Η σχετική συζήτηση επιστρέφει κάθε χρόνο τέτοια εποχή, περίπου όπως το συνάχι, τα πρώτα κρυολογήματα, τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στα καταστήματα με εποχικά είδη και η πληρωμή της τελευταίας δόσης στην εφορία: Θα εκτελεστεί, τουλάχιστον στις βασικές του γραμμές, ο προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς που κατέθεσε η Κυβέρνηση;
Η απάντηση, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είναι όχι. Δεν θα εφαρμοστεί, όπως δεν εφαρμόστηκαν οι προηγούμενοι, χρόνια τώρα. Η δε αντίληψη ότι υπάρχουν καλές και κακές κυβερνήσεις, με τις πρώτες να επιδιώκουν με κάθε δυνατό τρόπο και τις δεύτερες να αδιαφορούν για την εκτέλεση του προϋπολογισμού, είναι επιεικώς αφελής.
Οι προϋπολογισμοί δεν εφαρμόζονται (χρόνια, τώρα) για πολύ συγκεκριμένους λόγους:
Πρώτον, διότι έχει επικρατήσει στην πολιτική, κυρίως δε στην κυβερνητική τάξη της χώρας μας η συνήθεια να απεικονίζει στον εκάστοτε προϋπολογισμό την αισιόδοξη αντίληψή της για την εξέλιξη των πραγμάτων, σε μια εποχή που οι δομές και οι κυρίαρχες αντιλήψεις στην ελληνική οικονομία -εσχάτως και η διεθνής συγκυρία- μόνο απαισιοδοξία μπορούν να παραγάγουν.
Δεύτερον, διότι οι δομές της ελληνικής οικονομίας δεν επιτρέπουν προϋπολογισμούς που να είναι αποδεκτοί από την κοινή γνώμη. Η πολιτική αντιπαράθεση είναι βέβαιο ότι θα φτάσει σε απίστευτη οξύτητα, αν η κατάρτιση του όποιου προϋπολογισμού γίνει με κύριο γνώμονα την ειλικρίνεια. Γι αυτό οι εκάστοτε υπουργοί -πράσινοι ή βένετοι- ισορροπούν ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα και την ανάγκη ωραιοποίησης, για να εφεύρουν -ή να αντιγράψουν- κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς- δικαιολογίες και αφορμές καταστρατήγησης όσων αναφέρονται στον προϋπολογισμό. Αυτά τα βλέπουμε κάθε χρόνο, όπως το συνάχι κι οι δόσεις της εφορίας. Χωρις εξαιρέσεις.
Ο τρίτος παράγων σήμερα είναι φυσικά η διεθνής συγκυρία. Σε μια περίοδο ισχνών αγελάδων διεθνώς, δεν μπορεί μια οικονομία που έχει κάνει θεσμό τη μετατροπή των δανείων και των κονδυλίων σύγκλισης σε επαιτεία- να βρει περιβάλλον ασφαλούς διαβίωσης. Όσο για τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, είναι όνειρο θερινής νυκτός να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να κάνει σε συνθήκες διεθνούς κρίσης προβλέψεις με ορίζοντα ετήσιο, όταν από μήνα σε μήνα ακόμα και οι πιο υγιείς οικονομίες αναθεωρούν την πορεία τους.
Τι να κάνει, λοιπόν, ο έρημος κύριος Παπακωνσταντίνου; Δεν έχει πολλές λύσεις. Η μια είναι να αντιμετωπίσει τη θύελλα με δανεισμό, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας που είναι το δημόσιο χρέος και υποθηκεύοντας ακόμα περισσότερο το μέλλον των επόμενων γενεών.
Η άλλη είναι να επιλέξει κυρίως την υπερφορολόγηση, με αποτέλεσμα να απονεκρώσει πλήρως την ήδη ημιθανή ελληνική οικονομία. Η παραδεδεγμένη διεθνώς τρίτη λύση, της πάταξης της φοροδιαφυγής και της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης εδώ δεν γίνεται, λόγω των δομικών προβλήματων της ελληνικής οικονομίας.
Συνεπώς, τι μένει; Μια από τα ίδια;
Όχι ακριβώς!
Η διαφορά σήμερα είναι η εξής: η κυβέρνηση ασφαλώς συνέταξε έναν προϋπολογισμό- μαϊμού, που δεν θα τηρήσει γιατί δεν μπορεί να τηρήσει την επόμενη χρονιά. Έχει, ωστόσο, την ευκαιρία, όσο κάνει αυτές τις ακροβασίες, να προχωρήσει τολμηρά σε δομικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία, ώστε στο ορατό μέλλον να έχει περισσότερες επιλογές.
Το ΠΑΣΟΚ έχει στις τάξεις του στελέχη διαβασμένα και με δομημένη πολιτική σκέψη, όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης. Ας πάρουν όχι ολόκληρο, αλλά λίγα λουλούδια από το μπουκέτο προτάσεων που έχει δημόσια καταθέσει ο Ανδρουλάκης. Ένα βότσαλο στη λίμνη χρειάζεται η ελληνική οικονομία. Για να μην γίνονται οι δολιχοδρομήσεις του κάθε προϋπολογισμού, συνήθεια όπως το κρυολόγημα του Νοεμβρίου για τον καθένα μας.-
Τα Πράγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου