“Ίμια”…¨Ενα ποίημα για τη βραδιά των Ιμίων…

Ίμια…

Να ψιθυρίζεις τ’ όνομά τους,

σύνορο χάθηκε εδώ…

Βοριάς, βροχή, άγρια νύχτα του χαμού

και ‘πάνω στο νησί πέντε καρδιές αντρίκιες,

Έτοιμες, γενναίες, άτρομες…

Με βλέμμα καθάριο κοιτάνε τον εχθρό

που τους χλευάζει…

Ίμια…

Να ψιθυρίζεις τ’ όνομά τους,

Σημαία προδωθηκε εδώ…

Κρύο, βροχή και θάλασσα ‘γιναν ένα.

Μα κανείς ‘πάνω στο νησί δεν κρυώνει…

Τους πυρώνει ο ήχος του λάβαρου

Που χτυπιέται απ’ τον αέρα…

Ίμια…

Να ψιθυρίζεις τ’ όνομά τους,

ιστορία απαξιώθηκε εδώ…

Για μια στιγμή, στο ξάφνιασμα

μιας αστραπής τα μάτια σάστισαν,

τα πολεμικά ξύλινα, λες, έγιναν

και ακούστηκε ο καπεταν – Αντρέας:

‘Μία ούλοι’…

Ίμια…

Να ψιθυρίζεις τ’ όνομά τους,

Έλληνες πέθαναν εδώ…

Εχθρός στα πάτρια εδάφη κι αυτοί πετούσαν!

Μια, δυο φορές, μα πριν την τρίτη,

γλυκά φιλούν την Παναγία,

άφησαν πίσω τους σταυρούς και πετάξαν!

Εχθρός στα πάτρια εδάφη!

Τι κι αν μουγκρίζει ο αέρας το θεριό,

τι κι αν το σκοτάδι μόνο η φωτιά της αστραπής

για λίγο το ξανοίγει,

τι κι αν τα φτερά τους δύναμη πια δεν είχαν,

αυτοί πετούσαν!

Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι,

αυτοί πετούσαν…

Και χάθηκαν…

Ίμια…

Να ψιθυρίζεις τ’ όνομά τους,

Πατρίδα χάθηκε εδώ…!

Σταυραετός

enimerwsi.gr