Χαχόλος: λέξη ρωσικής προελεύσεως (хохол) που περιγράφει το μεγαλόσωμο και άχαρο άνθρωπο. Στα ελληνικά περιγράφει τον αδαή και βραδύνοα άνθρωπο, που άγεται και φέρεται. Π.χ. Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται, για χαχόλους μάς περνάνε; Δεν θα περάσει έτσι αυτό!
Την επομένη των εκλογών έτυχε να βρεθώ κάπου μαζί με δυο πασοκους. Όχι στην ίδια παρέα αλλά στον ίδιο χώρο. Οι πασοκοι, φανατικοί πρασινοφρουροί παλαιάς κοπής, πανηγύριζαν για την ‘‘μεγάλη νίκη’’ που κατήγαγε το κίνημα στις δημοτικές εκλογές. Είχαν ταξιδέψει μακριά για να ψηφίσουν και να στηρίξουν. Και τα έβαζαν με την Μακεδονία, την Θεσσαλία και την Ήπειρο που ψηφίσαν δεξιά και δεν επέτρεψαν στο κίνημα να επιτύχει συντριπτική νίκη.
Τους άκουγα με πολύ ενδιαφέρον, περισσότερο από ιατρική ή κοινωνιολογική άποψη παρά από όρεξη για πολιτική αντιπαράθεση.
Σε κάποια φάση ο ένας γυρίζει και μου λέει μισό-αστεία, μισό-σοβαρά, εκεί που έκανα τη δουλειά μου: ‘‘Οννεδιτη μην κάθεσαι μόνος σου, έλα κάνε μας παρέα κι ας έχασες χτες’’. Φυσικά, το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι αλλά έχουν περάσει ανεπιστρεπτι οι συνδικαλιστικές εποχές του πανεπιστημίου όπου αντιδρούσα με κάπως ‘‘διαφορετικό τρόπο’’ στις προκλήσεις.
Γυρίζω και του λέω ‘‘Είσαι σίγουρος ότι έχασα; Πόσο σίγουρος είσαι; Γιατί αν είστε τόσο σίγουροι όλοι σας, τότε μάλλον πάμε πολύ καλά κι εσείς συνεχίζετε ευθεία προς τον γκρεμό!’’
‘‘Το ότι έχετε χάσει 8 μονάδες σε ένα χρόνο το κατάλαβες ή όχι; Το ότι το σκορ στις περιφέρειες έληξε 8-5 κατάλαβες πως έγινε; Με το μέτωπο που κάνατε στην Πελοπόννησο με τους Τατουληδες και τα ντορακια και με τους μουσουλμάνους στην Ροδόπη;’’
ΜΟΥΓΚΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ.
Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αποτελούν χαρακτηριστικότατο παράδειγμα του ανθρώπου που έχει κυριαρχήσει στον ελληνικό πολιτικό βίο από το 1981 και μετά: του χαχόλου πασοκου.
Μιλάμε για ανθρώπους που μέχρι πριν από ένα μήνα διαμαρτύρονταν και κλαιγόντουσαν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ότι τους μειωσαν πολύ τους μισθούς και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα (γιατί φυσικά τυγχάνουν δημόσιοι υπάλληλοι!).
Αρχίζω λοιπόν κι εγώ…..
Είστε υπερήφανοι που το κόμμα σας έχει μετατραπεί σε νεοφιλελεύθερο απολειφάδι κι έχει μαζέψει και τώρα και κατά καιρούς όλα τα απορρίμματα της Δεξιάς (Μανους, Ανδριανοπουλους, Ντορες) που κάποτε βρίζατε, φτύνατε και δέρνατε γιατί έτσι είπε ο Ανδρέας;
Είστε υπερήφανοι που από κόμμα που πάλευε για την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία έχετε μετατραπεί στο κόμμα που παρέδωσε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους ξένους μέσα σε μια νύχτα;
Πριν από ένα μηνα βρίζατε το ΠΑΣΟΚ για την φτώχια. Τώρα έγινε καλό;
Τι νομίζετε ότι κάνει ο Γιωργάκης τώρα; Προσπαθεί με ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΧΤΙΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΑΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ. Δηλαδή, την υπερδιόγκωση του δημοσίου, την τεμπελιά και τις σπατάλες.
Απάντηση δεν πήρα. Μόνο κάτι μισολογα ότι φταίει ο Καραμανλής για την οικονομία. Στην τελευταία ερώτηση ευθέως μου απήντησαν ότι ‘‘ναι, εμείς τα κάναμε έτσι κι εμείς τώρα θα τα στρώσουμε’’. Ζωγραφιά!
Ο κλασικός τύπος του χαχόλου πρασινορουφιανου: ηλικίας 35-50 ετών, διορισμένος στο δημόσιο (πάντα με περίεργο τρόπο και ποτέ με ΑΣΕΠ), δουλεύει το πολύ 2-3 ώρες την ημέρα, και συνήθως φεύγει από την δουλεία του κατά τη μια. Και πάντα είναι πρόθυμος να βοηθήσει το ‘‘κίνημα’’ όπου και όπως του ζητηθεί. Ειδικά όταν η Δεξιά δυναμώνει, όπως τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι φοβηθήκαν πολύ, πάρα πολύ, μετά την πρώτη Κυριακή ότι ήρθε το τέλος του ΠΑΣΟΚ. Τόσο, που πήραν αεροπλάνα και βαπόρια για να μην ξανάρθει η Δεξιά.
Δεν τους ενδιαφέρει τι ψηφίζουν πια, αρκεί να γράφει ‘‘ΠΑΣΟΚ’’ πάνω. Οι μεταλλάξεις που έχει υποστεί αυτό το κόμμα είναι απίστευτες, παρ’ολα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι. Είναι χαρακτηριστικό το πώς δεν μιλούσε κανείς τους το 2004, όταν ο GAP έκανε την μαγεία να διορίσει βουλευτές, μέσω ψηφοδελτίου επικρατείας, τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο, τους δυο μεγαλύτερους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, τα ‘‘κόκκινα πανιά’’ της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 90-93, που οι τότε συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ τους έβριζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Είναι χαρακτηριστική η ευκολία που ψήφισαν έναν πρώην νεοδημοκράτη (και καλά….) υπουργό, τον Τατουλη, σε μέτωπο μαζί με Καρατζαφερη, Ντόρα, Οικολόγους και το κακό συναπάντημα με μόνο στόχο να χάσει ο Σαμαράς στην Πελοπόννησο.
Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία ακούν τον Μητσοτάκη να λέει ‘‘στηρίζω τον Γιώργο Παπανδρέου’’ χωρίς να βγάζουν σπυριά και να πέφτουν στο πάτωμα.
Είναι χαρακτηριστική η ευκολία που δέχονται την στήριξη του ‘‘ακροδεξιού’’ Καρατζαφερη. Κι έχουν και το θράσος να μιλανε για ανίερες συμμαχίες ΝΔ-ΚΚΕ.
Και θα είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία θα δεχθουν να συνεργαστεί το κόμμα τους αύριο με την Ντόρα.
Το ΠΑΣΟΚ παρόλα τα λάθη και τις αμαρτίες που κουβαλά στην πλάτη του, ξεκίνησε ως ένα κόμμα πατριωτικό και σοσιαλδημοκρατικό και κατόρθωσε επιτυχημένα να εκφράσει την ανάγκη του ελληνικού λαού για πολιτική αλλαγή το 1981. Αλλά στην πορεία υπέστη τεράστιες μεταλλάξεις που έχουν οδηγήσει πλέον σε τερατογενεσεις.
Μια μετάλλαξη το 1996-97 στο ‘‘εκσυγχρονιστικό’’ ΠΑΣΟΚ του Σημίτη.
Μια μετάλλαξη το 2004-2007 στο ‘‘νεοφιλελεύθερο-απολιτικ’’ ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.
Κι αυτοί χαμπάρι δεν έχουν πάρει! Ή μάλλον κάνουν ότι δεν έχουν πάρει…
Γι’αυτους θα υπάρχει πάντα το ΠΑΣΟΚ που τους βόλεψε μια χαρά, για μια ζωή κι από την άλλη η κακιά Δεξιά που, κακά τα ψέματα, ώρες ώρες δεν πείθει κι εμάς που δηλώνουμε δεξιοί. Κι ούτε πρόκειται κανείς τους ποτέ να κάνει το μεγάλο βήμα να περάσει ή να γυρίσει πίσω στην αριστερά. Είναι νοικοκυραίοι πλέον. Κι έτσι μεγαλώνουν τα παΐδια τους, με τη λογική ότι υπάρχει μόνο ΠΑΣΟΚ.
Αλλά οι εποχές άλλαξαν πλέον….και μάλιστα ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ.
Ότι γνωρίζαμε για την πολιτική και τα κόμματα μέχρι και το 2004, πλέον αποτελεί οριστικά παρελθόν. Δεν υπάρχει πλέον αριστερά και δεξιά, με την κλασική έννοια του όρου. Υπάρχουν τα ριζοσπαστικά κόμματα της πατρίδας (σε αριστερά και δεξιά) και υπάρχουν και τα κόμματα της Νέας Τάξης με ότι αυτή πρεσβεύει (επίσης σε αριστερά και δεξιά).
Στην Ελλάδα δυστυχώς, η μεγάλη μάζα θα το καταλάβει κάπου 3-4 χρόνια μετά την υπόλοιπη Ευρώπη. Ας οψεται η ημιμάθεια που έχει επιβάλλει το ΠΑΣΟΚ στον ελληνικό λαό.
Μπορώ άνετα να αποκαλέσω τους σημερινούς οπαδούς και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, πνευματικά λοβοτομημενους.
Γιατί γλείφουν εκεί που έφτυναν.
Γιατί ψηφίζουν ιδεολογίες και πρόσωπα που έβριζαν.
Γιατί ψηφίζουν ένα κόμμα νεοφιλελεύθερο που ακόμα ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ (με τον πρόεδρο του μάλιστα να τυγχάνει και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς !!!!), και με στελέχη που συνεχίζουν να αλληλοαποκαλουνται ‘‘σύντροφοι και συντρόφισσες’’. Αν βρεθείς σε κανένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, θα νομίσεις ότι ο Πάγκαλος, ο Παπουτσής και η Διαμαντοπούλου μόλις κατέβηκαν από τα βουνά της Βολιβίας όπου ξεκίνησαν το αντάρτικο μαζί με τον Τσε.
Γιατί ψηφίζουν ένα κόμμα που κάποτε ήταν, αν όχι σοσιαλιστικό, τουλάχιστον σοσιαλδημοκρατικό, και τώρα έχει γίνει ο καλύτερος συνεργάτης των τραπεζών, του ΔΝΤ και των διαπλεκομενων μεγαλοεπιχειρηματιών.
Γιατί ανέχονται να τους κοροϊδεύουν και να τους εμπαίζουν μες στα μούτρα τους. Κι εμάς μας εμπαίζουν αλλά τουλάχιστον τους μαυρίζουμε.
Γιατί το παιδί τους δεν μπορεί να βρει δουλειά με δυο πτυχία, γιατί ζουν σε μια πολυκατοικία όπου το 60% πλέον είναι αλλοδαποί, γιατί έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν την πραγματική εξαθλίωση και αυτοί δεν κατάλαβαν ποτέ ποιος έχει φταίξει πραγματικά για όλα αυτά.
Γιατί ανέχονται τον Πάγκαλο να τους λέει αντιπαραγωγικούς και δεν βγάζουν άχνα γιατί το ξέρουν ότι είναι. Κι επίσης θυμούνται ποιος τους βολεψε.
Γιατί αν αύριο τους πει το ΠΑΣΟΚ ‘‘από σήμερα παύετε να είστε Έλληνες κι από δω και πέρα θα είστε Πακιστανοί’’, θα τρέξουν να κάνουν περιτομή.
Ποιος είναι ο λόγος που δεν ψηφίζετε Νέα Δημοκρατία; Κάποτε δεν το κάνατε, γιατί η ΝΔ ήταν η συντήρηση, η πλουτοκρατία, το Κολωνάκι, ο χωροφύλακας, το νεοφιλελεύθερο κόμμα με τα αντιλαϊκά μέτρα.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
Όταν ομιλώ με κάποιον που είναι κόπανος, το γεγονός ότι αυτός είναι κόπανος δεν σημαίνει ότι εγώ έχω αυτομάτως το προτέρημα της ορθότητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις εκλογές έχασαν και το Πασόκ και η ΝΔ. Δεν μπορεί να είναι το ζητούμενο, ποιός θα πάρει το 15% των ψήφων, για να βγάλει δήμαρχο.
Στην Ελλάδα δεν απέτυχε μόνο ο δικομματισμός, αλλά ο κομματισμός γενικότερα. Τα σημερινά προβλήματα απαιτούν συστράτευση όλου του λαού στην πράξη, πέρα από τις αψιμαχίες στους καφενέδες.