H Κοιλάδα των Χριστιανών ζει στη δίνη του πολέμου με τις μάχες να έχουν ενταθεί μεταξύ του συριακού στρατού και των ένοπλων εξτρεμιστικών ομάδων που έχουν ταμπουρωθεί στο μεσαιωνικό φρούριο των Ιπποτών με βαρύ οπλισμό.
Όσοι χριστιανοί - κατά το 80% ελληνορθόδοξοι- δεν έχουν ήδη μεταναστεύσει, δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να πεθάνουν πολεμώντας. Οι κάτοικοι υπολογίζουν τους εξτρεμιστές του κάστρου σε 6000 με 7000 αλλά ο συριακός στρατός εκτιμά ότι είναι γύρω στους 1000 πολύ καλά εκπαιδευμένοι και με βαρύ οπλισμό. Για αυτούς, η άλλοτε αρχαιολογική , τουριστική ατραξιόν της πόλης έχει πάρει τις θρυλικές διαστάσεις « ενός φαντάσματος από πέτρα που σπέρνει το θάνατο και βρέχει πτώματα νύχτα και μέρα »...
Ο ανταποκριτής του Al khabar, Firas Choufi έκανε ζωντανό ρεπορτάζ στην μαρτυρική κοιλάδα και μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα που επικρατεί εκεί σε σημερινό του άρθρο:
« Ο οδηγός που με μεταφέρει αναπτύσει ταχύτητα όταν διασχίζουμε το δρόμο Hawash-Zara της Κοιλάδας των χριστιανών, δυτικά της Χομς. Μου εξηγεί ότι ο δρόμος αυτός είναι πολύ βρώμικος τη νύχτα . Στο πίσω κάθισμα, δυο μαυροντυμένοι άντρες έχουν προτάξει τα όπλα τους από τα παράθυρα. Αισθάνομαι φόβο αλλά πιέζω τον εαυτό μου να είμαι όπως και οι άλλοι.Έξω κατράμι το σκοτάδι και οι ισλαμιστές του Κάστρου των Ιπποτών φημίζονται για τις βραδυνές τους ριπές στο δρόμο. Ο οδηγός μου λέει ότι τα πράγματα είναι καλύτερα αφότου ο στρατός ανέκτησε κάποια στρατηγικά σημεία που ελέγχουν κάπως την ασφάλεια. Όμως τα λεπτά περνούν αργά και βασανιστικά και ο νους κατακλύζεται από τις εικόνες των νεκρών και από το δωρεάν μίσος των αποκεφαλισμών στην Κοιλάδα των Ναζωραίων… »
Φωτογραφία από σπίτι μαχητή στην Κοιλάδα των Χριστιανών με αυτοσχέδιους σταυρούς να ευλογούν τα όπλα
« Οι κάτοικοι που πολεμούν μαζί με το Συριακό στρατό έχουν εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου. Μιλούν για τους νεκρούς συντρόφους τους λυπημένα αλλά σε έναν τόνο πραγματισμού. Οι υπόλοιποι,έχουν κλεισθεί στα σπίτια τους αλλά και πάλι δεν παύουν να είναι τα υποψήφια θύματα των ελεύθερων σκοπευτών και των ρουκετών που καθημερινά εκτοξεύονται από τα υψώματα του Κάστρου. »
« Ο Nizar που φυλάει νυχτερινή σκοπιά πίσω από τα αυτοσχέδια αναχώματα των κατοίκων, κάθε τόσο ζεσταίνει τις παλάμες του με την ανάσα : Δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε της ζέστης, ούτε του ύπνου. Ένα λεπτό να κλείσεις τα μάτια και οι ένοπλοι παραμονεύουν… Προσπαθούν να μας διεμβολίσουν όλη την ώρα. Μακάρι να το επιχειρήσουν και τώρα για να δείς που θα τους στείλω….
το όπλο με μια προσευχή για ευλογία
« Οι άνθρωποι που μάχονται περιλαμβάνουν φαντάρους του συριακού στρατού, μέλη των Εθνικών Δυνάμεων Άμυνας (οργανωμένη λαική πολιτοφυλακή) και του συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικού μόμματος. Στην πραγματικότητα πολεμούν οι αυτόχθονες της περιοχής αυτής και των γειτονικών χωριών”.
« Οι περισσότεροι από τους εναπομείναντες χριστιανούς δηλώνουν ότι πια δεν περιμένουν τη σωτηρία τους από το Χριστιανοβασίλειο της Δύσης. Οι άνθρωποι αυτοί, που δεν εγκατέλειψαν τον τόπο τους μου λένε ότι προτιμούν να πεθάνουν εδώ παρά να ζητούν το έλεος και τον οίκτο των Λευκού Ανθρώπου σε ξένους τόπους. »
Χριστιανική Αντίσταση
« Ο Tony, που δουλεύει σε ένα εστιατόριο του χωριού Hawash, δεν θέλει να φύγει από τον τόπο του. Το ίδιο και η μητέρα του Hossam από το χωριό Hanbara, που της σκότωσαν το γιό και θέλει να παραμείνει κοντά στον τάφο του παιδιού της για να τον επισκέπτεται κάθε μέρα. Αναρίθμητοι κάτοικοι μου λένε ότι θέλουν να μείνουν στον τόπο τους και στα σπίτια τους. »
« Στις 29 του Γενάρη οι ισλαμιστές αντάρτες επιτέθηκαν σε checkpoint της λαικής πολιτοφυλακής στην πόλη Ammar al-Hosn, και με αλαλαγμούς χαράς διαμέλισαν τα σώματα των ανδρών που φυλούσαν σκοπιά. Από ένα σώμα, έβγαλαν τα μάτια και σε ένα άλλο έκοψαν το κεφάλι.Πριν από κάποιες εβδομάδες οι ένοπλοι αποκεφάλισαν και άλλους νέους των Εθνικών Δυνάμεωνόπως τον Hanna Karam που η κηδεία του έγινε στις 31 στην Bahzina μέσα σε κλίμα οργής και λύπης. Το σώμα του βρήκαν οι φίλοι του αλλά οι τακφιριστές του είχαν πάρει το κεφάλι. Η νεκρώσιμη πομπή έγινε με την μπάντα να παίζει τον εθνικό ύμνο, ενώ η μητέρα του ακολουθούσε το φέρετρο μιλώντας στο γιό της σα να ήταν ζωντανός. Μαζί με τα αδέρφια του κάθονταν και έπιναν με τις ώρες καφέ στον τάφο του πιάνοντάς του κουβέντα. Το ίδιο έκαναν και για τον Fadi Matta από τη Μαρμαρίτα που τον αποκεφάλισαν ενώ ο ίδιος δεν πολεμούσε και ήταν απλός πολίτης. »
« Η Mαρμαρίτα , είναι η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη της κοιλάδας των χριστιανών και οι κάτοικοί της είναι ελληνορθόδοξοι. Πριν από τον πόλεμο ζούσαν εδώ 7000 άνθρωποι , τώρα ζούν 30 000 που είναι εκτοπισμένοι χριστιανοί από τα προάστια της Χομς, της Χαμαντίγια και του Κιουσέιρ. Δεν έχουν πολύ καιρό που πήραν όλοι τα όπλα, υπό την ηγεσία του Bashar Yazigi (Eυάγγελος Γιαζίζι, ελληνορθόδοξος) .”
“Ο οδηγός μου εξηγεί : Πριν τον πόλεμο, διέσχιζες το δρόμο Μαρμαρίτα –Hawash σε 10 λεπτά. Τώρα λόγω της παράκαμψης του κάστρου χρειάζεσαι μιάμιση ώρα. Το πρόβλημα δεν είναι η ώρα αυτή καθαυτή αλλά ότι πρέπει για 90 λεπτά να αποφύγεις μια ενδεχόμενη επίθεση είτε από ελεύθερο σκοπευτή είτε από έναν εξτρεμιστή ο οποίος σου έχει στήσει ενέδρα για να σου κόψει το λαιμό. Συνεχίζει την κουβέντα : Όμως οι αποκεφαλισμοί είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσαν οι μαχητές της αντιπολίτευσης. Αντί να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους της Κοιλάδας, τους δημιούργησαν μια θέληση για ανένδοτο αγώνα και πήραν τα όπλα.Με την εντατικοποίηση των επιθέσεων κατά του πληθυσμού μας στην Κοιλάδα, ήρθαν πολλοί νέοι μαχητές από όλα τα γειτονικά χωριά όπως π.χ.Bahzina, Hanambra, Shallouh και Hawash . Έφτιαξαν αναχώματα από άμμο και κατατάχθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις μας κατά των ισλαμιστών.Ανάμεσά τους υπάρχουν παιδιά που παράτησαν Πανεπιστήμια, άλλοι που άφησαν τις φάρμες τους ή τις ταβέρνες τους και άλλοι που είχαν καλές δουλειές σε διάφορες πόλεις .
« Ένας από αυτούς τους νέους μου λέει : Η ζωή στο πεδίο της μάχης σου στερεί τα πάντα. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως να τους σκοτώσεις πρώτος γιατί αλλιώς ξέρεις ότι είσαι ήδη νεκρός .Ο μαχητής Joseph από τη Μαρμαρίτα μου κάνει εντύπωση με την ανάλυσή του : Αυτός ο πόλεμος δεν είναι μεταξύ μουσουλμάνων ,σουνιτών και σιιτών ή σουνιτών και αλαουιτών. Είναι ένας πόλεμος κατά τουσκοταδισμού και αυτό αφορά όλους τους Σύριους,συμπεριλαμβανομένων ημών των χριστιανών »
Bρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά
pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου