Τιτανικός! Το πλοίο βυθίζεται, αλλά η ορχήστρα παίζει...

Στη Ρίγα στις 21 του μήνα και στο έκτακτο Eurogroup της 25ης Μαΐου, θα τελειώσουν όλα για τη χώρα, αν η κυβέρνηση συνεχίσει να πουλά τρέλα εντός και εκτός συνόρων. 

Η Ελλάδα θυμίζει τον Τιτανικό που ενώ βυθιζόταν, η ορχήστρα του πλοίου συνέχιζε να παίζει. 

Ο πρωθυπουργός επανέλαβε στο υπουργικό του συμβούλιο τα περί ανάγκης λήψης πολιτικής απόφασης από τους εταίρους, γυρνώντας για μία ακόμη φορά τον χρόνο πίσω. Γιατί αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί...

Και μετά επιχειρούν να περάσουν επικοινωνιακά την θέση ότι βρισκόμαστε τάχα κοντά σε μία συμφωνία... Μα για ποια συμφωνία αλήθεια μιλάνε; Τη συμφωνία ότι... διαφωνούμε; Δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση ότι το μοτίβο έχει αρχίσει να κουράζει; Πάλιωσε πια. Εκτός πλέον και αν οι ηρωικές δηλώσεις του στυλ «εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, όσα περισσότερα βήματα ήταν δυνατό να γίνουν, τώρα είναι σειρά των εταίρων να κάνουν τα απαραίτητα βήματα», απλά είναι μέρος της προετοιμασίας της κοινής γνώμης για την επερχόμενη ρήξη. Ενός blame game...
Είναι μάλλον σαφές ότι από την πλευρά των Ευρωπαίων υπάρχει προετοιμασία για το ενδεχόμενο ενός ελληνικού «ατυχήματος». Εδώ τι είδους προετοιμασία υπάρχει; Καμία, γιατί δεν υπάρχει στρατηγική, δεν υπάρχει πλάνο, δεν υπάρχει εμπειρία, δεν υπάρχει αξιοπιστία. Κράδαινε η κυβέρνηση ως όπλο -υπερόπλο το χαρακτήρισε ο κ. Φίλης- την απειλή διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Και το πήραν στο Eurogroup το όπλο οι Ευρωπαίοι και το έκαναν... νεροπίστολο. Και μετά το έστρεψαν προς την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Και την κατάβρεξαν... Και εκείνη υποχώρησε ατάκτως.
Αλήθεια, εκείνους τους οικονομολόγους που συναντά ο κ. Τσίπρας και δέχεται εισηγήσεις για «διπλό νόμισμα» και άλλα τέτοια, δεν τους ρωτά και 

τι εκτιμούν ότι θα συμβεί αν η ελληνική πλευρά θέσει θέμα δημοψηφίσματος; 

Πώς θα το ερμηνεύουν οι αγορές; 

Και ποια θα είναι η εικόνα έξω από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα βρεθούν προ κύματος αναλήψεων από καταθέτες; 

Γιατί δεν τους ρωτάει τι πιστεύουν ότι θα συμβεί; 

Θα φτάσουμε μέχρι το δημοψήφισμα αν προκηρυχτεί, ή θα έχουμε χρεοκοπήσει πριν από αυτό; 

Γιατί πολλές αρλούμπες ακούστηκαν γύρω από το θέμα αυτό.

Και τι θα πει δηλαδή η κυβέρνηση; Δεν θα πάρει θέση; Θα είναι ο Πόντιος Πιλάτος του δημοψηφίσματος; Ότι αποφασίσει ο λαός; «Εμείς μπορούμε να εφαρμόσουμε και τις δύο πολιτικές»; Τι είναι ο κ. Τσίπρας; Πολιτικό εκκρεμές; Και επί της ουσίας, έχει αναρωτηθεί πόσο γελοίο θα είναι ένα ερώτημα του τύπου «θέλετε να εφαρμόσουμε τα μέτρα που ζητούν οι Ευρωπαίοι;». 

Δεν κατανοούν ότι ένα μόνο ερώτημα θα κυριαρχεί στις σκέψεις όλων; «Μέσα ή έξω από το ευρώ;». Και αν αναρωτιέται γιατί ο κ. Σόιμπλε και οι υπόλοιποι έκαναν πλάκα στον κ. Βαρουφάκη με το θέμα του δημοψηφίσματος, ας αναλογιστεί το εξής. Οι Ευρωπαίοι μπορεί να μην επιθυμούν ένα grexit, όμως ετοιμάζονται γι΄ αυτό.

Μήπως λοιπόν μένει στον πρωθυπουργό μόνο ο δρόμος της κάλπης; 

Γιατί το αναφέρω; Γιατί μου δημιουργείται η εντύπωση ότι με αυτή τη στάση της ελληνικής πλευράς, δεν θα μπορέσει να υπάρξει συμφωνία. Και θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Τόσο σκοτεινό που δεν θα μπορεί να το διαχειριστεί η κυβέρνηση. Όσο και αν αυτό «πονάει» όσους έχουν γλυκαθεί με τα δώρα της εξουσίας. 

Γιατί εκλογές; Τι θα επιλύσουν; Ποια διέξοδο θα δώσει αυτό; 

Ίσως πολλά, ίσως τίποτα. Όμως, πολύ απλά δεν θα υπάρχει καμία άλλη διαθέσιμη πολιτική κίνηση στη σκακιέρα.... Και γιατί το θέμα αναδιάρθρωσης του πολιτικού σκηνικού μόνο μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μάλλον αποτελεί ευσεβή πόθο... Μετά από κάλπες όμως, και ιδιαίτερα κάλπες με λίστα...

ΥΓ: Ελπίζω στη Ρίγα ο κ. Τσίπρας να μην έχει τη μοίρα και την αντιμετώπιση που συνάντησε στην ίδια πόλη ο κ. Βαρουφάκης... Αλλά μάλλον δύσκολο. 

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr


Πηγή:www.capital.gr