«Πολύ κακό για το τίποτα – Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει», είναι ο τίτλος σχολίου στις οικονομικές σελίδες της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου: «Είναι αλήθεια ότι όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Και στην Αθήνα οι καπνοί είναι πια τεράστιοι, η Ακρόπολη είναι στις φλόγες. Καταπληκτικό σκηνικό για το δράμα του υπέρογκου χρέους της Ελλάδας. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση και μαζί της ολόκληρη η Ευρώπη. Πριν γίνει όμως ευρωκράχ και συντριβεί η ΟΝΕ θα πρέπει να ρωτήσουμε τους απαισιόδοξους, μήπως είναι υπερβολικός ο πανικός για τα ελληνικά ελλείμματα και τα χρέη;»
Η συντήρηση της συζήτησης προς το συμφέρον των κερδοσκόπων
«Η Ελλάδα δεν έχει σε καμία περίπτωση χρεοκοπήσει. Διότι καταφέρνει χωρίς πρόβλημα στις διεθνείς αγορές και αναχρηματοδοτεί το χρέος της. Το απέδειξε πριν από λίγες εβδομάδες, όταν δανείστηκε οκτώ δισεκατομμύρια.
Τα χρέη της Ελλάδας ξεπερνούν στο μεταξύ το 100% των ετήσιων οικονομικών επιδόσεων της, αλλά είναι το ήμισυ του κρατικού χρέους της Ιαπωνίας και η Ιαπωνία, ως γνωστόν, δεν έχει χρεοκοπήσει.
Σε αντίθεση με την Καλιφόρνια, που έχει την ίδια οικονομική ευρωστία με τη Γερμανία, και ...
αδυνατεί πρακτικά να αποπληρώσει τα χρέη της. Εάν το ευρώ βρίσκεται σε άμυνα λόγω των δυσκολιών μιας όχι τόσο σημαντικής οικονομίας, όπως είναι η ελληνική, τότε το δολάριο θα πρέπει λόγω της Καλιφόρνιας να κινδυνεύει σοβαρά. Ουδείς όμως αναφέρεται στην περίπτωση της Καλιφόρνιας.Βέβαια τα ελληνικά δημοσιονομικά έχουν τα χάλια τους και η ανταγωνιστικότητα της χώρας πλήττεται, όπως και εκείνη της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Αλλά σε μια τέτοια περίπτωση, η παράδοση άνευ όρων δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας. Προσπαθεί λοιπόν με περικοπές να ελέγξει την κατάσταση και η ΕΕ θα προσφέρει τη βοήθειά της στην εσχάτη των περιπτώσεων, διότι το μάθημα που πήρε με την κατάρρευση της Lehman Brothers της έμεινε αλησμόνητο.
Γι’ αυτό η όποια αναζωπύρωση της ‘φωτιάς’ είναι αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον των κερδοσκόπων.»
Το ήξεραν, αλλά;
«Δεν αντελήφθησαν τίποτε, αλλά ήξεραν πολλά», είναι ο τίτλος του δεύτερου σχολίου της ίδιας εφημερίδας Süddeutsche Zeitung. Η σχολιαστής, Κριστιάνε Σλότσερ, υπενθυμίζει ότι κυρίως από το 2004 όλοι οι ιθύνοντες στις Βρυξέλλες ήξεραν πως η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη με παραποιημένα στατιστικά στοιχεία: «Οι συντηρητικοί που κυβερνούσαν τότε στην Ελλάδα μετέθεσαν όλες τις ευθύνες στους σοσιαλιστές που ήταν πριν από το 2004 στην εξουσία. Σήμερα κυβερνούν οι σοσιαλιστές και κατέστησαν υπεύθυνους για τα υπέρογκα χρέη τους συντηρητικούς. Βέβαια αυτή η κυβερνητική αλλαγή στην Αθήνα συνέπεσε και με τις αλλαγές στην ΕΕ και τη Γερμανία: τότε πρόεδρος της Κομισιόν ήταν ο Ρομάνο Πρόντι και Γερμανός καγκελάριος ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, και οι δύο αριστεροί με την ευρεία έννοια του όρου, που ψήφισαν υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στη ευρωζώνη το 2001. Όταν το 2004 κυβερνούσαν την Ελλάδα οι συντηρητικοί, μπορούσαν να υπολογίζουν στην στήριξη του νέου προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και της νέας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ. Όμως τότε υπήρχαν και άλλοι λόγοι που προστάτευσαν την Αθήνα από τη σκληρή κριτική: Η χώρα έπρεπε να σταθεροποιήσει την οικονομία της και επιπλέον, μετά τη διεύρυνση με 10 νέες χώρες - μέλη, που επικυρώθηκε κατά την ελληνική προεδρία κάτω από την Ακρόπολη, η ΕΕ δεν ήθελε να δείξει μικροπρέπεια.»
Η σχολιαστής επισημαίνει επίσης ότι και η διαπλοκή και η διαφθορά στην Ελλάδα ήταν γνωστές στην ΕΕ και τη Γερμανία και αναφέρεται στο παράδειγμα της Siemens που «με παχυλές δωρεές στα δύο μεγάλα ελληνικά κόμματα προωθούσε τις επιχειρήσεις της στην Ελλάδα», και καταλήγει: «Στο μεταξύ όμως οι Έλληνες έμαθαν ότι με την πολιτική της μετάθεσης των ευθυνών και των απότοκων κινδύνων στο μέλλον, υπό τα βλέμματα μάλιστα της ΕΕ, έβλαψαν περισσότερο τους εαυτούς τους.»
Ναι στην εγγυητική ομπρέλα
Τέλος στην Die Welt του Βερολίνου δημοσιεύεται συνέντευξη με Γερμανό οικονομολόγο με τίτλο: «Η βοήθεια προς την Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει πιθάρι δίχως πάτο». Ο οικονομολόγος Κάι Κόνραντ, σύμβουλος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για το φορολογικό δίκαιο και την ανταγωνιστικότητα, υπογραμμίζει ότι η όποια βοήθεια πρέπει να δοθεί με προσοχή, με συγκεκριμένες ρήτρες και στόχο: «Η ΕΕ πρέπει να διαμορφώσει έτσι τη βοήθεια προς την Ελλάδα ώστε να ηρεμήσουν οι επενδυτές, αλλά ταυτόχρονα να βάλει και φρένο στον απεριόριστο δανεισμό. Η ΕΕ μπορεί π.χ. να προχωρήσει σε εγγυήσεις για τα υπάρχοντα χρέη της Ελλάδας. Αυτή η εγγυητική ομπρέλα πρέπει να ισχύει και για τον νέο δανεισμό, με τον οποίο η χώρα θα καλύψει τις ήδη υπάρχουσες πιστώσεις. Η εγγύηση όμως αυτή θα πρέπει να ισχύει μόνον για χρέη που εγκρίνει η ΕΕ και όχι για τα υπόλοιπα που πιθανόν θέλει να πάρει η Ελλάδα.»
Μήπως όμως αυτή η εγγυητική ομπρέλα προτρέπει και άλλες χώρες της ευρωζώνης σε δημοσιονομική απειθαρχία; Και ο Γερμανός οικονομολόγος απαντά: «Βρισκόμαστε ενώπιον ενός διλήμματος: εάν η ΕΕ δεν βοηθήσει την Ελλάδα, τότε θα έχει η ίδια πρόβλημα στην ευρωζώνη. Εάν βοηθήσουμε, θα επιτρέψουμε εμμέσως και σε άλλες χώρες να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική τους πειθαρχία. Όμως η υπόσχεση για βοήθεια δόθηκε ήδη και τώρα πρέπει απλώς να φροντίσουμε για τον περιορισμό της ζημίας.»
D.W.
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου