Η αριστερά της ήσσονος προσπάθειας

Αφού χάρισε χρέη, έσβησε δάνεια, υποσχέθηκε να επανακρατικοποιήσει τράπεζες, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ο κ. Τσίπρας έφτασε και στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Υποσχέθηκε, λοιπόν, να καταργήσει την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ της χώρας, ισχυριζόμενος πως έτσι «κόβονται» 20.000 νέοι, προκειμένου να γίνουν «πελάτες» των ιδιωτικών κολλεγίων και ΙΕΚ. Είναι, άλλωστε, πρόσφατη η ατάκα «Σ’ έκοψε η Κεραμέως», η οποία προκάλεσε πλήθος αρνητικών σχολίων. 

Προφανώς, δεν του πέρασε από το μυαλό η ιδέα πως αυτοί οι 20.000 νέοι και νέες, οι οποίοι δεν «έπιασαν» την ελάχιστη βάση εισαγωγής, είτε... δεν προετοιμάστηκαν καλά για τις εισαγωγικές εξετάσεις, είτε τις αντιμετώπισαν με μία ελαφρότητα, έχοντας στο μυαλό τους κάτι άλλο, μία άλλη από τις πολλές επιλογές που προσφέρει η ζωή. 

Πονηρά σκεπτόμενος, ο κ. Τσίπρας, έκλεισε το μάτι στους αποτυχόντες, θεωρώντας πως ανήκουν στη δεξαμενή ψηφοφόρων του κόμματός του, το οποίο θυμίζει καρυδότσουφλο μέσα στην τρικυμία μίας λεκάνης πλυσίματος ρούχων. 

Είμαι σίγουρος πως αδιαφορεί για το αν αυτοί οι 20.000 νέοι θα περάσουν στη σχολή που επιθυμούν, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως το «σύστημα» δεν κάνει τα χατίρια όλων κι έτσι πολλοί βρίσκονται σε σχολές που δεν τους ενδιαφέρουν, με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν τα μαθήματα, να μη δίνουν εξετάσεις και να έχουμε το μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά, φαινόμενο των «αιώνιων φοιτητών».

Αυτοί, όμως, χρειάζονται στο «βαθύ πανεπιστήμιο», σε αυτό το πλέγμα μικρών και μεγάλων συμφερόντων των ελληνικών πανεπιστημίων, αφού συνυπολογίζονται στην κρατική επιχορήγηση, στην ποσόστωση των εκπροσώπων των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα κ.λπ, κ.λπ. αμαρτωλά. 

Πέραν τούτου, ωστόσο, υπάρχει και το ηθικό ζήτημα, το οποίο, προφανώς, λανθάνει ηθελημένα της προσοχής του αρχηγού του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν είναι άλλο από την ενθάρρυνση της ήσσονος προσπάθειας των υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι. 

Πιστός στην παράδοση με την οποία γαλουχήθηκε στα άγουρα μαθητικά του χρόνια, όταν διακρίθηκε στις καταλήψεις των σχολείων, ο κ. Τσίπρας είναι το νόμιμο παιδί του συνθήματος «Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών», το οποίο κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στις διαδηλώσεις των φοιτητών της παράταξής του. 

Καταδικάζοντας την προσπάθεια, τον κάματο, τη φιλοδοξία για στόχους υψηλούς με το σύνθημα «Η αριστεία είναι ρετσινιά», η σημερινή, ελληνική αριστερά, γαλουχεί τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους της στη ραθυμία και στην κοινωνική εκείνη στάση, σύμφωνα με την οποία, η κοινωνία χρωστάει σε κάποιους τα πάντα και όχι το αντίστροφο που είναι πως όλοι πρέπει να προσφέρουν στην κοινωνία το καλύτερο που μπορούν.

Και για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να έχουν, αφενός, τις γνώσεις και τις δεξιότητες και, αφετέρου, την συνείδηση του χρέους έναντι του κοινωνικού συνόλου, το οποίο μέσα από τις στερήσεις του, τους παρέχει τη δυνατότητα των δωρεάν για όλους, σπουδών. 

Δεν είναι μυστικό πως η αριστερά σήμερα, επιδιώκει τη δημιουργία ενός νέου προλεταριάτου με μικρές ή ανύπαρκτες γνώσεις και δεξιότητες, φοβικό απέναντι στην τεχνολογία (θυμάστε τις θεωρητικές «επεξεργασίες» των θεωρητικών της περί τεχνοφασισμού;), με αισθήματα μειονεξίας, τάσεις απομονωτισμού από την υπόλοιπη Ευρώπη, - κυρίως - έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να χειραγωγηθεί και να αποτελέσει το «καύσιμο της επερχόμενης επανάστασης». 

Επεκτείνοντας την ήσσονα προσπάθεια ως βασική, καταστατική αρχή της ιδεολογίας της σύγχρονης, ελληνικής αριστεράς, σε άλλα πεδία της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής δραστηριότητας, δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε όλα εκείνα που αναφέρονται στην πρώτη παράγραφο αυτού του σημειώματος: την ακατάσχετη παροχολογία, την διάθεση να υποσχεθούν τα πάντα σε όλους - ακόμη και σ’ εκείνους που δεν θέλουν και δε ζητούν τίποτα - προκειμένου, κατά τη γνώμη τους, να δημιουργήσουν «κλίμα ανατροπής». 

Τα νέα, όμως, δεν είναι καλά. Μπορεί η πολιτική αυτή να βρήκε ανταπόκριση την εποχή, όταν η κοινωνία αμήχανη παρακολουθούσε σε ζωντανή μετάδοση την χρεοκοπία της, σήμερα κάτι τέτοιο προκαλεί μόνο θυμηδία στους ανά την επικράτεια καφενέδες. Γιατί μπορεί να υπόσχεσαι πολλά, αλλά ο πολίτης γνωρίζει πολύ καλά, από την εμπειρία του πως το ψέμα, έχει κοντά ποδάρια. 

Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης