Η τραγωδία των αριθμών… και η απόγνωση της νέας γενιάς

Του Δημήτρη Περπατάρη

δικηγόρου - εργατολόγου

1. Το «πάγωμα» των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για τρία χρόνια προανήγγειλε ήδη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής.

Ερωτηθείς τη Δευτέρα 28 Ιουνίου, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, αν η κυβέρνηση σχεδιάζει να νομοθετήσει το «πάγωμα» των μισθών, αν δεν υπάρξει ανάλογη απόφαση στις διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων, ο κ. Πεταλωτής απάντησε: «Αυτό είναι μια απόφαση που έχει ληφθεί. Το πώς θα εξειδικευτεί είναι θέμα νομοτεχνικό».

2. Μετά το νομοθετικό πραξικόπημα του Προεδρικού Διατάγματος των εύκολων, γρήγορων και φτηνών απολύσεων και τη γενική κοινωνική κατακραυγή που κατόρθωσε να συγκεντρώσει τόσο για το περιεχόμενο των ρυθμίσεών του όσο και για την κατάφωρη προσπάθεια υπέρβασης της Βουλής των Ελλήνων – ήδη διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου προαναγγέλλεται το μακροχρόνιο πάγωμα των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, σε συνέχεια αυτού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που...

επιβλήθηκε νομοθετικά με τον Νόμο Παπακωνσταντίνου (Ν. 3833/2010), ο οποίος προβλέπει στην πραγματικότητα και την αναστολή του δικαιώματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων για το τρέχον έτος – ήρθε η σειρά του ιδιωτικού τομέα μέσα από την επιχειρηθείσα κατάργηση του δικαιώματος προσφυγής της εργατικής πλευράς στη Διαιτησία, η οποία δικαίως κατακρίθηκε, και από τη σκοπιά της αντισυνταγματικότητας ακολουθεί η με νομοθετική επιβολή κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων καθ’ ο μέρος απειλούν την ισοπεδωτική και εκμηδενιστική πρακτική του παγώματος αποδοχών στο όνομα του μνημονίου.

3. Με τις δύο αυτές πολιτικές και νομοθετικές επιλογές ολοκληρώνεται το τοπίο της παρέμβασης στο πεδίο της συλλογικής αυτονομίας, η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο της οικονομικής πολιτικής αφού πλέον κάμπτεται και η δεσμευτικότητα των ήδη ισχυουσών ΣΣΕ, συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής, αφού ο κατώτατος μισθός των απασχολουμένων νέων ανέργων θα την υπερβαίνει... προς τα κάτω, η δε συνομολόγηση νέων θα βρίσκεται υπό την περιοριστική νομοθετική απαγόρευση της μη πρόβλεψης αυξήσεων στον χρόνο εφαρμογής τους.

Πρόκειται για πολλαπλά χτυπήματα που στην πράξη στοχεύουν ολοφάνερα στη νομοθετική αποδιάρθρωση του πλέγματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων όπως νομοθετικά αποτυπώθηκαν στον Ν. 1876/90 και θεσμικά διαμεσολαβήθηκαν από τον ανεξάρτητο Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας.

Στην ουσία πρόκειται όμως και για μία άμεση επίθεση στον συνδικαλιστικό θεσμό ως διαμεσολαβητή συλλογικών αιτημάτων και διεκδικήσεων, που αποτυπώνονται έστω και μερικά σε δεσμευτικές για όλους συλλογικές ρυθμίσεις, στους παραβάτες των οποίων απειλούνταν και ποινικές κυρώσεις.

4. Αντί επιλόγου επιτρέψτε μου ένα σύντομο επίτηδες δηκτικό σχόλιο που αποτυπώνει την τραγωδία των αριθμητικών μεγεθών των νέων ρυθμίσεων για τους νέους εργαζομένους και ανέργους, αριθμοί που ποτέ δεν θα κατορθώσουν στην απολυτότητά τους να εκφράσουν το μέγεθος της απόγνωσης της νέας γενιάς της χώρας μας. 

Μαθηματικός δεν είμαι. 

Απλώς καταγράφω την αριθμητική του τρόμου των νέων εργασιακών - ασφαλιστικών ρυθμίσεων:

Α. Μισθός προσλαμβανόμενου νέου ανέργου 595 ευρώ x Μ.Ο. ενσήμων ΙΚΑ τον χρόνο = 220 ένσημα = 54,5 χρόνια εργασίας για πλήρη σύνταξη.

Β. Απόλυση με 9 χρόνια προϋπηρεσίας με (σε) 1 μήνα προειδοποίησης = 5 μισθοί: 2 = 2,5, μισθοί: 2μηνες δόσεις (κ.ο.κ.) x 5% (ποσοστό ομαδικών απολύσεων).

Γ. Συντομότερη δικάσιμος Πρωτοδικείου Αθήνας για Εργατικές Διαφορές: 12 Φεβρουαρίου 2012.

(Τα πιο πάνω θέματα θα δοθούν προς εξέταση από την ίδια τη ζωή).