Αμφιβάλω αν ο μέσος Έλληνας έχει καταλάβει τι έρχεται με το Περιουσιολόγιο. Βεβαίως το εγχείρημα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο.
Ωστόσο μπορεί να αποτελέσει και μία πολύ μεγάλη παγίδα. Στα δίχτυα της οποίας μάλλον θα πέσουν και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, οι μικρομεσαίοι φορολογούμενοι.
Μακάρι να μπει μία τάξη σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα, αλλά ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι στην υπόθεση αυτή θα υπάρξουν πολλές επικίνδυνες γκρίζες ζώνες...
Και ούτε η φοροδιαφυγή θα χτυπηθεί, τουλάχιστον εκεί όπου πραγματικά είναι μεγάλη και υπάρχουν περιθώρια για σημαντικά έσοδα, ενώ από την άλλη πλευρά θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους.
Πώς θα λειτουργήσει λοιπόν το Περιουσιολόγιο;
Ως καταγραφή περιουσιακών στοιχείων, κινητών κυρίως μια και τα ακίνητα (του εσωτερικού) επί της ουσίας δηλώνονται μέσω του Ε9; Ώστε να μπορεί κάθε έτος να γίνεται σύγκριση με όσα θα έχει ο καθένας αποκτήσει ή απωλέσει στη διάρκεια του έτους για να περιορισθεί η δυνατότητα φοροδιαφυγής και να υπάρξει μία δίκαιη φορολόγηση;
Θα λειτουργήσει δηλαδή στα πρότυπα που λειτουργούν και οι ανώνυμες εταιρείες μετά την εφαρμογή των διεθνών λογιστικών προτύπων σε σχέση με τα περιουσιακά τους στοιχεία; Ή θα αποτελέσει την αφορμή για έξτρα φορολόγηση όπως για παράδειγμα με τα ακίνητα εξωτερικού;
Παρεμπιπτόντως, μπορώ να κατανοήσω ότι οι Βρετανικές αρχές θα παράσχουν πλήρη στοιχεία, αλλά πολύ θα ήθελα να ακούσω την απάντηση του κυβερνήτη των νήσων Καϊμάν ή των Παρθένων Νήσων αν του απευθυνθεί ανάλογο αίτημα... Ή μήπως θα είναι η "βάση δεδομένων" από την οποία θα αντλούνται πληροφορίες για κατ’ επιλογή χαράτσια ή έκτακτες φορολογήσεις, στη μορφή του έκτακτου φόρου πολυτελείας, κάθε φορά που το κράτος θα έχει αυξημένες ανάγκες;
Και ποια είναι η εξασφάλιση ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα δεδομένα για δημιουργία εντυπώσεων προκειμένου να δικαιολογηθούν άλλα παράλογα εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα; Ή ότι αν δηλωθούν μετρητά που βρίσκονται στο... στρώμα ή και στο εξωτερικό (αναλόγως...) δεν θα υπάρξει σε μία μεταγενέστερη (ως γενικώς συνήθως γίνεται...) νέα φορολογική ρύθμιση, πρόσθετη φορολογική υποχρέωση πέραν αυτής που συνεπάγεται η σημερινή δήλωσή τους;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και σοβαρά. Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες πτυχές που πραγματικά προκαλούν θυμηδία, έστω και δραματική.
Μεγάλο θέμα λοιπόν στο Περιουσιολόγιο είναι τα έργα τέχνης. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κατέχει έναν πίνακα, για παράδειγμα έναν Τσαρούχη που είτε κάποια στιγμή απέκτησε, είτε κληρονόμησε. Πόσο θα εκτιμηθεί αυτός ο πίνακας; Πώς θα αποφευχθεί μια αυθαίρετη εκτίμηση; Η οποία μπορεί να δημιουργήσει για παράδειγμα δύο ειδών προβλήματα. Είτε να υποεκτιμηθεί, οπότε θα προκαλέσει πλασματικές υπεραξίες αν κάποια στιγμή πουληθεί, είτε να υπερεκτιμηθεί και να αποτελέσει στο μέλλον, αν πωληθεί, "μέσο" για φοροδιαφυγή και δικαιολογία μαύρου χρήματος.
Επειδή όμως τα έργα τέχνης υψηλής αξίας μπορεί να επιφέρουν και άμεση υψηλή έξτρα φορολόγηση προβλέπω πολλοί καλού κακού να προφασίζονται ότι είναι... πλαστά ή απομιμήσεις τα έργα που έχουν στην κατοχή τους. Και αντίστοιχο παιχνίδι μπορεί να γίνει και με τα τιμαλφή, τα κοσμήματα και τα ρολόγια.
Άντε τώρα να εκτιμηθεί ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι ή ένα μαργαριταρένιο κολιέ. Τρέχα γύρευε.... Ως φο μπιζού θα τα δηλώσουν.
Και μετά άντε να εκτιμηθεί η αξία ενός πολυτελούς ρολογιού. Με τι κριτήριο; Την ονομαστική αξία πώλησης ως καινούργιο; Με την αγοραία αξία ως μεταχειρισμένο; Γι' αυτό σας λέω, οι περισσότεροι θα τα δηλώσουν ότι είναι... μαϊμούδες.
Μακάρι να μπει μία τάξη σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα, αλλά ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι στην υπόθεση αυτή θα υπάρξουν πολλές επικίνδυνες γκρίζες ζώνες...
Και ούτε η φοροδιαφυγή θα χτυπηθεί, τουλάχιστον εκεί όπου πραγματικά είναι μεγάλη και υπάρχουν περιθώρια για σημαντικά έσοδα, ενώ από την άλλη πλευρά θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους.
Πώς θα λειτουργήσει λοιπόν το Περιουσιολόγιο;
Ως καταγραφή περιουσιακών στοιχείων, κινητών κυρίως μια και τα ακίνητα (του εσωτερικού) επί της ουσίας δηλώνονται μέσω του Ε9; Ώστε να μπορεί κάθε έτος να γίνεται σύγκριση με όσα θα έχει ο καθένας αποκτήσει ή απωλέσει στη διάρκεια του έτους για να περιορισθεί η δυνατότητα φοροδιαφυγής και να υπάρξει μία δίκαιη φορολόγηση;
Θα λειτουργήσει δηλαδή στα πρότυπα που λειτουργούν και οι ανώνυμες εταιρείες μετά την εφαρμογή των διεθνών λογιστικών προτύπων σε σχέση με τα περιουσιακά τους στοιχεία; Ή θα αποτελέσει την αφορμή για έξτρα φορολόγηση όπως για παράδειγμα με τα ακίνητα εξωτερικού;
Παρεμπιπτόντως, μπορώ να κατανοήσω ότι οι Βρετανικές αρχές θα παράσχουν πλήρη στοιχεία, αλλά πολύ θα ήθελα να ακούσω την απάντηση του κυβερνήτη των νήσων Καϊμάν ή των Παρθένων Νήσων αν του απευθυνθεί ανάλογο αίτημα... Ή μήπως θα είναι η "βάση δεδομένων" από την οποία θα αντλούνται πληροφορίες για κατ’ επιλογή χαράτσια ή έκτακτες φορολογήσεις, στη μορφή του έκτακτου φόρου πολυτελείας, κάθε φορά που το κράτος θα έχει αυξημένες ανάγκες;
Και ποια είναι η εξασφάλιση ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα δεδομένα για δημιουργία εντυπώσεων προκειμένου να δικαιολογηθούν άλλα παράλογα εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα; Ή ότι αν δηλωθούν μετρητά που βρίσκονται στο... στρώμα ή και στο εξωτερικό (αναλόγως...) δεν θα υπάρξει σε μία μεταγενέστερη (ως γενικώς συνήθως γίνεται...) νέα φορολογική ρύθμιση, πρόσθετη φορολογική υποχρέωση πέραν αυτής που συνεπάγεται η σημερινή δήλωσή τους;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και σοβαρά. Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες πτυχές που πραγματικά προκαλούν θυμηδία, έστω και δραματική.
Μεγάλο θέμα λοιπόν στο Περιουσιολόγιο είναι τα έργα τέχνης. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κατέχει έναν πίνακα, για παράδειγμα έναν Τσαρούχη που είτε κάποια στιγμή απέκτησε, είτε κληρονόμησε. Πόσο θα εκτιμηθεί αυτός ο πίνακας; Πώς θα αποφευχθεί μια αυθαίρετη εκτίμηση; Η οποία μπορεί να δημιουργήσει για παράδειγμα δύο ειδών προβλήματα. Είτε να υποεκτιμηθεί, οπότε θα προκαλέσει πλασματικές υπεραξίες αν κάποια στιγμή πουληθεί, είτε να υπερεκτιμηθεί και να αποτελέσει στο μέλλον, αν πωληθεί, "μέσο" για φοροδιαφυγή και δικαιολογία μαύρου χρήματος.
Επειδή όμως τα έργα τέχνης υψηλής αξίας μπορεί να επιφέρουν και άμεση υψηλή έξτρα φορολόγηση προβλέπω πολλοί καλού κακού να προφασίζονται ότι είναι... πλαστά ή απομιμήσεις τα έργα που έχουν στην κατοχή τους. Και αντίστοιχο παιχνίδι μπορεί να γίνει και με τα τιμαλφή, τα κοσμήματα και τα ρολόγια.
Άντε τώρα να εκτιμηθεί ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι ή ένα μαργαριταρένιο κολιέ. Τρέχα γύρευε.... Ως φο μπιζού θα τα δηλώσουν.
Και μετά άντε να εκτιμηθεί η αξία ενός πολυτελούς ρολογιού. Με τι κριτήριο; Την ονομαστική αξία πώλησης ως καινούργιο; Με την αγοραία αξία ως μεταχειρισμένο; Γι' αυτό σας λέω, οι περισσότεροι θα τα δηλώσουν ότι είναι... μαϊμούδες.
Και ότι αγοράστηκαν στις παρυφές του Κολωνακίου από περαστικό που τους ρώτησε: "Άρχοντα είσαι για κανένα ρολεξάκι;", ή από το τελευταίο τους ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου