Ο χορός του τεχνοκράτη

Υποτίθεται ότι ο κ. Στουρνάρας μπήκε στην πολιτική ως τεχνοκράτης, 

ως γνώστης των αντικειμενικών συνθηκών, απαλλαγμένος από τις δουλείες των επιτηδευματιών του κοινοβουλίου. 

Υποτίθεται ότι είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη να επιδίδεται σε καθημερινή δημαγωγική γυμναστική για να υπηρετήσει τις βουλιμικές ορέξεις της...
εκλογικής του πελατείας. 

Υποτίθεται πως αντί να θωπεύει τον κοινωνικό πανικό καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις, προτάσσει τη γλώσσα της λογικής, ικανής να θεραπεύσει τον παραλογισμό. 

Υποτίθεται δε ότι, αν και τεχνοκράτης, ων υπουργός στο πιο καίριο υπουργείο μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, ασκεί πολιτική. 

Και στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του υποτίθεται ότι θα πρέπει να έχει μια γενικότερη θέα του κοινωνικού τοπίου, κάπου θα έχει ακούσει για τον ρόλο του ψυχολογικού κλίματος στην οικονομική δραστηριότητα και δεν μπορεί, θα έχει υποψιασθεί ότι οι σχέσεις της διοίκησης με τον υπόλοιπο πληθυσμό δεν είναι και οι ιδανικότερες.

Φαντάζομαι ότι διαβάζοντας εφημερίδες ή βλέποντας τηλεόραση θα αντελήφθη ότι τα δύο μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας δεν έχουν ανοίξει για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. 

Υποθέτω δε ότι θα είναι έτοιμος να εξηγήσει ανά πάσα στιγμή στους φορολογούμενους της αρμοδιότητάς του ότι οι φόροι που πληρώνουν μπορεί να μη χρησιμεύουν για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, αν και οι εργαζόμενοι πληρώνονται, αλλά χρησιμεύουν σε άλλες εξίσου επωφελείς κοινωνικά δραστηριότητες. 

Μπορώ δε να συμπεράνω από τα συμφραζόμενα ότι, όσο κι αν θεωρεί την κατάσταση στην ανωτάτη εκπαίδευση μάλλον ακραίο παράδειγμα της χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στον πολίτη, θα δυσκολευτεί να υποστηρίξει, καθότι φαίνεται μάλλον λογικός άνθρωπος, πως η κατάσταση είναι καλύτερη στην μέση εκπαίδευση ή στην παροχή υπηρεσιών υγείας. 

Αν μάλιστα κάνει τον κόπο να λογαριάσει, εκ του προχείρου, τα πρόσθετα ποσά που ο κάθε Ελληνας πληρώνει για την πρόσθετη φορολογία που καλύπτεται κάτω από τον ευφημισμό «κοινωνική ασφάλιση» ο κ. Στουρνάρας, είτε ως τεχνοκράτης, είτε ως πολιτικός, θα διαπιστώσει πως έχει πολύ δρόμο να διανύσει ώστε να τιμήσει το συμβόλαιο που έχει υπογράψει ως υπουργός Οικονομικών με την ελληνική κοινωνία.

Διότι ο κ. Στουρνάρας, λογικός άνθρωπος είναι, υποτίθεται ότι γνωρίζει πως στα καθεστώτα που αποκαλούνται «δημοκρατικά», η φορολόγηση είναι ένα συμβόλαιο όπως όλα τα άλλα συμβόλαια. 

Θα ξέρει επίσης πως δεν φτάνουν όλες οι αστυνομίες του κόσμου για να δημιουργήσουν φορολογική συνείδηση, αν ο φορολογούμενος ξέρει ότι πληρώνει ακριβά για να αγοράσει υποβαθμισμένο προϊόν. Και γι’ αυτό όταν βγαίνει ως τεχνοκράτης υποτίθεται και λέει στην τηλεόραση, όχι στο σπίτι του, πως στην Ελλάδα οι φόροι είναι χαμηλότεροι από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να λάβει υπόψη και με ποιον τρόπο ανταποδίδονται αυτοί οι φόροι στους πολίτες τους. 

Για τα ακίνητα δεν λέω τίποτε. Εκεί θυμήθηκα την παλιά ιστορία του πασά που τρόμαξε όταν διεπίστωσε ότι οι υπήκοοί του, αφού αγανάκτησαν με τη φορολόγησή τους, κι αφού έδειραν τον φοροεισπράκτορά του, την επόμενη φορά που πήγε να μαζέψει φόρους τον πήραν στο ψιλό. Εκεί ο πασάς κατάλαβε πως είχε χάσει τη σοβαρότητά του γιατί ζητούσε το αδύνατο. Κι όταν η εξουσία χάσει τη σοβαρότητά της έχει χάσει όλο της το κεφάλαιο.

Θα μου πείτε ότι ο κ. Στουρνάρας δεν είναι πολιτικός. Είναι τεχνοκράτης. Ομως, ακόμη και τενίστας να ήταν ή ψαράς, από τη στιγμή που έγινε υπουργός των Οικονομικών κάνει πολιτική. Κι αν κρίνει πως έχουμε βαρεθεί να ακούμε πως πρέπει να γονατίσουμε στους φόρους για να υπηρετήσουμε το χρέος μας, που έχουμε βαρεθεί, ας δουλέψει λίγο την πρόζα του για να πείσει. Και όχι να παριστάνει αδέξια τον μαθητευόμενο μάγο κάνοντας πιρουέτες που τις εισπράττουμε ως γκριμάτσες.

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Κ