Ο Βαρουφάκης συνεχίζει με εριστική επιμονή και εντυπωσιακή υπομονή να ξετυλίγει το ρόλο του. Δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσει κανείς με ακρίβεια, τα σενάρια της αφήγησης που ακολουθεί αλλά το βέβαιο είναι πως επιθυμεί να κινείται σε οριακές καταστάσεις.
Προσωπικά, δεν πιστεύω πως η «ισορροπία του τρόμου» έχει να κάνει μόνο με την ιδιαιτερότητα του ναρκισσισμού του αλλά με μία...προσχεδιασμένη εκβιαστική πολιτική που υπολογίζει το ρίσκο σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Έτσι κι αλλιώς, κινείται σε μια τακτική που έχει ως βάση το θυμικό και όχι τη λογική. Έχει δηλαδή, μετατοπίσει κάθε διακύβευμα σε επίπεδο συναισθημάτων και ενστίκτων, καταφέρνοντας να καταστήσει τους Έλληνες «ομήρους» μιας φαντασιακής αντιπαράθεσης με τους Ευρωπαίους.
Εκείνο βέβαια, που δεν έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι είναι πως το εκβιαστικό σενάριο δεν έχει στόχο τους μηχανισμούς της Ε.Ε αλλά τους ίδιους τους Έλληνες! Και συνεχίζει απτόητος να καθυστερεί, θυμίζοντας την περίπτωση του Αθηναίου Θηραμένη, που παρέμενε στη Σπάρτη, έως ότου η Αθήνα αποδεχτεί πλήρως τις προτάσεις του για την επιβολή όρων από τους Σπαρτιάτες.
Ο Βαρουφάκης το Σάββατο αναφέρθηκε για πρώτη φορά, σε δημοψήφισμα, προκαλώντας τις πρώτες ανησυχίες.
Το ερώτημα είναι πως θα φτάσουμε σ΄αυτή την οριακή κατάσταση. Με ανοιχτές ή κλειστές τράπεζες και ΑΤΜ;
Και ποιο θα είναι το δίλημμα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε; Θα καταφέρει ο Γιάνης να μας φτάσει εκβιαστικά, σε τόσο υψηλό επίπεδο «εθνικής ανάτασης» που θα νικήσουμε το φόβο της ανασφάλειας για να αποδειχτεί ένας από τους μεγαλύτερους «κίλερ» της ελληνικής πολιτικής ιστορίας;
Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανεξάρτητη περίπτωση από τον Γιάνη.
Ας υποθέσουμε ότι από κοινού, θέλουν να υπερασπιστούν τη νοσηρότητα της ελληνικής οικονομίας, προσδίδοντας πλέον ξεκάθαρα πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Και μη έχοντας άλλη διέξοδο, «τρομοκρατούν» τους Ευρωπαίους με στόχο την εξαίρεση από τις κοινές αποφάσεις. Γιατί είναι πιθανόν, άλλα να «οραματίζεται» για δικούς του λόγους ο Γιάνης και άλλα ο Αλέξης . Και απλά να συγκλίνουν στον κοινό τρόπο διαφορετικής επίτευξης…
Ποιο θα είναι λοιπόν το ερώτημα του δημοψηφίσματος;
«Είμαι ο Γιάνης και θέλω να σας κάνω εθνικά υπερήφανους. Μήπως θέλετε το ίδιο κι εσείς;» ή μήπως
«Είμαι ο Γιάνης και έχω τον τρόπο να σας μοιράσω λεφτά. Τι λέτε, μ αφήνετε να σηκώσω την μπάνκα των κουτόφραγκων;».
Αν τεθεί λοιπόν, έτσι το ζήτημα, ο «λαός» δεν θα έχει αντίρρηση. Και αν καταφέρει η κυβέρνηση να έχει ανοιχτές τις τράπεζες, το ποσοστό στήριξης θα είναι εντυπωσιακό!
Έως τώρα όμως, δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο. Από τη μία, το 60% (έχει πέσει από το 80%) «εμπιστεύεται» αλλά οι καταθέσεις έχουν κάνει φτερά…!
Θαυμάζει επίσης, τον Γιάνη για το «ερωτικό» βλέμμα στις κάμερες αλλά αμφιβάλλω αν του εμπιστευόταν 100 ευρώ για επένδυση..!
Άρα λοιπόν, το αφήγημα των κατά συρροή εκβιασμών κάπου θα σκαλώσει, αν τεθεί σε πραγματικές διαστάσεις. Από την άλλη, είμαι από αυτούς που βιάζονται για την αφύπνιση της ελληνικής κοινωνία απέναντι στην πραγματικότητα. Ναι, θα ήθελα κι εγώ ένα δημοψήφισμα. Αλλά με το ένα και μοναδικό ερώτημα: «Εντός ή εκτός ευρωζώνης». Γιατί θεωρώ ότι μόνο έτσι θα τελειώσει η εποχή των τεράτων και των ψευδαισθήσεων. Και αναπόφευκτα, με κλειστά ΑΤΜ και άδειες τις τσέπες. Για να καταλάβουν οι μάζες των «γοητευμένων» ότι η μαγκιά και η διεκδίκηση θέλει ρίσκο και θυσίες. Θέλει τόλμη και αρετή ο «πόλεμος» της αυτοδιάθεσης, αν αυτή είναι η πραγματική τους επιδίωξη και επιθυμία.
Σε κάθε περίπτωση, ο τόπος έχει εγκλωβιστεί σε άλλη μία ρωγμή του χρόνου της ιστορίας του. Από τις πολλές που υπήρξαν στα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης του. Και μόνο μια ευθεία και δυνατή ερώτηση θα ξυπνήσει τον κόσμο από τον λήθαργο της ανευθυνότητας. Όχι, γιατί θα αποκτήσει ξαφνικά, λόγο στην διαχείριση των προβλημάτων του αλλά για να αισθανθεί τον κρύο ιδρώτα απέναντι στην ευθύνη και στο ρόλο του δικαιώματος
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
azampoukas@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου