«Ξεμπλόκαρε» τον αγωγό ο Πούτιν με Στάνισεφ και Καραμανλή

ΜΕΣΑ ΜΑΙΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ SOUTHSTREAM
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com
Στα μέσα Μαίου θα υπογραφεί η συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου Southstream μεταξύ της ρωσικής ΓΚΑΖΠΡΟΜ και της ελληνικής ΔΕΣΦΑ. Την απόφασή τους αυτή οριστικοποίησαν οι Πρωθυπουργοί Καραμανλής και Πούτιν κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν στις αρχές της εβδομάδας με πρωτοβουλία του δεύτερου. Περίπου ή και ταυτόχρονα θα υπογραφεί και η αντίστοιχη ρωσοβουλγαρική συμφωνία, μετά την επιτυχή τελική κατάληξη των (αρχικά πολύ δύσκολων και έντονων) συνομιλιών του Πρωθυπουργού Βούγαρου Πρωθυπουργού Στάνισεφ στη Μόσχα, κατάληξη που έκανε δυνατή η αποδοχή πολλών από τις απαιτήσεις της Σόφιας. (Δυστυχέστατα, ένα από τα ρωσοβουλγαρικά σχέδια αφορά την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο Μπέλενε. Η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με χαρακτηριστική απάθεια την «περικύκλωση» της χώρας από επικίνδυνες, οικολογικά και εθνικά, πυρηνικές εγκαταστάσεις, χωρίς καμία πολιτική για το ζήτημα).
Η συνεννόηση Καραμανλή-Πούτιν και Στάνισεφ-Πούτιν ήρθε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που είχαν προ στιγμήν δημιουργηθεί, ότι ο αγωγός μισο-«εγκαταλείπεται», κατόπιν των ασφυκτικών αμερικανικών πιέσεων, πιέσεων που βρίσκουν ευήκοον ους σε σημαντικά τμήματα του ελληνικού και βουλγαρικού κυβερνητικού μηχανισμού και πολιτικού κατεστημένου. Αν και βεβαίως απομένει ακόμη μεγάλο διάστημα μέχρι να ρεύσει το αέριο και ασφαλώς δεν πρέπει να αναμένεται ότι η Ουάσιγκτον θα καθήσει ακριβώς με «σταυρωμένα τα χέρια», περιμένοντας απαθής την ολοκλήρωση ενός σχεδίου προς το οποίο ουδέποτε έκρυψε την εχθρότητά της.
Ο αγωγός Southstream θα μεταφέρει κάθε χρόνο 30 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αέριο υποθαλασσίως από τη Ρωσία στη Βουλγαρία. Εκείθεν, 20 δις θα διοχετεύονται μέσω Σερβίας, Σλοβενίας και Ουγγαρίας προς Αυστρία και 10 νοτίως προς Ελλάδα- Ιταλία. Η ΓΚΑΖΠΡΟΜ υπολογίζει ότι το δυναμικό του αγωγού μπορεί να φθάσει τα 45-46 δις κυβ. μέτρα, αν εξασφαλίσει αντίστοιχες ποσότητες από το Αζερμπαϊτζάν και την Κεντρική Ασία. Η συμφωνία που θα υπογραφεί στα μέσα Μαίου θα προβλέπει τη σύσταση μεικτής εταιρείας που θα πραγματοποιήσει την τεχνικοοικονομική μελέτη για τον αγωγό μέχρι το τέλος του 2010. Ο αγωγός είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τον ασφαλή ενεργειακό εφοδιασμό Ελλάδας και Ευρώπης και για τα ρωσικά συμφέροντα, γιατί απεξαρτά τις εξαγωγές αερίου από Ουκρανία και την Τουρκία, τις δύο άλλες «πύλες» του ρωσικού αερίου προς Νότια και Κεντρική Ευρώπη. Η Ουκρανία είναι βυθισμένη σε μια όλο και πιο εκρηκτική εσωτερική κρίση, αδήλου καταλήξεως, στο μέτρο μάλιστα που η Ουάσιγκτον τη θέλει «σφήνα» μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, στα πλαίσια της κατά Ράμσφελντ «Νέας Ευρώπης». ‘Οσο για την Τουρκία, είναι απλά παράλογο να εξάγεται το ρωσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω μιας … ασιατικής χώρας! Πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για την Ελλάδα που, εν αναμονή καλύτερων … ουρανών πάνω από το Αγαθονήσι και την Κύπρο, εξοπλίζεται σαν αστακός για να την αντιμετωπίσει!
Την πολιτική διαφοροποίησης των αγωγών και παράκαμψης των αμερικανικών «νεοπροτεκτοράτων» της Νέας Ευρώπης υποστηρίζει παρασκηνιακά η Γερμανία, που αποφάσισε την κατασκευή (υποθαλάσσιου) Νορντστρημ, για να εισάγει απευθείας το αέριό της. Δεν την υποστηρίζει όμως η Ευρωπαϊκή Κομισιόν, ο ενεργειακός σχεδιασμός της οποίας υπαγορεύεται καθαρά από την Ουάσιγκτον και της οποίας προίσταται ο κ. Μπαρόζο, αρχιτέκτων στις Αζόρες της ευρωπαϊκής πρόσδεσης στο αμερικανικό άρμα.
Ενθαρρυντικές είναι και οι ενδείξεις για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που αναμένεται να αρχίσει στο άμεσο μέλλον, ενώ δεν προχωρά αντίθετα πολύ ικανοποιητικά η υπόθεση της παραγγελίας θωρακισμένων, που έχει τώρα εμπλακεί σε διαφωνίες ως προς το ποιό μέρος τους θα κατασκευάζεται και από ποιόν στην Ελλάδα.
Το «ξεμπλοκάρισμα» ιδίως με την Βουλγαρία, αλλά και το τηλέφωνο Πούτιν στον Καραμανλή αντανακλά, υποστηρίζουν καλά πληροφορημένες πηγές, την αύξουσα συνειδητοποίηση από τη Μόσχα των ποικίλων δυνάμεων που έχουν κινητοποιηθεί για να τορπιλίσουν το ελληνο-βουλγαρο-ρωσικό σχέδιο, αλλά και των ερεισμάτων που διαθέτουν οι αντίπαλοί του αγωγού στο πολιτικό σύστημα Ελλάδας και Βουλγαρίας. Η ρωσική διπλωματία έγινε έξαλλη όταν αντιλήφθηκε ότι η ενεργειακή σύνοδος της Σόφιας μετεξιλισσόταν σε αμερικανική φιέστα υπέρ του αγωγού Ναμπούκο, ενώ απόρησε με την παρουσία εκεί του ‘Ελληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος αρχικά είχε αποφασίσει να πάει μόνο αν πήγαινε ο Πούτιν. Μεγάλες απορίες στο Κρεμλίνο έχουν προκαλέσει και τα αντιφατικά «σήματα» που δέχεται από διάφορους τομείς της ελληνικής κυβέρνησης, με άλλους να δείχνουν υποστηρικτές και άλλους αντίπαλους του … επίσημου ελληνορωσικού σχεδίου, δημιουργώντας ερωτήματα για το ποιος εν τέλει αποφασίζει στην Αθήνα, ενώ υφίσταται και ένας ορισμένος προβληματισμός για το αν και πώς θα επηρεάσει η ελληνική πολιτική αστάθεια τις διμερείς σχέσεις. Από την πλευρά του και ο κ. Καραμανλής αντιλαμβάνεται, λένε στελέχη της κυβέρνησης, ότι, αν από τη μια ήθελε να καθησυχάσει την Ουάσιγκτον, από την άλλη κινδυνεύει, παραιτούμενος της «ρωσικής» πολιτικής του, να χάσει ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα πολιτικά «χαρτιά» του στο εσωτερικό της χώρας.
Ρωσικές διπλωματικές πηγές υποστηρίζουν ότι η επιτυχής ενεργειακή συνεργασία μπορεί να αποτελέσει και τον καταλύτη ευρύτερης διμερούς οικονομικής συνεργασίας, ενώ υπογραμμίζουν την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 50%, ιδίως σε αγροτικά προϊόντα, την τελευταία χρονιά. Ρωσικές εταιρείες ενδιαφέρονται να μπουν στον ελληνικό τομέα διύλισης και εμπορίας πετρελαίου, συναντούν όμως μεγάλες δυσκολίες, ενώ η Μόσχα έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη συμμετοχή ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών στα έργα των Χειμερινών Ολυμπιακών του Σότσι. Μια έξυπνη ελληνική διπλωματία, θα μπορούσε άλλωστε να εκμεταλλευθεί την κατά τα άλλα δυσάρεστη και αντιφατική κατάσταση που έχει προκαλέσει με την «αμφιθυμία» της, προκειμένου να επιτύχει επωφελείς για τη χώρα συμφωνίες.