Στην Ιταλία οι Κινέζοι αγόρασαν ένα από τα παγκόσμια βιομηχανικά σύμβολα, την Pirelli, και μελετούν αλυσιδωτές επενδύσεις στον χώρο του αυτοκινήτου.
Στην Ελλάδα οι Κινέζοι θέλουν να επενδύσουν στα λιμάνια, στις υποδομές και στα τρένα, συνδέοντας την Μεσόγειο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σκοντάφτουν όμως στο αριστερό «όραμα» Λαφαζάνη...Δρίτσα να γίνουν αφεντικά τους οι κομματικοί εργατοπατέρες... Όταν θα πουλάμε όσο-όσο οι Κινέζοι θα μιλάνε Ιταλικά και ίσως Ισπανικά...
Για μια φορά ακόμη επαναλαμβάνω το αμετακίνητο πιστεύω μου ότι το κράτος στην Ελλάδα θα το πουλήσουν οι αριστεροί.
Οι πωλητές θα είναι αριστεροί ανεξάρτητα από όσα θα διακηρύσσει (για τους ιθαγενείς) η κυβέρνηση στην οποία θα μετέχουν.
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω βαθύτατα ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις που θα σχεδιάσει θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Εάν μάλιστα επικρατήσει το σενάριο για εκλογές τον Ιούνιο και ο παραπλανημένος ψηφοφόρος δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την υπολογίσιμη αυτοδυναμία, οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνονται με ρυθμό πολυβόλου.
Την ταχύτητα θα εξασφαλίσει ο ανοικτός δρόμος της αυτοδυναμίας, η ανυπαρξία αντιπολίτευσης (δεν είναι τόσο ηλίθιοι οι άλλοι να αναλάβουν την αποκρατικοποίηση) και η (τότε) «εξαφάνιση» ενδιαφέροντος από τους κρατικοδίαιτους να διατηρηθεί ένα στεγνό κράτος - ΔΕΚΟ και χωρίς λεφτά για επενδύσεις.
Τι διαπλοκή να γίνει χωρίς κρατικές επενδύσεις όταν, τότε, κανείς δεν θα δανείζει μια ζημιωμένη μέχρι τα αυτιά ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΛΑΡΚΟ καθώς η «κοινωνική πολιτική» ΣΥΡΙΖΑ θα τις έχει εξαντλήσει σε σημείο να μην έχουν λεφτά ούτε για τις καρέκλες των συντρόφων αφισοκολλητών.
Και όταν οι ΔΕΚΟ δεν κάνουν επενδύσεις και δεν μετέχουν σε μεγάλα προγράμματα προμηθειών γιατί να «κοντράρει» η διαπλοκή (που θέλει περισσότερο κράτος) την ιδιωτικοποίηση από την οποία πιθανότατα να έχει και κέρδη.
Με τις συμφωνίες πωλήσεων ο κομματικός στρατός ΣΥΡΙΖΑ θα στοιβαχθεί εκτάκτως στα υπουργεία, στην εκπαίδευση, στους άχρηστους Οργανισμούς μιας και οι λεγόμενες κρατικές Επιχειρήσεις, ο ορυκτός πλούτος, οι υποδομές, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και οι παραλίες θα πωληθούν του σκοτωμού.
Έτσι η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διασφαλίσει την χρηματοδότηση του κομματικού στρατού από τις ιδιωτικοποιήσεις τηρώντας με τον τρόπο αυτό και το 80% των απαιτήσεων των δανειστών.
Ενώ λοιπόν από την μια δεν θα τεμαχίζεται το κράτος με απολύσεις και συρρικνώσεις, από την άλλη (με το πρόσχημα ότι το μαχαίρι της διαπλοκής φθάνει στο κόκκαλο) θα πουλάει το κράτος και θα εξασφαλίζει ισοδύναμα που θα ζητάει η Ευρώπη και το ΔΝΤ.
Οπότε έχουμε δύο στόχους ταυτόχρονα.
Εφαρμογή του μνημονίου (που θα το λέει συμφωνία) με την συγκατάθεση της Τρόικα (που θα την λέει «Θεσμοί»). Και ταυτόχρονα άνοιγμα της πόρτας του ελληνικού Σοβιέτ στην Δύση για να πάρουν ό,τι θέλουν και σε τιμές όσο-όσο.
Άρα και πρόσθετο ενδιαφέρον των δανειστών...
Πιθανότατα, για τα μάτια των ιθαγενών, οι συμφωνίες να περιλαμβάνουν (σε πρώτη φάση) κοινωνικοποιήσεις όπως του Ανδρέα Παπανδρέου (η αντιγραφή θα είναι καρμπόν...) αλλά τα «ψιλά γράμματα» θα δείχνουν ότι ο κρατικός συνεταιρισμός είναι μόνο για να βαφτίσουμε πάλι το κρέας ψάρι...
Τα πρώτα συγκεκριμένα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων που θα γίνουν γνωστά (αρχικά με διαρροές και στην συνέχεια επίσημα με αριστερή δημιουργική ασάφεια στιλ Βαρουφάκη) θα αφορούν τον ΟΛΠ, τον ΟΛΘ, τα αεροδρόμια, τα μεγάλα λιμάνια της περιφέρειας, το Ελληνικό , την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και από την ενέργεια την ΔΕΣΜΗΕ.
Πως εξηγείται όμως το όσο-όσο των ιδιωτικοποιήσεων που θα κάνουν η σημερινή ή οι επόμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ;
Αμιγές εγχώριο ενδιαφέρον για εξαγορές σταμάτησε να υπάρχει εδώ και μια διετία. Και τερματίσθηκε εντελώς με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επειδή θεωρείται χάσιμο χρόνου.
Το ενδιαφέρον ως μακροπρόθεσμος σχεδιασμός υπάρχει μόνο σε ξένους ομίλους που συνεργάζονται (οι περισσότεροι) με εγχωρίους ή θέλουν να αναπτύξουν συνεργασίες.
Σε ό,τι αφορά τους ξένους κεφαλαιούχους οι υπάρχοντες αλλά και οι υποψήφιοι εγχώριοι «συνεταίροι» τους συνιστούν αποχή από το οικονομικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Και εάν ο πολιτικός ορίζοντας παραμείνει αριστερός τότε η οικονομική ασφυξία που θα έλθει πάνω από μία φορά, θα φέρει τις ιδιωτικοποιήσεις σε προτεραιότητα και σε τιμές ασύγκριτα χαμηλότερες από τις σημερινές. Έτσι εξηγείται η (σημερινή) επενδυτική παγωμάρα που θα τραβήξει μέχρι την ώρα των ραγδαίων πωλήσεων. Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου