Κάποιοι κράτησαν το λόγο τους (Δημαράς,
Θ. Οικονόμου, Σακοράφα, Λιάνης, Κουρουμπλής, Κατσέλη) είτε δια της
διαγραφής ή ανεξαρτητοποίησής τους (που είναι και η πλέον
αποτελεσματική) είτε δια της παραίτησής τους από το βουλευτικό αξίωμα (
Φλωρίδης και εσχάτως ο Ρομπόπουλος) αρνούμενοι να συνδέσουν το όνομά
τους με την εκτέλεση της ελληνικής κοινωνίας. Άλλοι πάλι (π.χ.
Αθανασιάδης, Βούρος κ.λπ.) με εντυπωσιακά μπρος-πίσω και κωλοτούμπες που
θα ζήλευε κι η Νάντια Κομανέτσι, ανέκρουαν πρύμναν ισχυριζόμενοι πως
“είναι η τελευταία φορά”...
Τέτοιες σκηνές μου θυμίζουν χρήστες
ναρκωτικών, παθιασμένους τζογαδόρους ή άπιστους συζύγους που τους
πιάνεις στα πράσα, τους ταρακουνάς, τους λες “Γιατί; Μας καταστρέφεις!”
και σου απαντούν “είναι η τελευταία φορά, στο υπόσχομαι.” Και κάθε κάθε
φορά είναι η τελευταία μέχρι την επόμενη. Άλλωστε το θέμα είναι να μην
αμαρτήσεις. Αν αμαρτήσεις, εύκολα το ξανακάνεις.
Το είπε κι ο Σπύρος Καλογήρου, είναι πολλά τα προνόμια (λεφτά) Άρη!
Κι έτσι λοιπόν, γεμάτοι από αίσθημα
ευθύνης, μη δεχόμενοι να συνδέσουν το όνομά τους με τη χρεωκοπία της
χώρας (και όχι φυσικά με το δικό τους πολιτικό τέλος), το συνδέουν με το
θάνατο και τη χρεωκοπία των Ελλήνων.
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης!
Αλλά είπαμε και ξεκαθαρίσαμε: για τελευταία φορά
Πάντως ένα σίγουρο, ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους,
το 2009 τους επέλεξε για τελευταία φορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου