"Chinese Democracy - World Tour"
Καταρχήν, να θυμίσουμε τι είναι αυτό το debt ceiling - πρόκειται λοιπόν για ένα νομικό όριο στο ποσό του χρέους που μπορούν να έχουν οι ΗΠΑ, και αν το ξεπεράσουν αυτό το χρέος, τότε οι ΗΠΑ θα πρέπει να κηρύξουν χρεωκοπία.
Επειδή το χρέος τους διαρκώς αυξάνεται, οι ΗΠΑ διαρκώς αυξάνουν το νομικό αυτό όριο.
Όπως μας λέει και το minyanville σε σχετικό άρθρο του, οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει αυτό το όριο 74 φορές (!) από το 1962 μέχρι σήμερα, και μάλιστα μόνο μέσα στα... τελευταία 10 χρόνια έχουν κάνει 10 τέτοιες αυξήσεις. Ειδικά από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, οι ΗΠΑ αυξάνουν ακόμα περισσότερο το χρέος τους, και κάνουν διαρκώς αυξήσεις του debt ceiling τους, για να μην αναγκαστούν να κηρύξουν χρεωκοπία.
Άλλωστε, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, οι ΗΠΑ ήθελαν να τυπώσουν χρήμα και γι' αυτό κατάργησαν και τον κανόνα του χρυσού. Τώρα που ξέσπασε η κρίση, τυπώνουν δολάρια σε βαθμό παροξυσμού. Γι' αυτό λέμε πως δεν υπήρχε θέμα οι ΗΠΑ να φτάσουν το debt ceiling όσο κυβερνούν Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι και να χρεωκοπήσουν:
Και αυτό διότι και τα δύο αυτά κόμματα, παρά τις διαφορές τους, έχουν αποδείξει ότι προτιμούν να τυπώνουν δολάρια - και όσο έχουν στη διάθεση τους έναν ωραιότατα "εκτυπωτή δολαρίων", δεν υπάρχει θέμα κήρυξης χρεωκοπίας. Αντίθετα, αυτό που θα κάνουν είναι να ανεβάζουν ολοένα και περισσότερο το debt ceiling, και να τυπώνουν όσο δολάρια θέλουν.
Τα δολάρια αυτά δίνονται σχεδόν όλα στις [χρεωκοπημένες] τράπεζες, προκειμένου αυτές να καλύψουν τις "τρύπες" των ισολογισμών τους, ενώ παράλληλα υποτιμούν έτσι και το δολάριο, μειώνοντας την "aγοραστική αξία" του ως νόμισμα. Έτσι, ρίχνουν εμμέσως και το μισθό του εργάτη.
Παράλληλα, ανακοινώνουν και μέτρα "κινεζοποίησης" των εργατών ("λιτότητα"), προκειμένου αυτοί να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί", και να αυξηθεί έτσι το ποσοστό κέρδους των βιομήχανων, που αρνούνται να επενδύσουν τα κεφάλαια τους οπουδήποτε αλλού πλην της Κίνας, Ινδίας, Βουλγαρίας, κτλ, εκτός βέβαια και αν οι δυτικοί εργάτες δεχτούν να εργασθούν και αυτοί κάτω από αντίστοιχες συνθήκες.
Οι "αρρυθμίες" της κυβέρνησης των ΗΠΑ δείχνουν βέβαια ότι βρίσκονται σε παρακμή, και μάλλον θα συνεχιστούν-ενταθούν. Θα έπρεπε ο λαός [και] εκεί να επαναστατήσει, να κηρύξει στάση πληρωμών, και να εξοντώσει και τους καπιταλιστές, παίρνοντας πίσω στην κατοχή του όλο αυτό τον πλούτο και την εξουσία που τώρα κατέχουν μονοπωλιακά μιας χούφτα ολιγάρχες.
Τα πράγματα όμως είναι πολύ ζόρικα, καθώς ο λαός δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, ειδικά στις ΗΠΑ...Για να δούμε - έως τότε, ας δούμε και μερικά άρθρα επί του θέματος, και κυρίως, ας δούμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Ομπάμα:
ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΟΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ!
ΗΠΑ: Περικοπές 38 δις $ - με το ίδιο παραμύθι πείθουν τους λαούς παγκοσμίως ...
Το παραπάνω άρθρο καταρχήν δείχνει ένα -κλασσικό πλέον- λάθος της αριστεράς: Μιλάει για "παραμύθια" και "προσχήματα" των καπιταλιστών, ενώ αμφισβητεί εμμέσως και το αν οι τράπεζες χρειάζονταν και χρειάζονται όλα αυτά τα τρις για να επιβιώσουν.
Δεν πρόκειται βέβαια για πρόσχημα. Οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες (διότι αν έχεις δανείσει περισσότερα χρήματα από αυτά που διαθέτεις, και μετά οι δανειολήπτες δε μπορούν να σε ξεπληρώσουν, τότε είσαι χρεωκοπημένος και εσύ - "το ταμείο είναι μείον".
Γι' αυτό και τράπεζες έχουν λυσσάξει να αρπάξουν αυτά τα τεράστια ποσά, με τη βοήθεια βέβαια των κρατών. Διότι όντως τα χρειάζονται. Πρέπει να τα πάρουν, αν θέλουν να μην "πεθάνουν" (χρεωκοπήσουν). Είναι μια μάχη επιβίωσης για αυτές, και γι' αυτό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υποχωρήσουν με "ειρηνικά" μέσα, όσο και αν οι λαοί ψοφάνε από την πείνα, καθώς όλα τα κέρδη καταλήγουν στην τσέπη των τραπεζιτών, και δε μένουν ούτε καν τα συνηθισμένα ψίχουλα για αυτούς.
Όσο για το χρέος των ΗΠΑ, είναι αληθινό. Αφού έχουν ελλειμματικό προϋπολογισμό, μιας και εισάγουν -ιδίως από την Κίνα- πολύ περισσότερα από ότι εξάγουν (άλλωστε, ένα σωρό επιχειρήσεις έχουν φύγει από τις ΗΠΑ, και έχουν μεταναστεύσει αλλού). Έχουν λοιπόν συσσωρεύσει τεράστια ελλείμματα.
Και βέβαια δε θέλουν να κάνουν στάση πληρωμών, τα ξέρετε και από την περίπτωση της Ελλάδας: Απλά στις ΗΠΑ τυπώνουν το νόμισμα τους, που μάλιστα έχει και αυξημένες αντοχές (διότι είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και δεν είναι τόσο απλό το να πέσει). Κατά τα άλλα, οι ΗΠΑ δίνουν την εξής ταξική απάντηση στο ζήτημα αυτό:
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος, και αυτό το χρέος θα το πληρώσετε εσείς, οι εργάτες. Όπως ωραία το είχε θέσει και ο Μαρξ, από όλα τα "δημόσια" πράγματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο, το μοναδικό που όντως είναι δημόσιο, το μοναδικό δηλαδή που όντως ανήκει στο λαό, είναι το χρέος. Αυτό είναι το μοναδικό "δημόσιο" πράγμα που οι καπιταλιστές [ευχαρίστως] το φορτώνουν σε εμάς, όλα τα υπόλοιπα "δημόσια" πράγματα τα ελέγχουν αυτοί.
Άρα, ναι μεν οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν το χρέος ως μοχλό για να επιβάλλουν μέτρα ρημάγματος των εργατών (για να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί" για τους βιομήχανους) και μέτρα διάσωσης των χρεωκοπημένων τραπεζών, αυτό όμως ΔΕ σημαίνει πως το χρέος είναι "παραμύθι". Ας ξεφύγουμε επιτέλους ως αριστερά από αυτή την άρνηση της [πράγματι άσχημης] πραγματικότητας.
Αυτό που είναι παραμύθι είναι το ότι "μαζί τα φάγαμε" (την ίδια ώρα που οι ίδιες οι επίσημες στατιστικές των καπιταλιστών αποδεικνύουν ότι όχι απλά υπάρχουν ανισότητες, αλλά ότι αυτές οι ανισότητες είναι...σε ιστορικό σημείο-ρεκόρ). Αυτό που είναι "παραμύθι" είναι ότι "δεν υπάρχει άλλος δρόμος" πέρα από το να πισωγυρίσει ο κόσμος στα επίπεδα εκμετάλλευσης του Μεσαίωνα, αντί να προχωρήσει προς την ανατροπή αυτών που για να επιβιώσουν βασίζονται στην εκμετάλλευση μας, και για να συνεχίσουν να υπάρχουν και να αναπτύσσονται, πρέπει να μας ρημάξουν.
«Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οδηγεί στην πιο ολόπλευρη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, τραβάει, μπορούμε να πούμε, τους καπιταλιστές, παρά τη θέληση και τη συνείδησή τους, σε κάποια νέα κοινωνική κατάσταση πραγμάτων, που είναι μεταβατική από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση.
Η παραγωγή γίνεται κοινωνική, η ιδιοποίηση όμως μένει ατομική. Τα κοινωνικά μέσα παραγωγής παραμένουν ατομική ιδιοκτησία ενός μικρού αριθμού προσώπων. Τα γενικά πλαίσια του τυπικά αναγνωρισμένου ελεύθερου συναγωνισμού παραμένουν και η καταπίεση των λίγων μονοπωλητών πάνω στον υπόλοιπο πληθυσμό γίνεται εκατό φορές πιο βαριά, πιο αισθητή και πιο αβάσταχτη»
-Λένιν, Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού
Ας θυμηθούμε τώρα και το τι είπε ο Ομπάμα:"Όσο για εμένα, κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έκανα τέτοιες περικοπές ..."
Είναι σαν τους βρυκόλακες: Για να ζήσουν, χρειάζονται αίμα. Πρέπει να τραφούν, αλλιώς πεθαίνουν. Μερικοί βρυκόλακες, αν δείτε και διάφορες ταινίες, γουστάρουν το αίμα, μερικοί είναι πολύ καλοί στο να "στραγγίζουν" τα θύματα τους, μερικοί άλλοι έχουν και μερικές αναστολές, κτλ. ΟΛΟΙ όμως πρέπει να τραφούν.
Ο Ομπάμα δεν είναι και τόοοσο επιθετικός "βρυκόλακας" (καπιταλιστής) όσο πχ οι Ρεπουμπλικάνοι (που πιέζουν για ακόμα πιο αντιλαικά μέτρα). Ωστόσο, έστω και αν "δε θέλει", πρέπει να "τραφεί" κι αυτός.
Γι' αυτό και εμείς πρέπει να κάνουμε αυτό που πρέπει απέναντι σε αυτούς που πρέπει να μας πίνουν το αίμα:
Άλλωστε, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, οι ΗΠΑ ήθελαν να τυπώσουν χρήμα και γι' αυτό κατάργησαν και τον κανόνα του χρυσού. Τώρα που ξέσπασε η κρίση, τυπώνουν δολάρια σε βαθμό παροξυσμού. Γι' αυτό λέμε πως δεν υπήρχε θέμα οι ΗΠΑ να φτάσουν το debt ceiling όσο κυβερνούν Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι και να χρεωκοπήσουν:
Και αυτό διότι και τα δύο αυτά κόμματα, παρά τις διαφορές τους, έχουν αποδείξει ότι προτιμούν να τυπώνουν δολάρια - και όσο έχουν στη διάθεση τους έναν ωραιότατα "εκτυπωτή δολαρίων", δεν υπάρχει θέμα κήρυξης χρεωκοπίας. Αντίθετα, αυτό που θα κάνουν είναι να ανεβάζουν ολοένα και περισσότερο το debt ceiling, και να τυπώνουν όσο δολάρια θέλουν.
Τα δολάρια αυτά δίνονται σχεδόν όλα στις [χρεωκοπημένες] τράπεζες, προκειμένου αυτές να καλύψουν τις "τρύπες" των ισολογισμών τους, ενώ παράλληλα υποτιμούν έτσι και το δολάριο, μειώνοντας την "aγοραστική αξία" του ως νόμισμα. Έτσι, ρίχνουν εμμέσως και το μισθό του εργάτη.
Παράλληλα, ανακοινώνουν και μέτρα "κινεζοποίησης" των εργατών ("λιτότητα"), προκειμένου αυτοί να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί", και να αυξηθεί έτσι το ποσοστό κέρδους των βιομήχανων, που αρνούνται να επενδύσουν τα κεφάλαια τους οπουδήποτε αλλού πλην της Κίνας, Ινδίας, Βουλγαρίας, κτλ, εκτός βέβαια και αν οι δυτικοί εργάτες δεχτούν να εργασθούν και αυτοί κάτω από αντίστοιχες συνθήκες.
Οι "αρρυθμίες" της κυβέρνησης των ΗΠΑ δείχνουν βέβαια ότι βρίσκονται σε παρακμή, και μάλλον θα συνεχιστούν-ενταθούν. Θα έπρεπε ο λαός [και] εκεί να επαναστατήσει, να κηρύξει στάση πληρωμών, και να εξοντώσει και τους καπιταλιστές, παίρνοντας πίσω στην κατοχή του όλο αυτό τον πλούτο και την εξουσία που τώρα κατέχουν μονοπωλιακά μιας χούφτα ολιγάρχες.
Τα πράγματα όμως είναι πολύ ζόρικα, καθώς ο λαός δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, ειδικά στις ΗΠΑ...Για να δούμε - έως τότε, ας δούμε και μερικά άρθρα επί του θέματος, και κυρίως, ας δούμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Ομπάμα:
ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΟΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ!
 | Στα πρόθυρα στάσης πληρωμών βρίσκεται το αμερικανικό δημόσιο, καθώς το πολύ υψηλό δημόσιο χρέος, έχει σταθεί η αφορμή για το ξέσπασμα ενός απίστευτου σκυλοκαβγά μεταξύ των Δημοκρατών και των Ρεπουμπλικανών. Οι Ρεπουμπλικανοί που κατέχουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, εκβιάζουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη περικοπή δαπανών προκειμένου να συναινέσουν στη ψήφιση Προϋπολογισμού για το 2011. Από τις αρχές του έτους, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση «κινείται» με προσωρινούς προϋπολογισμούς, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ανέβηκε κατά 30% επί του ΑΕΠ! Μια από τις τελευταίες προτάσεις των Ρεπουμπλικανών, αφορούσε έναν προσωρινό Προϋπολογισμό, που θα κάλυπτε τις ταμειακές ανάγκες μέχρι τα τέλη της επόμενης εβδομάδας καθώς και έναν πλήρη στρατιωτικό Προϋπολογισμό που θα εκτεινόταν μέχρι τα τέλη του 2011. Ο προσωρινός Προϋπολογισμός περιείχε περικοπές ύψους $12 δις μεταξύ των οποίων και το ολικό κόψιμο κονδυλίων για δραστηριότητες όπως οι εκτρώσεις, στα πλαίσια του ακραίου νεοσυντηρητισμού της αμερικανικής Δεξιάς. Τυχόν, ασυμφωνία (δλδ βέτο) ακόμα και σε έναν προσωρινό Προϋπολογισμό, θα οδηγήσει σε εσωτερική στάση πληρωμών του αμερικανικού δημοσίου, από τις πρώτες πρωϊνές ώρες του Σαββάτου 9 Απρίλη. Ένα από τα άμεσα αποτελέσματα θα είναι η προσωρινή αργία 800.000 τα 4.500.000 του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων πέρα από σειρά άλλες δευτερογενείς επιδράσεις στο εν γένει οικονομικό «κλίμα». Είναι σίγουρο πως μιας μορφής συμφωνία Δημοκρατών – Ρεπουμπλικανών θα επέλθει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, κάποια στιγμή. Άλλωστε το αμερικανικό δημόσιο είχε προβεί σε στάση πληρωμών και στα μέσα της δεκαετίας του '90 για αντίστοιχους λόγους. Και είναι σίγουρο πως η συμφωνία αυτή τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα θα συνίσταται σε τεράστιες περικοπές δημοσίων δαπανών και σε μακροχρόνια λιτότητα. Δεν μπορεί άλλωστε κανείς, ρεαλιστικά σκεπτόμενος, να περιμένει κάτι διαφορετικό από τα δύο κυρίαρχα πολιτικά κόμματα των ΗΠΑ, τα οποία έχουν ισχυρότατους δεσμούς με το χρηματιστικό και όχι μόνο κεφάλαιο… |  |
ΗΠΑ: Περικοπές 38 δις $ - με το ίδιο παραμύθι πείθουν τους λαούς παγκοσμίως ...
| | Με το πρόσχημα λοιπόν της εσωτερικής στάσης πληρωμών και την αναγκαστική απόλυση 800.000 δημοσίων υπαλλήλων, η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη προχωράει σε περικοπές που σε πρώτη φάση θα φτάσουν τα 38 δις $ μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2011. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που αρκετά τρισεκατομμύρια $ έχουν φτάσει σε τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις, είτε ως ρευστό είτε ως εγγυήσεις, για την "διάσωσή" τους. Βεβαίως οι Αμερικάνοι, ως πρώτοι διδάξαντες στις μεθόδους παραπλάνησης λαών, έστησαν ολόκληρο καβγά μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, τάχα μου γιατι οι Δημοκρατικοί δεν ήθελαν να παρθούν τα μέτρα, ενώ ο Ρεπουμπλικάνοι εκβίαζαν με καταψήφιση του Προϋπολογισμού και πτώση της κυβέρνησης, ώστε να περάσουν τα μέτρα !!! Ο Μπαράκ Ομπάμα στην ομιλία του χαιρέτισε τη συμφωνία και ειδοποίησε τους Αμερικάνους πως ευτυχώς δεν θα χάσουν τις δουλειές τους, αλλά μόνο ένα κομμάτι του πλούτου τους !!! "Προγράμματα στα οποία ο κόσμος βασίζεται θα κοπούν. Σημαντικά έργα υποδομής θα καθυστερήσουν. Όσο για εμένα, κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έκανα τέτοιες περικοπές ..." ανέφερε | |
Το παραπάνω άρθρο καταρχήν δείχνει ένα -κλασσικό πλέον- λάθος της αριστεράς: Μιλάει για "παραμύθια" και "προσχήματα" των καπιταλιστών, ενώ αμφισβητεί εμμέσως και το αν οι τράπεζες χρειάζονταν και χρειάζονται όλα αυτά τα τρις για να επιβιώσουν.
Δεν πρόκειται βέβαια για πρόσχημα. Οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες (διότι αν έχεις δανείσει περισσότερα χρήματα από αυτά που διαθέτεις, και μετά οι δανειολήπτες δε μπορούν να σε ξεπληρώσουν, τότε είσαι χρεωκοπημένος και εσύ - "το ταμείο είναι μείον".
Γι' αυτό και τράπεζες έχουν λυσσάξει να αρπάξουν αυτά τα τεράστια ποσά, με τη βοήθεια βέβαια των κρατών. Διότι όντως τα χρειάζονται. Πρέπει να τα πάρουν, αν θέλουν να μην "πεθάνουν" (χρεωκοπήσουν). Είναι μια μάχη επιβίωσης για αυτές, και γι' αυτό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υποχωρήσουν με "ειρηνικά" μέσα, όσο και αν οι λαοί ψοφάνε από την πείνα, καθώς όλα τα κέρδη καταλήγουν στην τσέπη των τραπεζιτών, και δε μένουν ούτε καν τα συνηθισμένα ψίχουλα για αυτούς.
Όσο για το χρέος των ΗΠΑ, είναι αληθινό. Αφού έχουν ελλειμματικό προϋπολογισμό, μιας και εισάγουν -ιδίως από την Κίνα- πολύ περισσότερα από ότι εξάγουν (άλλωστε, ένα σωρό επιχειρήσεις έχουν φύγει από τις ΗΠΑ, και έχουν μεταναστεύσει αλλού). Έχουν λοιπόν συσσωρεύσει τεράστια ελλείμματα.
Και βέβαια δε θέλουν να κάνουν στάση πληρωμών, τα ξέρετε και από την περίπτωση της Ελλάδας: Απλά στις ΗΠΑ τυπώνουν το νόμισμα τους, που μάλιστα έχει και αυξημένες αντοχές (διότι είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και δεν είναι τόσο απλό το να πέσει). Κατά τα άλλα, οι ΗΠΑ δίνουν την εξής ταξική απάντηση στο ζήτημα αυτό:
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος, και αυτό το χρέος θα το πληρώσετε εσείς, οι εργάτες. Όπως ωραία το είχε θέσει και ο Μαρξ, από όλα τα "δημόσια" πράγματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο, το μοναδικό που όντως είναι δημόσιο, το μοναδικό δηλαδή που όντως ανήκει στο λαό, είναι το χρέος. Αυτό είναι το μοναδικό "δημόσιο" πράγμα που οι καπιταλιστές [ευχαρίστως] το φορτώνουν σε εμάς, όλα τα υπόλοιπα "δημόσια" πράγματα τα ελέγχουν αυτοί.
Άρα, ναι μεν οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν το χρέος ως μοχλό για να επιβάλλουν μέτρα ρημάγματος των εργατών (για να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί" για τους βιομήχανους) και μέτρα διάσωσης των χρεωκοπημένων τραπεζών, αυτό όμως ΔΕ σημαίνει πως το χρέος είναι "παραμύθι". Ας ξεφύγουμε επιτέλους ως αριστερά από αυτή την άρνηση της [πράγματι άσχημης] πραγματικότητας.
Αυτό που είναι παραμύθι είναι το ότι "μαζί τα φάγαμε" (την ίδια ώρα που οι ίδιες οι επίσημες στατιστικές των καπιταλιστών αποδεικνύουν ότι όχι απλά υπάρχουν ανισότητες, αλλά ότι αυτές οι ανισότητες είναι...σε ιστορικό σημείο-ρεκόρ). Αυτό που είναι "παραμύθι" είναι ότι "δεν υπάρχει άλλος δρόμος" πέρα από το να πισωγυρίσει ο κόσμος στα επίπεδα εκμετάλλευσης του Μεσαίωνα, αντί να προχωρήσει προς την ανατροπή αυτών που για να επιβιώσουν βασίζονται στην εκμετάλλευση μας, και για να συνεχίσουν να υπάρχουν και να αναπτύσσονται, πρέπει να μας ρημάξουν.
«Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οδηγεί στην πιο ολόπλευρη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, τραβάει, μπορούμε να πούμε, τους καπιταλιστές, παρά τη θέληση και τη συνείδησή τους, σε κάποια νέα κοινωνική κατάσταση πραγμάτων, που είναι μεταβατική από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση.
Η παραγωγή γίνεται κοινωνική, η ιδιοποίηση όμως μένει ατομική. Τα κοινωνικά μέσα παραγωγής παραμένουν ατομική ιδιοκτησία ενός μικρού αριθμού προσώπων. Τα γενικά πλαίσια του τυπικά αναγνωρισμένου ελεύθερου συναγωνισμού παραμένουν και η καταπίεση των λίγων μονοπωλητών πάνω στον υπόλοιπο πληθυσμό γίνεται εκατό φορές πιο βαριά, πιο αισθητή και πιο αβάσταχτη»
-Λένιν, Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού
Ας θυμηθούμε τώρα και το τι είπε ο Ομπάμα:"Όσο για εμένα, κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έκανα τέτοιες περικοπές ..."
Είναι σαν τους βρυκόλακες: Για να ζήσουν, χρειάζονται αίμα. Πρέπει να τραφούν, αλλιώς πεθαίνουν. Μερικοί βρυκόλακες, αν δείτε και διάφορες ταινίες, γουστάρουν το αίμα, μερικοί είναι πολύ καλοί στο να "στραγγίζουν" τα θύματα τους, μερικοί άλλοι έχουν και μερικές αναστολές, κτλ. ΟΛΟΙ όμως πρέπει να τραφούν.
Ο Ομπάμα δεν είναι και τόοοσο επιθετικός "βρυκόλακας" (καπιταλιστής) όσο πχ οι Ρεπουμπλικάνοι (που πιέζουν για ακόμα πιο αντιλαικά μέτρα). Ωστόσο, έστω και αν "δε θέλει", πρέπει να "τραφεί" κι αυτός.
Γι' αυτό και εμείς πρέπει να κάνουμε αυτό που πρέπει απέναντι σε αυτούς που πρέπει να μας πίνουν το αίμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου