Άρα, λένε οι επαΐοντες, οι εκλογές θα γίνουν το Φθινόπωρο. Και γιατί όχι τον Ιούνιο;
Τι θα έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην θέση του Αλέξη Τσίπρα;
Θα πήγαινε εκεί που τον ήθελαν οι αντίπαλοί του ή θα διάλεγε ο ίδιος το πεδίο της μάχης;
Όσο ο Αλέξης μένει στην εξουσία το κόμμα του φθείρεται. Χρυσάφι πιάνουν και γίνεται χαλκός. Καλημέρα λένε και προκαλείται πολιτικό ζήτημα. Βρίσκονται σε φάση πτώσης...
κι αυτό δεν φαίνεται ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Κάθε μέρα που περνάει βρίσκονται όλο και πιο μακριά από τους στρατηγικούς τους στόχους.
Η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να βιάζεται. Όσο οι εκλογές καθυστερούν τόσο πιο καλά οργανώνεται. Άλλωστε, τα προβλήματα της χώρας είναι πλέον αρκετά μεγάλα και δεν θα είναι αρκετός ο αέρας της πολιτικής αλλαγής για να σημειωθούν αξιοσημείωτες επιτυχίες στο μέτωπο της Οικονομίας. Πάρτε για παράδειγμα την ΔΕΗ. Κάποιος πρέπει να βρει λύσεις για μία εταιρεία που η πιθανή κατάρρευσή της θα προκαλέσει σοκ μεγαλύτερο κι από εκείνο που θα προκαλούσε η χρεοκοπία μιας μεγάλης τράπεζες. Και σκεφτείτε ότι η ΔΕΗ εξαρτάται από την ΛΑΡΚΟ κι ότι ακόμη τα ΕΛΤΑ χρησιμοποιούν τα λεφτά της ΔΕΗ (από τους λογαριασμούς που υποτίθεται ότι εξοφλούν οι πολίτες στα ταμεία των ΕΛΤΑ) για να καλύψουν… δικές τους ανάγκες! Κι η ΔΕΗ είναι μόνο ένα παράδειγμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, δεν έχει λόγο να βιάζεται.
Ζητούσε εκλογές μέχρι τις αρχές του 2017, επειδή πίστευε ότι υπήρχαν ακόμη σημαντικές πιθανότητες να γυρίσει η Οικονομία. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στον μύλο και σίγουρα δεν βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο.
Η Οικονομία μπορεί να γυρίσει με τις φιλελεύθερες πολιτικές του Κυριάκου, αλλά ο βαθμός δυσκολίας είναι ακόμη μεγαλύτερος σε σχέση με το παρελθόν και χρειάζονται ευρείες κοινωνικές συναινέσεις. Κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μετά από μία σημαντική πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο περνάει, λοιπόν, ο καιρός, οι πολίτες αντιλαμβάνονται περισσότερο τις ολέθριες συνέπειες των πολιτικών του Αλέξη Τσίπρα κι αυτό δίνει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στις πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ακριβώς επειδή διευκολύνονται έτσι οι συμμαχίες σε επίπεδο κοινωνίας.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Θα πάει άμεσα για εκλογές και με σκοπό να αποφύγει την περαιτέρω πτώση των ποσοστών του ή θα αποφασίσει να το πάει μέχρι τέλους; Κι όταν λέμε μέχρι τέλους τι εννοούμε; Ότι αντέχει να περπατάει στον δρόμο και να του φωνάζουν οι συνταξιούχοι για το χαρτζιλίκι που δεν θα έχουν να δώσουν στα εγγόνια τους;
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι θα πάει για εκλογές το Φθινόπωρο. Αν ήταν όμως στην θέση του ο Ανδρέας Παπανδρέου θα συζητούσε και για τον Ιούνιο.
Αγαπούσε ο Ανδρέας τους αιφνιδιασμούς. Του έδιναν πλεονέκτημα στην μάχη του με τους αντιπάλους. Αυτό του το αναγνώριζαν εχθροί και φίλοι. Και ναι μεν ο Αλέξης δεν είναι ο Ανδρέας, αλλά έχει κοινούς συμβούλους! Σύμβουλοι που θα ήθελαν να αποδείξουν ότι οι ίδιοι είχαν σημαντικό μερίδιο συμμετοχής στις αποφάσεις ενός σημαντικού ηγέτη.
Ποιος μπορεί, λοιπόν, να αποκλείσει έναν εκλογικό αιφνιδιασμό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου