Η συνωμοσία των ηλιθίων…

Παίρνω ψωμί και ο φούρναρης, τα μιλάμε που και που, μου λέει: Βρες μου έναν Έλληνα να έρθει εδώ δίπλα. Εχω πέντε τόνους ξύλα, να τα βάλει στην αποθήκη.
Τέσσερις με πέντε ώρες δουλειάς είναι και θα πάρει ένα πενηντάρικο. Άμα βρεις έναν, θα σου δώσω και εσένα πενήντα ευρώ!
Ένας γνωστός μου έχει σιδηρουργείο, έψαχνε προ λίγων μηνών βοηθό. Θα του έδινε τριάντα ευρώ την ημέρα και έξτρα τις όποιες εξωτερικές δουλειές. Τίποτα και εκεί, κανένας Έλληνας δεν πήγε να ζητήσει τη δουλεία...

Στο βενζινάδικο του Μιχάλη, της παλιοσειράς μου, περιττό να σας πως πω δεν πήγε ούτε ένας που να έχει μητρική γλώσσα την ελληνική να πει: αν χρειαστείτε άτομο, αυτό είναι το τηλέφωνο μου.
Έχω υπάρξει άνεργος στην αρχή της κρίσης. Από τα μέσα του ’10 μέχρι τα τέλη του ’11, άλλαξα τρεις εργοδότες και πέρασα και δυο τετράμηνα άνεργος.
Συνολικά από το 1996 έχω υπάρξει σε πέντε εργοδότες και κάπου ενδιάμεσα έκανα με την σύζυγο,την απόπειρα για δίκη μας επιχείρηση(2008). Βασιστήκαμε τότε στην ‘θωρακισμένη οικονομία’ του κ.Καραμανλή. Καλά να πάθουμε!
Θέλω να πω πως ξέρω καλά τι εστί βερίκοκο, δεν γράφω εκ του ασφαλούς!
Κάποια στιγμή λοιπόν, κάτι έγινε και απενοχοποιηθηκαμε!
Ξαφνικά εκπλαγήκαμε και μουντζώναμε τη Βουλή. Δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τίποτα ως τότε! Η ζωή μας ήταν σαν τις διαφημίσεις, όλο χαμόγελα, χάδια και τελειότητα. Αντιδράσαμε βίαια και αρνηθήκαμε την πραγματικότητα.
Οι συνωμοσίες που κυριάρχησαν στο μυαλό μας είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, δεν φταίγαμε εμείς. Μας επιβουλεύονται οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι εξωγήινοι και οι Λαννιστερ από το Game of thrones!
Εμείς; Να εδώια παραπέρα ταΐζαμε τα πρόβατα, σαν τον Τραμπάκουλα του Χαρυ Κλυνν
Δημιουργήσαμε τον περήφανο άνεργο.
«Εδώ είναι τα παιδιά μου, δεν έχω να τα ταΐσω. Ψάχνω αλλά δεν βρίσκω δουλειά.»
Δεν λέω μπορεί όντως να μη βρίσκεις τη δουλειά που θέλεις και με το μισθό που θέλεις. Μπορεί και να μη βρίσκεις οποιαδήποτε δουλειά, με όσο, όσο μισθό για κάποιο καιρό. Όχι όμως μακροχρόνια. Όχι για δυο και τρία χρόνια!
Έτσι είναι, βρίσκεις μια δουλειά. Κακή, στραβή και ανάποδη αλλά δουλειά που σου δίνει να φας, έστω λιγο.Που κάνει το μυαλό σου να γυρίζει, που σε κρατά σε εγρήγορση, που σε κρατά σε κίνηση. Είσαι στην «πιάτσα» και ψάχνεσαι, ρωτάς, μαθαίνεις για όποια νέα πιθανότητα δουλειάς υπάρχει. Άλλως, μένεις σπίτι, σε πιάνει κατάθλιψη, απλώνεις σαν το ζυμάρι όταν το ρίχνεις στο ταψί για να κάνεις κρέπα, γυρνάς το καλαμάκι του καφέ και με απλανές βλέμμα βρίζεις μοιρολατρικά τη μοίρα σου και την άδικη την κενωνία.
Μα τι έγινε αυτός ο «περήφανος λαός»; Όταν μπήκανε τα Capital Controls δεν βρέθηκε ένας να πει στην τηλεόραση «εντάξει ρε παιδιά, θα ζοριστούμε αλλά θα τα καταφέρουμε. Θα βρούμε τον τρόπο. Τι να πουν και οι μπαμπάδες μας που κλέβανε λάστιχα αυτοκινήτων για να κάνουν παπούτσια;»
Αντιθέτως είχαμε διαγωνισμό μιζέριας: ζω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και η μαμά μου παίρνει φάρμακα για την πίεση και ο θείος μου πάσχει από βλεφαρόπτωση και η γιαγιά μας δεν έχει μασέλες.
Πρώτα ρίξαμε το ανάθεμα στον κ.Παπανδρεου. Αυτός έφταιγε, πράκτορας, αμερικανάκι.
Ο κ. Σαμαράς έριχνε λάδι στη φωτιά. Δεν υπέγραφε, έλεγε το λάθος (μνημόνιο).
Τον κάναμε πρωθυπουργό για να μας σώσει. Αλλά τα ξέχασε όλα και έκανε ότι κατηγορούσε στον Παπανδρέου.
Τώρα το πουλεν μας ήταν ο κ.Τσιπρας. Ε,δεν μπορεί, θα τους στείλει στο διάολο.
Τίποτα πάλι. Μνημόνιο και πάλι. Αυτό το παιδί που τα έκοβε τόσο χοντρά, έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο!

Μας λέει και μας ξαναλέει για τις δεκαεπτά ώρες της διαπραγμάτευσης. Αν είχε ζήσει στην πραγματική ζωή, θα είχε υπόψη του πως έτσι δουλεύει πολλές φορές και ο τελευταίος ιδιοκτήτης του τελευταίου μπακάλικου και δεν θα το πολυέλεγε.

Πρέπει επιτέλους να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Να αφήσουμε τα μισόλογα και να πούμε αλήθειες στο είδωλο που βλέπουμε. Μετα,να βάλουμε πλάτη και να ξαναστήνουμε τη χώρα. Από την αρχή, από τα θεμέλια.
Αν δεν το κάνουμε, φοβάμαι πως σε πενήντα χρόνια θα γυριστεί μια ταινία για την Ελλάδα της κρίσης. Θα έχει θέμα έναν λαό που έβλεπε παντού εχθρούς και συνωμοσίες εναντίον του, θα καταλήγει όμως πως η μόνη συνωμοσία ήταν των ίδιων εναντίων των εαυτών τους.
Τίτλος της ταινίας; « Η συνωμοσία των ηλιθίων»…


Γιάννης Κοσμίδης
Kozani Media
orthografos