Ένα από τα βασικά μηνύματα που στάλθηκαν μέσω της τεράστιας αποχής στις ευρωεκλογές, ήταν αυτό της απογοήτευσης πολύ μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων, από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξάγεται στη χώρα μας ο δημόσιος πολιτικός διάλογος.
Εάν κάποιος πολιτικός σήμερα, πει ότι είναι Σάββατο, 13 Ιουνίου, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την άμεση αντίδραση του άλλου κόμματος εξουσίας το οποίο θα πει, όχι, είναι απλώς μια μέρα μετά την Παρασκευή, 12 Ιουνίου. Ενώ η αριστερά θα κατακεραυνώσει και τους δύο λέγοντας ότι αποκρύπτουν ότι είναι μια μέρα πριν την Κυριακή 14 Ιουνίου……
Εχει δίκιο η πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών να μην αντιλαμβάνεται αλλά και να μην αποδέχεται ότι είναι αδύνατον, να υπάρξει συναίνεση στα κεντρικά θέματα παιδείας ανάμεσα τουλάχιστον στα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή.
Και πως είναι δυνατόν ο διάλογος γύρω από το εξαιρετικά αυτό ευαίσθητο θέμα, να διεξάγεται με όρους αλληλοσπαραγμού, προκαλώντας ζημιά , απόγνωση και απογοήτευση σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που δυσφορούν αντιλαμβανόμενες ότι για λόγους μικροκομματικών υπολογισμών, πρέπει να επωμίζονται ένα τεράστιο κόστος.
Αυτό ακριβώς το κόστος που προκαλεί η μοναδική αναποτελεσματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Το ίδιο σκέφτονται στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες και άλλα σημαντικά θέματα, όπως για παράδειγμα οι κινήσεις που θα έπρεπε να γίνουν προκειμένου να υπερβεί η χώρα τους κινδύνους που υφίστανται από την οικονομική κρίση.
Όταν πριν από μερικούς μήνες διατυπώθηκε από τον Βερελή, η άποψη για την επιλογή κοινής αποδοχής Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, οι μεν πολιτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων την αποδοκίμασαν με έντονη αμηχανία, οι δε Έλληνες Πολίτες, όπως έδειξαν και σχετικές μετρήσεις που έγιναν σε πολύ υψηλό ποσοστό, τη θεώρησαν απολύτως σωστή και αναγκαία πρόταση.
Υπάρχει λοιπόν δυσαρμονία ανάμεσα στην κοινή λογική και την πολιτική πρακτική; Το ποσοστό τουλάχιστον αυτών που απείχαν από τις κάλπες της 7ης Ιουνίου μάλλον συμμερίζεται αυτή την άποψη περί δυσαρμονίας
Είναι βέβαιο ότι η Ελληνική Κοινωνία όχι μόνο ζητά συναινέσεις για τα αυτονόητα, αλλά ότι κυρίως είναι αποφασισμένη να επιβάλει με τις επιλογές της όχι μόνο συναινέσεις , αλλά και την επικράτηση της κοινής λογικής. Όποιος δεν το αντιληφθεί θα βρει την πόρτα ανοιχτή για να πάει να παίξει στην αυλή.
Αδύναμη ψήφος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"
Ένα από τα στοιχεία των αναλύσεων ή των μετρήσεων, αν θέλετε, σχετικά με τις ευρωεκλογές, είναι αυτό που δείχνει ότι θα υπάρχει μεγάλη αποχή του κόσμου από αυτές κάτι που ως πολίτης δεν μπορώ εύκολα να το δεχθώ και που θα έπρεπε να προβληματίζει συλλήβδην τους επαγγελματίες πολιτικούς, κάτι που με λύπη μου δεν βλέπω.
Οk. Γιατί, λοιπόν αδιαφορεί ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών και δεν βλέπει τον λόγο να πάει να ψηφίσει;
Ο κύριος λόγος που ο κόσμος δεν μοιάζει να είναι πρόθυμος να πάει να ψηφίσει, είναι πολύ απλά ότι δεν πιστεύει ότι με αυτή του την κίνηση μπορεί να αλλάξει ή να διαμορφώσει το σκηνικό που οραματίζεται. Κι αυτό το θεωρώ κατάντια, διότι είναι αλήθεια και ειλικρινά δεν χαίρομαι καθόλου.
Κατά την άποψη μου, οι πολιτικοί έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση, στην οποία ελάχιστα ή καθόλου ακούνε την κοινωνία, διαμορφώνουν απλά την πολιτική που εξυπηρετεί την μακροβιότητα των ιδίων στον χώρο, όπου ο λόγος τους είναι στεγνά συνθηματολογικός και φυσικά οι πολιτικές τους άγνωστες στον κόσμο, καθώς το ρητό «βλέποντας και κάνοντας» κυριαρχεί στην σκέψη τους: Ακόμα και το ευρωκοινοβούλιο, σε μεγάλο βαθμό είναι περιχαρακωμένο σύμφωνα με τα πρότυπα των εγχώριων σχηματισμών: Η ομάδα των σοσιαλιστών από την μία, η ομάδα των χριστιανοδημοκρατών από την άλλη και δεν ξέρω κι εγώ ποιες άλλες ομάδες «αλληλεγγύης» υπάρχουν, ώστε να μεταφέρουν τις εγχώριες διαφορές και πολιτικές τους στην Ευρώπη, τη στιγμή που θα έπρεπε το ευρωκοινοβούλιο να αποτελεί ένα ισχυρό μέτωπο πίεσης και διαμόρφωσης του παγκόσμιου χάρτη προς τον υπόλοιπο κόσμο –Αμερική, Μέση Ανατολή για παράδειγμα.
Όχι, λοιπόν, τον κόσμο δεν τον «κούρασαν» ούτε οι Καραμανλής-Παπανδρέου και η οικογενειοκρατία, ούτε οι γνωστοί άγνωστοι υποψήφιοι. Ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει την κατάπτωση της δημοκρατίας, με την ψήφο του να μην έχει την δύναμη να διαμορφώσει το τοπίο, στο οποίο θα ήθελε να ζει…..