Είναι οι ευρωβουλευτές καθρέφτης των ψηφοφόρων;

Έχουμε συνηθίσει να καταφερόμαστε με ευκολία κατά της Ευρώπης. Διαγράφοντας με μια μονοκοντυλιά όλα τα θετικά και εστιάζοντας μόνο στα αρνητικά. 

Και μονίμως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ισοζύγιο ανάμεσα στα θετικά και στα αρνητικά από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται στο «πλην».

Στα θετικά κυρίως εντάσσουμε τους πάσης φύσεως πόρους που έχουν εισρεύσει στη χώρα μας. Άσχετα εάν το μεγαλύτερο μερίδιο των κονδυλίων αυτών κατέληξαν σε ιδιωτικές τσέπες και όχι σε έργα υποδομών ή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.

Στα αρνητικά κυρίως εντάσσουμε τις αυστηρές δεσμεύσεις τις οποίες καλούμαστε να ακολουθήσουμε, τη μεταφορά του κέντρου αποφάσεων από την Αθήνα στις Βρυξέλλες... την ενασχόληση των ευρωπαϊκών θεσμών με θέματα που δεν αφορούν τους πολίτες και τη λήψη κεντρικών αποφάσεων που μπορεί να είναι ζημιογόνες για τη χώρα μας.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι καυστικές αναφορές των πολιτών σε αποφάσεις ελάσσονος σημασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η απόφαση για τους ενιαίους φορτιστές των κινητών τηλεφώνων και η απόφαση για τα πλαστικά και τα χάρτινα καλαμάκια. Αλλά και οι διαμαρτυρίες για κρίσιμες αποφάσεις από αφορούν για παράδειγμα την ενέργεια, την αγροτική παραγωγή και την αλιεία.

Και όλα τα ανωτέρω συνοδεύονται από την κλασσική επωδό της εγχώριας καθημερινότητας, ότι πάντα και για όλα, «φταίνε οι άλλοι». Η συγκεκριμένη στάση των πολιτών, ξαναέρχεται στο προσκήνιο, καθώς βαδίζουμε προς την 9η Ιουνίου και τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών.

Αλήθεια πώς μπορούν οι πολίτες να αντισταθούν ή πως μπορούν να ανατρέψουν τα αρνητικά και να συμβάλουν στα θετικά; Μα, με την ψήφο τους. Με κάτι άλλο; Με τις πορείες και τις διαδηλώσεις; Ή με τους δεκαρικούς αντιευρωπαϊκούς λόγους; Όχι. Μόνο με την ψήφο τους.

Ωστόσο, τα ευρήματα της χθεσινής δημοσκόπησης της Opinion Poll για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Action24, δεν είναι καθόλου εφησυχαστικά. Από τη μια πλευρά διαμαρτυρόμαστε για τις αποφάσεις που λαμβάνονται στα ευρωπαϊκά όργανα και από την άλλη φαίνεται πως για πολλοστή φορά θα εκπροσωπηθούμε στην Ευρωβουλή από άτομα που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι το θετικό ή εποικοδομητικό.

Όπως φαίνεται θα εκπροσωπηθούμε από ανθρώπους που είτε είχαν υπάρξει στο παρελθόν έντονα αντιευρωπαϊστές, είτε διακατέχονται ακόμα από έντονο αντιευρωπαϊσμό, είτε δεν έχουν δώσει καν σχετικό στίγμα.

Όπως φαίνεται θα εκπροσωπηθούμε από ανθρώπους, που δεν έχουν γράψει ούτε ένα κείμενο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τα προβλήματα της, για το μέλλον της, για τις προοπτικές της, για τις δυνατότητες της, αλλά και τις αδυναμίες της.

Όπως φαίνεται θα εκπροσωπηθούμε από «γνωστά» πρόσωπα, των οποίων οι θέσεις τους για την Ευρώπη είναι άγνωστες. Ποιες είναι οι θέσεις τους για την ενεργειακή πολιτική; Ποιες είναι οι θέσεις τους για την πράσινη μετάβαση και τα κόστη που τη συνοδεύουν; Για τον εμπορικό προστατευτισμό; Για τις οικονομικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Κίνα; Για την καινοτομία και τις ψηφιακές επενδύσεις; Για τον ευρωπαϊκό στρατό και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών; Για τον σχεδιασμό της ενιαίας μεταναστευτικής πολιτικής; Για το δημογραφικό; Για το ευρωπαϊκό ψηφιακό νόμισμα;

Οπότε ας μην διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτούς που παίρνουν αποφάσεις στην Ευρώπη. Αφού και εμείς οι ίδιοι, στέλνουμε στα κέντρα αποφάσεων, στην καλύτερη των περιπτώσεων πρόσωπα που δεν γνωρίζουμε τις απόψεις τους και στη χειρότερη των περιπτώσεων πρόσωπα δίχως γνώσεις, εμπειρίες και ιδέες.

Το επιχείρημα των ψηφοφόρων είναι ότι η ευθύνη της επιλογής βαραίνει 100% τα κόμματα. Ναι, αλλά τα κόμματα ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα υψηλά ποσοστά τους, για τη διαιώνιση των κομματικών τους μηχανισμών. Έτσι μέσα από το επιχείρημα της πολυσυλλεκτικότητας συμπληρώνουν τα ψηφοδέλτια τους, με ανθρώπους «γνωστούς», «οικείους» και «αναγνωρίσιμους» που λειτουργούν ως μαγνήτες ψήφων. Οι οποίοι ωστόσο μπορεί να είναι από άσχετοι μέχρι επικίνδυνοι. Και οπωσδήποτε δεν μπορούμε να τους φορτώσουμε με υψηλές προσδοκίες όσον αφορά τις επιδόσεις τους.

Επειδή όμως την τελική ευθύνη της σταυροδοσίας την έχουν οι ψηφοφόροι, είναι στο χέρι μας να στείλουμε στην Ευρωβουλή ανθρώπους άξιους και γνώστες και όχι άσχετους και επικίνδυνους. Δυστυχώς, τα χθεσινά δημοσκοπικά ευρήματα είναι απογοητευτικά. Τόσο απογοητευτικά που αποδεικνύουν, ότι ποσώς μας ενδιαφέρει το τι αποφασίζεται στις Βρυξέλλες για τη ζωή μας.

Κωνσταντίνος Χαροκόπος