Ειλικρινά βαρέθηκα τα «λερωμένα χέρια που πετούν λάσπη», τους «εκβιαστές, διεφθαρμένους και μπιστόλια του συστήματος» και όλους αυτούς που υπονοούνται από τον Κοτζιά δίχως να κατονομάζονται. Βαρέθηκα ν’ ακούω λέξεις βαριές κι ασήκωτες, που επειδή δεν δείχνουν κανέναν συγκεκριμένο καταλήγουν να είναι σαπουνόφουσκες που σκάνε δίχως ν’ αφήσουν κανένα ίχνος. Νισάφι πια...
Τέσσερις μέρες τώρα έχουμε γίνει Πυθίες, που δίχως μάλιστα να μασάμε φύλλα δάφνης, προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε τις αόριστες κατηγορίες που εκτοξεύει ο Νίκος Κοτζιάς μέσα από τα βαρυσήμαντα twits του, τα οποία αμέσως γίνονται πρώτο θέμα της ειδησεογραφίας. Και δίχως να έχουμε βυθιστεί στα γάργαρα νερά της Κασταλίας, αρχίζουμε να κατατριβόμαστε με χρησμούς, λες και δεν έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε: Το Καμένο εννοεί με αυτά που λέει; Τον Τσίπρα; Τον Τζανακόπουλο; Τον Κυριάκο; Μήπως εφημερίδες ή δημοσιογράφους; Όλους και όλα μαζί ή κάποιους απ’ αυτούς; Ή μήπως εννοεί κάποιον άλλον ή άλλους αφανείς, που δεν υποπτευόμαστε καν;
Ποιος του πετάει ψέματα και συκοφαντίες; Ποιος έχει λερωμένα χέρια; Ποιος είναι μπιστόλι του συστήματος που υπονομεύει την τιμή και την αξιοπρέπεια του;
Εδώ σε θέλω σεβαστή μου Πυθία να περπατάς σαν κάβουρας (που με την ίδια ευκολία πάει και μπρος και πίσω) πάνω στα αναμμένα κάρβουνα του υπουργείου εξωτερικών. Έτσι δηλαδή θα το πάμε από δω και μπρος κύριε Κοτζιά μου; Όποτε σου καπνίζει θα αμολάς δυο-τρεις σκληρές –δήθεν- εκφράσεις που ταιριάζουν γάντι σε καμιά διακοσαριά νοματαίους ή σε καμιά εικοσαριά κόμματα κι έπειτα θα τρώμε εμείς τα συκώτια μας για να ξεδιαλύνουμε τα βαθυστόχαστα λεγόμενα σου; Στο χωριό μου, αυτό το λένε κι αλλιώς: Έριξε ο τρελός μια πέτρα στο πηγάδι και πέσανε τριάντα γνωστικοί να τη βγάλουνε.
Εγώ δεν ξέρω τι λες, ξέρω τι βλέπω.
Στην τελετή παράδοσης-παραλαβής, εγώ είδα δυο κατασυγκινημένους ερωτευμένους που τους χωρίζει άδικα η κακούργα κοινωνία, όχι έναν που εκδιώχθηκε κι έναν που ήταν θρονιασμένος στον θρόνο του εξοβελισμένου. Σχεδόν κλάψατε μπροστά μας, αμφότεροι. Θα μου πεις ότι δεν ήθελες να δημιουργήσεις πρόβλημα στην κυβέρνηση. Σεβαστό, αλλά τότε τι τα θέλεις τα αινιγματικά twits πριν και μετά την παραίτηση; Τι τις θες τις καταγγελίες δίχως καταγγελλόμενους; Όποιος δεν θέλει να δημιουργήσει πρόβλημα, κάθεται στ’ αυγά του και πάει να απολαύσει τον καφέ στην λιακάδα. Αν πάλι πιστεύει πως έχει (εθνικό, πολιτικό, ιδεολογικό, προσωπικό) καθήκον να μιλήσει, το κάνει ευθέως, χωρίς μισόλογα και αοριστίες. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα για να περνά η ώρα.
Πρόσεξε διότι αν το συνεχίσεις έτσι, πότε από την Κρήτη και πότε από τη Μάνη δίχως να λες τίποτα, σε λίγο οι δηλώσεις και τα twits σου δεν θα μπαίνουν ούτε στην στήλη των φαρμακείων.
Άντε, γιατί κοντεύει και τέλος του μήνα κι έχουμε να πληρώσουμε τρεις-τέσσερις δόσεις μαζεμένες για να συμβάλλουμε στα υπερπλεονάσματα και τα νεύρα μας δεν είναι σε καλή κατάσταση…
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου