Από το Plan B του Βαρουφάκη στο Plan Grexit του ΣΥΡΙΖΑ!

Όταν εξέφραζα στις αρχές του Ιανουαρίου το φόβο πως αυτή η κυβέρνηση διατηρεί στο «ψυγείο» της ένα Plan Grexit, ικανή να μας το παρουσιάσει κάποια στιγμή ως δήθεν λύση των προβλημάτων που η ίδια δημιουργεί, δεν περίμενα ότι ο …αντίλαλος αυτής της εκτίμησης θα ήταν οι ραγδαίες εξελίξεις που ακολούθησαν.

Αναφέρομαι  στο Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής που προβλέπει 4^ο Μνημόνιο ή Grexit, στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης (και δεν τον λες όργανο των “συντηρητικών” τον βρετανικό Guardian), στα στελέχη της Ε.Ε. που έκαναν ανάλογες εκτιμήσεις, αλλά και...
  στις χθεσινές δηλώσεις  του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκο Ξυδάκη, που αβασάνιστα προτείνει να ξεκινήσει η συζήτηση για ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή, ακόμα και εντός ελληνικού κοινοβουλίου.

Ας γίνει αντιληπτό λοιπόν:

Το Grexit δεν είναι εισαγόμενο σχέδιο, όσο κι αν η κυβερνητική προπαγάνδα, προσπαθεί να το αποδώσει σε κακούς δανειστές, σε ευρωπαϊκά «κέντρα», σε «κάποιους» αόρατους …εχθρούς της καλής μας κυβέρνησης, κλπ.

Το Plan Grexit είναι καθαρά εξαγώγιμο προϊόν κυβερνητικών χειρισμών, πολιτικών επιλογών και –τολμώ να πω- προθέσεων. Η πατρότητά του του Plan B του 2015 ήταν ελληνική. Ομοίως ελληνική είναι και η πατρότητα του Plan Grexit το 2017.

Υπέρ αυτής της αξιολογικής κρίσης, συνηγορούν δύο αδιαμφισβήτητα δεδομένα:

1^ον: Κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει σε έξοδο από την Ευρωζώνη αν δεν το αιτηθεί αυτό η ελληνική κυβέρνηση, όπως κανένας ξένος δάκτυλος δεν μπορούσε να μας κλείσει τις τράπεζες και να επιβάλλει capital control, αν δεν έπαιρνε τη σχετική απόφαση η ελληνική κυβέρνηση.

2^ον: Χωρίς δικαιολογίες άγνοιας πλέον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επαναλαμβάνει εν έτει 2017, σχεδόν με …carbon, τις παλινωδίες που εξέθρεψαν το κλίμα περί Grexit το 2015.

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν λειτουργεί το σύνολο της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ συντεταγμένα στην υλοποίηση ενός σχεδιασμού με προορισμό το Grexit, είναι πλέον πασιφανές, ότι μέσα στο κυρίως κυβερνών κόμμα και στην ίδια την κυβέρνηση, παραμένει ενεργή μια ισχυρή τάση επιδίωξης ενός αδιεξόδου που θα μπορούσε να δώσει στο Grexit χαρακτηριστικά μονόδρομου, δήθεν επιβεβλημένου έξωθεν.

Αν το 2015 η λέξη «διαπραγμάτευση» ξεγελούσε κάποιους, σήμερα δεν πείθει κανέναν.

Μετά την πρώτη αξιολόγηση και την περιβόητη διαπραγμάτευση που κόστισε περίπου 85 δις χρέους και 9 δις σκληρών μέτρων στον ελληνικό λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε με μια τακτική τύπου «απεταξάμην το Βαρουφάκη», να προστατεύσει κόμμα και αρχηγό από το βάρος της ευθύνης, με  …επικοινωνιακό καμουφλάζ τις αυταπάτες της άπειρης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Τώρα ποιος θα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος; Όχι φυσικά ο συνεργάσιμος …επιστολογράφος Ευκλείδης Τσακαλώτος. Και ελλείψει αποδιοπομπαίου, οι ευθύνες κατανέμονται συνολικά στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιο ελαφρυντικό συνάδει με τη σημερινή επανάληψη της ίδιας ακριβώς τακτικής καθυστερήσεων του 2015, που «φουσκώνουν» το λογαριασμό κάθε μέρα που περνά, όπως γινόταν και τότε;

Τώρα που δε υπάρχουν αυταπάτες, γιατί ακολουθείται ή ίδια ακριβώς αυτοκαταστροφική «συνταγή» ενίσχυσης αδιέξοδων καταστάσεων;

Ας μην ψάχνει λοιπόν η κυβέρνηση εξωτερικούς ή εσωτερικούς εχθρούς και ενόχους για τις δικές της επιλογές. Οι θιασώτες του Grexit που καιροφυλακτούν στους κόλπους της!

Θυμίζω πως υπήρξε ευκαιρία να κλείσει η αξιολόγηση σε χρόνο μακράν των εκλογικών συγκυριών σε άλλες χώρες και με προσωπικότητες φιλικά διακείμενες έναντι της ελληνικής κυβέρνησης  (π.χ. Ρέντσι, Ολάντ) σε πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Κι όμως, επέλεξε (ή παρασύρθηκε) να ακολουθήσει μια τακτική καθυστερήσεων που μας φέρνει, ξανά σε αδιέξοδο και με την πλάτη στον τοίχο, χωρίς τους  “φιλικούς” προς το ΣΥΡΙΖΑ ηγέτες στο προσκήνιο, με το εκλογικό κλίμα σε ευρωπαϊκές χώρες να δυσκολεύει ελιγμούς και με την δεδομένη αναξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης να περιπλέκει ακόμα περισσότερο τον γρίφο της «διαπραγμάτευσης» υπό όρους διαρκώς δυσμενέστερους για την Ελλάδα.

Βγάζοντας πλέον τον …αποδιοπομπαίο Βαρουφάκη και τις αυταπάτες από την κυβερνητική εξίσωση, ο άγνωστος Χ που αποκαλύπτεται, είναι η πρόθεση.

Πρόθεση κυοφορίας του Plan Grexit,  όχι ως σχεδίου σωτηρίας της Ελλάδας, αλλά ως σχέδιου σωτηρίας της εξουσίας της, με παράπλευρη απώλεια της πλήρη ισοπέδωσης της Ελλάδας.

Κι αν υπάρχει θέμα εγκλωβισμού της κυβέρνησης, σε πιέσεις του λεγόμενου «lobby της δραχμής», μπορεί ανά πάσα στιγμή να απεγκλωβιστεί προσφεύγοντας σε εκλογές, απεγκλωβίζοντας και τη  Ελλάδα από μια καταστροφική διακυβέρνηση.

Όσο δεν συμβαίνει αυτό, όμως, αναδεικνύεται ως συνυπεύθυνο το σύνολο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από την ηγεσία ως το τελευταίο στέλεχος, με μόνα κίνητρα την ιδεοληψία και την εμμονή για την εξουσία.

 Του Σταύρου Καλαφάτη

*Ο κ. Σταύρος Καλαφάτης είναι αναπληρωτής τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας για θέματα του υπουργείου Εξωτερικών, Βουλευτής Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης.