Σε «θανατηφόρες» δόσεις για την πολιτική σταδιοδρομία τού άλλοτε ισχυρού ανδρός του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στην περίπτωση τού Καλογρίτσα υπήρξε ένας κεντρικός σχεδιασμός, ώστε ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει μια... τηλεοπτική άδεια.
Βρέθηκε η λιβανέζικη εταιρεία που έδωσε τελικά τα τρία εκατομμύρια, αλλά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν επιφορτισθεί με την διαμόρφωση ενός τηλεοπτικού τοπίου φιλικού προς το κόμμα τους, δεν βρήκαν το υπόλοιπο ποσό.
Έτσι ο Καλογρίτσας δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Του έμειναν στα χέρια τα τρία εκατομμύρια τα οποία προφανώς έπρεπε να επιστρέψει.
Όμως οι «εγκέφαλοι της κακιάς ώρας» τον εξώθησαν με αυτά τα λεφτά να εκδώσει μια φιλική εφημερίδα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό έγινε.
Τώρα όμως έρχονται οι Λιβανέζοι και ζητούν πίσω τα χρήματα τους. Η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια.
Εν τω μεταξύ ο Καλογρίτσας άρχισε να αποκαλύπτει όλον τον σχεδιασμό των Παππά—Κρέτσου για να ελέγξουν τις τηλεοπτικές άδειες. Από το 2011 τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν πως τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» διαμορφώνουν μια κοινή γνώμη εχθρική προς τις ιδέες και τις προτάσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όσο δυνάμωνε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο έντονες ήταν οι επιθέσεις της ηγεσίας του προς συγκεκριμένους δημοσιογράφους, ενώ έγιναν και κάποιες παρασκηνιακές συμφωνίες.
Να θυμίσω στον αναγνώστη την περίφημη «γάτα των Ιμαλαϊων».
Βέβαια, αυτά τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές τους αναπαρήγαγαν τον πιο ακραίο, λαϊκιστικό, αντιμνημονιακό λόγο. Τα δε ραδιόφωνα πανελλαδικής εμβέλειας, την περίοδο 2011—2014 στην πρωινή ζώνη τους και όχι μόνο, ήταν γεμάτα από συνωμοσιολογικές θεωρίες που τις διατύπωναν με λόγο εμπρηστικό και πολλές φορές χυδαίο.
Όλο αυτό το πολιτικό κλίμα που καλλιεργούσαν συγκεκριμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, ήταν από τους βασικούς συντελεστές της εκλογικής νίκης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αλλά αυτό δεν αρκούσε στον Τσίπρα και την παρέα του. Ήθελαν τον πλήρη έλεγχο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Κι έτσι ενεπλάκησαν σε όλες αυτές τις ραδιουργίες που τις μαθαίνουμε σιγά-σιγά.
Στάγδην, όπως θα έλεγαν οι παλιότεροι.
Οφείλω να ομολογήσω πως ο Νίκος Παππάς, μετά τα αλλεπάλληλα κτυπήματα που δέχεται, έχει αρχίσει και μου γίνεται συμπαθής. Όλοι αυτοί που, όταν ήταν στην εξουσία εξέπεμπαν μιαν αλαζονεία και έναν μουσολινισμό, στην πτώση τους είναι αξιοθρήνητοι.
Είναι για λύπηση.
Ο συγκεκριμένος υπερτίμησε τις ικανότητες του και υποτίμησε την αντίδραση όλων αυτών που προσπαθούσε να πλήξει. Τώρα πληρώνει το τίμημα των πράξεων του, συμπαρασέρνοντας και τον Α.Τσίπρα.
Γίνεται φανερό πως τα «παιδιά» όσο ανέτοιμα ήταν για να κυβερνήσουν, τόσο πανέτοιμα ήταν για να τα οικονομήσουν. Σιγά-σιγά θα μάθουμε και για τον Πετσίτη και για τον χρυσό της Βενεζουέλας και για μερικές ακόμα δουλίτσες.
Η αντίδραση του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αυτήν την πλημμυρίδα των αποκαλύψεων είναι αμήχανη και τετριμμένη. Τι να πουν άλλωστε; Η τελευταία γραμμή άμυνας τους είναι πως ο Καλογρίτσας επιχειρεί να δώσει πολιτική διάσταση σε μια αστική διαφορά. Τους διαφεύγει το αυτονόητο.
Όταν σε μια αστική διαφορά υπάρχει άμεση πολιτική-κυβερνητική εμπλοκή, το ζήτημα γίνεται αυτομάτως πολιτικό. Απλώς, ας το καταλάβουν επιτέλους.
Όπου έστρωσαν, εκεί θα κοιμηθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου