Στη χώρα της σύγχυσης και της λήθης…

Μια φορά και έναν καιρό, η Ελλάδα ανακάλυπτε τη χαρά της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης και μαζί με αυτή τον κ. Βασίλειο Λεβέντη, ιδρυτή της «ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ», ο οποίος από τη δική του, τοπική τηλεοπτική συχνότητα, κατακεραύνωνε το πολιτικό σύστημα της εποχής αλλά και την ελληνική κοινωνία και, ταυτόχρονα, πρότεινε τις δικές του λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.
Πολύ σύντομα, οι εκπομπές του κ. Λεβέντη ξεπέρασαν τα σύνορα της Ατικής, καθότι οι κωμικές και συχνά ακραίες αντιδράσεις του έγιναν γνωστές τοις πάσι, και τον κατέστησαν στόχο πειραγμάτων...

Ο ίδιος δήλωνε, ότι το κατεστημένο τον κατεδίωκε, και σκυλόβριζε τους διώκτες του, ήτοι τις οικογένειες Παπανδρέου και Μητσοτάκη, αλλά οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική μπορεί να αντιληφθεί, πόσο εκτός πραγματικότητος φάνταζαν τέτοια λόγια, όταν η Ε. Κ. αγκομαχούσε, για συγκεντρώσει, σε εκλογές, τετραψήφιο αριθμό ψηφοφόρων.
Μετά από μια μακρά περίοδο λήθης, η οποία έληξε με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όταν η Ε.Κ. υπερδιπλασίασε το μέχρι τότε ποσοστό της, ο κ. Λεβέντης ανέκαμψε, όχι με το παλιό γκροτέσκο ύφος του αλλά με ένα πιο σοβαρό και μετριοπαθή λόγο.
Εμφανίστηκε σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, τα ίδια που κάποτε ο ίδιος έβριζε και κατηγορούσε, ότι τον έχουν αποκλείσει, και άρχισε να προβάλλει τις απόψεις του. Από κοντά άρχισαν να προβάλλονται, στο διαδίκτυο, κάποια αποσπάσματα από άλλες, παλιές εκπομπές του, τα οποία σύντομα διεδόθησαν ως προφητικά λόγια. «Από τότε τα έλεγε», ήταν η συνηθέστερη ατάκα των υποστηρικτών του εν λόγω πολιτικού προσώπου και ας επρόκειτο για γενικολογίες χωρίς καμμία αξία.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φυσικά, ο κ. Λεβέντης έπεισε πολύ κόσμο, ότι έχει σοβαρέψει, πλέον, και αποτελεί μια ιδανική λύση στους μπερδεμένους καιρούς, που ζούμε. Πατώντας από τη μια στην αβεβαιότητα και την απαξίωση του κοινοβουλευτισμού, των εκλογών και των κομμάτων και από την άλλη στην παροιμιώδη αμνησία του μεγαλύτερου κομματιού του εκλογικού σώματος και την τάση του να αναζητεί σωτήρες και με την προώθηση που του επιφυλάσσουν τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων απέκτησε ένα νέο, περισσότερο ελκυστικό προφίλ, το παρελθόν του ξεχάστηκε και ο ίδιος ανεδείχθη ως ο πολιτικός, που λέει αλήθειες έξω απ’ τα δόντια.
Τί πιο ιδανικό για ένα απογοητευμένο και συγχυσμένο σε μεγάλο βαθμό εκλογικό σώμα;
Για όποιον, βέβαια, διαθέτει μνήμη και συγκρότηση –δύο αρετές εν ανεπαρκεία στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας - ο λόγος του κ. Λεβέντη είναι ο ορισμός της κοινοτοπίας. Επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένα κλισέ περί π.χ. απόλυσης των αργομίσθων Δ.Υ. ή περιορισμένου αριθμού θητειών στη Βουλή αλλά απουσιάζουν προτάσεις για την αποκατάσταση της ελληνικής οικονομίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν ένα ευχολόγιο σχεδόν παρόμοιο με αυτό των άλλων κομμάτων το δε πρόγραμμα της Ε. Κ. μοιάζει περισσότερο με συρραφή απόψεων και λιγότερο με καθαυτό πρόγραμμα.
Επίσης, δεν μπορούν να λησμονηθούν οι πασίγνωστες κατάρες του κ. Λεβέντη να πάθουν καρκίνο οι ΑΓΠ και κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μαζί και οι οικογένειές τους - στο βίντεο με την υποτιθέμενη συγγνώμη, ο κ. Λεβέντης την περισσότερη ώρα προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του για την τότε συμπεριφορά του - ή η παρουσία του παλαιότερα σε ψηφοδέλτια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. ή η απουσία διευκρινίσεων, με ποια κριτήρια απέκτησε ο κ. Λεβέντης, στις αρχές του ’90, τηλεοπτική συχνότητα, την οποία αργότερα πούλησε στον κ. Κουρή, τον κατεξοχήν εκφραστή ενός εκ των πολιτικών χώρων, που του προκαλούσαν αλλεργία.
Πολιτικό ήθος, είπατε; Ναι, ξέρω, είδαμε και τους άλλους και πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο και αδιάφθορο.
Λυπάμαι αλλά η παρουσία φαύλων, κοινότοπων ή γραφικών και με περισσότερη επιρροή πολιτικών προσώπων δεν νομιμοποιεί την ένταξη στη Βουλή και άλλων προσώπων με τα ίδια ή πανομοιότυπα χαρακτηριστικά.
Ούτε συνιστούν επιχείρημα υπέρ του κ. Λεβέντη τα μειονεκτήματα των υπολοίπων πολιτικών της χώρας μας ούτε εξαλείφουν το όχι και τόσο ξεκάθαρο παρελθόν του και την πολιτική ανεπάρκειά του.
Απεναντίας, η προώθηση και ανάδειξή του ως ιδανικού υποψηφίου οδηγεί στην περαιτέρω απαξίωση του κοινοβουλευτισμού.


Παναγιώτης Περιβολάρης
Ο Κλόουν
http://orthografos.blogspot.gr/2015/09/blog-post_23.html