεπε παράλληλα να βάλει τάξη και να αξιοποιήσει την επί χρόνια εγκαταλελειμμένη και ανεκμετάλλευτη περιουσία της Μονής, που προήλθε σε αυτή από συγκεκριμένες δωρεές ανά τους αιώνες τις οποίες σεβάστηκαν – αλλόθρησκοι και μη – κατακτητές (Τούρκοι, Άραβες, Βούλγαροι, Γερμανοί και Ιταλοί). Στην Αγγλία όσο πιο βαθιές είναι οι ρίζες μιας δωρεάς, τόσο περισσότερο αυτή προστατεύεται. Αν ο Ηγούμενος άφηνε τα περιουσιακά στοιχεία της Μονής να ρημάξουν και να καταπατηθούν, με αποτέλεσμα να περιοριστούν σημαντικά τα έσοδα της μονής και το αναστηλωτικό της έργο, τότε δεν θα υπήρχε καμία κριτική, άσχετα αν το Μοναστήρι παρήκμαζε. Στην περίπτωση αξιοποιήσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας θαυμάζω την Καθολική Εκκλησία – στο μοναδικό αυτό σημείο – γιατί μεθοδικά θεμελίωσε όλη την ανάπτυξη και τη δράση της σε ένα σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο δεκαπλασιάζοντας έτσι το ποίμνιό της έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πραγματοποιώντας παράλληλα ένα τεράστιο αξιοθαύμαστο κοινωνικό έργο.
Όπως οι περισσότεροι Ηγούμενοι του Αγίου Όρους που είχα την τύχη να γνωρίσω, έτσι και ο Γέροντας Εφραίμ, πτωχός γεννήθηκε, πτωχός έζησε και ζει και θα πεθάνει με μόνη περιουσία το ράσο του. Οι Ηγούμενοι είναι διαχειριστές ξένων χρημάτων. Δεν αγωνίζονται για να φτιάξουν όπως εμείς σπίτια και περιουσίες, αλλά τα Μοναστήρια των πιστών. Μόνο όποιος κατηγορεί για φιλαργυρία τον ταμία μιας τράπεζας μόνο αυτός μπορεί να κατηγορεί ανάλογα τους Ηγουμένους και την εκκλησία σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση της περιουσίας τους.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το δείγμα του πνεύματος των ημερών που ζούμε. Ασκείται αρνητική κριτική στον Κύπριο επιχειρηματία αντιπρόσωπο της LADA που παραχωρεί την αίθουσα της επιχειρήσεώς του για ομιλίες θρησκευτικού περιεχομένου, ενώ αν την παραχωρούσε για σεμινάρια αστρολογίας ή καλλιστεία σκύλων θα προβάλλονταν θετικά οι πρωτοβουλίες του.
Ειλικρινά διαβάζοντας ορισμένα άρθρα τις τελευταίες ημέρες από την ανθρώπινη πλευρά αισθάνθηκα πικρία και θλίψη, γιατί γνωρίζω σε βάθος, όσο ελάχιστοι, την αλήθεια σχετικά με ό,τι αφορά την Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Από την πνευματική όμως πλευρά αισθάνθηκα τεράστια ικανοποίηση, γιατί επιβεβαίωσα για πρώτη φορά πρακτικά στη ζωή μου πως η απόδειξη για το μέγεθος της αξίας ενός Χριστιανικού έργου είναι ο πόλεμος που δέχεται. Ως προς τις αναφορές περί προσφοράς σε μένα υπερπολυτελούς ξενώνα εντός της Μονής όσο και περί φωτογραφίας μου στο… Ηγουμενείο, την οποία ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος είδε ποτέ: Αν θέλει κανείς να απολαύσει την πολυτέλεια ενός αντίστοιχου ξενώνα σαν αυτό που περιγράφεται στο Μοναστήρι δεν έχει παρά να διανυκτερεύσει σε έναν από τους εκατοντάδες ξενώνες της χώρας μας με κόστος 80-100 ευρώ τη βραδιά! Τέτοια αξιοπρεπή και όχι υπερπολυτελή δωμάτια έχουν τα σπίτια της κάθε μέσης απλής νοικοκυρεμένης οικογένειας της πατρίδας μας.
Πολιτικοί και των δυο μεγάλων κομμάτων έχουν επισκεφτεί την μονή και ζήτησαν πνευματική καθοδήγηση και βοήθεια, (περίπτωση Λαλιωτη), ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο την πνευματική του προβολή ενώ γνωστή είναι και η ιστορία της περιοδικής εμφάνισης της Παναγίας, υπό μορφή μοναχής, γεγονός που έχει πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, (πολλοί εδώ θα προλάβουν να ισχυριστούν ότι πρόκειται περί φαντασιοπληξίας, δικαίωμα τους). Το αποκορύφωμα όμως της πνευματικής προβολής του Βατοπεδιου, είναι η περίπτωση του Καρόλου της Αγγλίας, μια περίπτωση που χρήζει μεγάλης προσοχής καθώς έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, αλλά και την μήνη πολλών κύκλων και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Όπως είναι γνωστό ο διάδοχος της Αγγλίας, Κάρολος, έχει επισκεφτεί επανειλημμένα την μονή και έχει συνομιλήσει με τον πνευματικό πατέρα της μονής, (όχι τον διάσημο πια Εφραίμ, αλλά τον Γέροντα Ιωσήφ, που μονάζει σε ένα κελί κοντά στο μοναστήρι). Οι φήμες έλεγαν ότι ο Κάρολος ζήτησε να βαπτιστεί, αλλά ο γέροντας τον απέτρεψε επισημαίνοντας τους κινδύνους ακόμα και για την ζωή του από μια τέτοια εξέλιξη, (θυμηθείτε την τύχη της Νταιάνας). Το γεγονός όμως πως ένας επίδοξος αρχηγός του κράτους της Μεγάλης Βρετανίας, που είναι συνάμα και αρχηγός της αγγλικανικής εκκλησίας, έφτασε σε αυτό το σημείο λέει πάρα πολλά,
«Έπρεπε λοιπόν να κοπούν τα φτερά πριν πετάξει το πουλί». Το Βατοπέδι όπου οι μοναχοί ζούνε σε συνθήκες που δεν θα άντεχαν ούτε μια μέρα οι περιώνυμοι «παραθυράκιδες» και μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι που κραυγάζουν κάθε βραδύ από το γυαλί προς όλο τον άναυδο ελληνικό λαό, είχε καταστρώσει σχέδια για μια άνευ προηγουμένου πολιτιστική εξόρμηση με την δημιουργία Ορθόδοξων πολιτιστικών κέντρων σε όλη την Ελλάδα, με κύριο σκοπό να περάσει στην αντεπίθεση στηρίζοντας όσους προσπαθούσαν να αντισταθούν στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης που έχει παρασύρει την πολιτική ηγεσία και κατατρώγει ότι ορθό απέμεινε στην ελληνική κοινωνία. Αυτό έπρεπε να καταρρεύσει πριν αρχίσει. Και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή ενώ οι υποθέσεις που αναφέρονται είναι πολλών δεκαετιών. Ο Κάρολος και η διαφαινόμενη παρέμβαση, ήταν τα δυο στίγματα που έδωσαν την αφορμή στην εφαρμογή ενός καλοστημένου σχεδίου καταρράκωσης.
Τώρα βέβαια πολλοί θα αναρωτηθούν, μα καλά δεν υπάρχει παρανομία, δεν έγιναν σκάνδαλα, δεν καταχράστηκε δημόσια περιουσία ; Αλήθεια μας το λένε για καινούργιο, (χωρίς να μειώνεται η σημασία της οποιαδήποτε παρατυπίας εκ μέρους της μονής) . Σε όλη την Ελλάδα καταπατείται η δημόσια περιουσία και κανείς δεν δίνει μια. Πόσες δημόσιες εκτάσεις έχουν γίνει παρανάλωμα της οικοπεδοφαγίας χωρίς να υπάρξει καμία αντίδραση ;
Ο ηγούμενος σίγουρα θα εξομολογηθεί και θα τιμωρηθεί για τα παραπτώματα του που έγιναν τη καλή του πίστη, ο «πόλεμος» όμως άρχισε, όπως άλλωστε τον είχαν προβλέψει πολλοί Γέροντες και θα είναι αδυσώπητος γιατί θα είναι πόλεμος συνειδήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου