ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ.
Είναι προφανές ότι το όλο σχέδιο βασίζεται στην εξής συλλογιστική:
  •  Πρώτον, ότι η Χρυσή Αυγή, µετά, µάλιστα, τη διακοπή της κρατικής χρηµατοδότησής της, την οποία λαµβάνουν τα άλλα κόµµατα της Βουλής, είναι πιθανό στο προσεχές διάστηµα -και αναλόγως προς τη δικαστική έκβαση των υποθέσεων που είναι κατηγορούµενοι βουλευτές της- να τεθεί εκτός νόµου. Με την προοπτική αυτή, θεωρούν στη Ν.∆. ότι οι χρυσαυγίτες θα φροντίσουν να προλάβουν τις εξελίξεις µε την ίδρυση ενός άλλου φορέα, χωρίς τις σηµειολογικές προκλήσεις και τις συµπεριφορές που απάδουν προς ένα δηµοκρατικό κόµµα. Αυτό το ενδεχόµενο θέλει µε τη σειρά της να προλάβει η Ν.∆., φροντίζοντας να ευνοήσει -και να βοηθήσει- την ίδρυση ενός νέου κόµµατος στα δεξιά της, το οποίο θα είναι ανάχωµα τόσο στη Χρυσή Αυγή -στην περίπτωση που αυτή δεν βγει εκτός νόµου- όσο και σε οποιοδήποτε υποκατάστατό της. 
  •  ∆εύτερον, ότι η Νέα ∆ηµοκρατία θα εντείνει την προσπάθειά της ώστε στις γενικές εκλογές να διατηρήσει ποσοστά και, ακόµη και αν δεν είναι πρώτο κόµµα, να έχει µικρή διαφορά από το πρώτο, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να έχει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, αλλά κυρίως να µπορεί να συγκροτήσει µια κυβέρνηση συνεργασίας, κάτι που είναι ευκολότερο -κατά τους εµπνευστές του σχεδίου- µε ένα δεξιό κόµµα. Ας µη λησµονείται, άλλωστε, ότι ο ιδεολογικός στόχος της Ν.∆. επί αρχηγίας Σαµαρά είναι η λαϊκή ∆εξιά, χωρίς ανοίγµατα σε άλλους, µη όµορους χώρους.
  •  Τρίτον, στη Ν.∆. λαµβάνουν σοβαρώς υπ’ όψιν ότι τη µεγαλύτερη διαρροή ψηφοφόρων της, του 2012, το κόµµα την έχει προς τη Χρυσή Αυγή. ∆ιαρροή που είναι της τάξεως του 7,7%. Με το δεδοµένο αυτό, στη Συγγρού και στου Μαξίµου θεωρούν ότι πολλοί από τους ψηφοφόρους της Ν.∆., που για λόγους διαµαρτυρίας και όχι ιδεολογικούς κατευθύνθηκαν προς τη Χρυσή Αυγή, είναι αµιγώς δεξιοί. Και γι’ αυτό δεν κατευθύνθηκαν προς άλλα κόµµατα. ∆εδοµένου ότι αυτοί οι ψηφοφόροι είναι µεν δεξιοί, όχι όµως και ακραίοι ή ναζιστές, πιστεύεται ότι θα βρουν την εκλογική διέξοδό τους σε ένα δεξιό κόµµα που δεν θα είναι η Ν.∆., την οποία θέλουν να «τιµωρήσουν», δεν θα είναι οι ΑΝ.ΕΛ. µε την απροσδιόριστη πολιτική γραµµή και την εύθραυστη συνοχή τους ούτε, βεβαίως, η ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Τα σχέδια αυτά δεν έχουν ακυρώσει, βεβαίως, τον προβληµατισµό του ιδίου του πρωθυπουργού και των επιτελών του γύρω από το ποιο θα είναι, τελικώς, το ποσοστό που θα επιτύχει σε µια εκλογική αναµέτρηση η Νέα ∆ηµοκρατία. Ο προβληµατισµός ξεκινάει από την οµολογηµένη πιθανότητα οι Ευρωεκλογές, µε τη χαλαρή ψήφο τους, να οδηγήσουν τη Ν.∆. σε πολύ χαµηλά ποσοστά, γεγονός που προκαλεί αρνητικό κλίµα στο εκλογικό σώµα σε βάρος της Ν.∆. και στις γενικές εκλογές.
Τι ψάχνουν οι επιχειρηµατίες
Όσον αφορά στο «κόµµα της δραχµής», το οποίο προωθούν συγκεκριµένοι επιχειρηµατίες, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι συνεχίζονται αδιαλείπτως οι ζυµώσεις και µάλιστα σε καθηµερινή βάση. Οι προσπάθειες πλέον γίνονται σε δύο κατευθύνσεις:
• Η πρώτη κατεύθυνση είναι η εξεύρεση αξιόπιστου, πολιτικώς, προσώπου για να ηγηθεί του νέου κόµµατος. Πιστεύουν οι έχοντες τη σχετική πρωτοβουλία -και καλώς το πιστεύουν- ότι η προσωπικότητα του επικεφαλής θα παίξει σηµαντικό ρόλο στο να δοθεί η εντύπωση στους πολίτες πως πρόκειται για µια σοβαρή προσπάθεια.
• Η δεύτερη κατεύθυνση έχει στόχο την προσέλκυση βουλευτών από τη Νέα ∆ηµοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και, ενδεχοµένως, και από άλλα κόµµατα, προκειµένου να φανεί ότι το νέο κόµµα έχει πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα και εδράζεται πάνω σε µια διακοµµατική αποδοχή. Η δηµιουργία αυτής της εντύπωσης πιστεύεται ότι θα προσελκύσει ψηφοφόρους από πολλούς χώρους και κυρίως εκείνους που, καλώς ή κακώς, έχουν πειστεί ότι µεγαλύτερες πιθανότητες εξόδου από το αδιέξοδό της έχει η ελληνική Οικονοµία µε ένα εθνικό νόµισµα, που θα επιτρέπει σε µία κυβέρνηση τη διαµόρφωση µιας νοµισµατικής πολιτικής η οποία δεν θα υπαγορεύεται έξωθεν.

Του Νίκου Σίμου, 
«Παραπολιτικά»
Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ