Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
“ Είμαστε όλοι επιβάτες στο ίδιο πλοίο, αλλά ενώ κάποιες μειοψηφίες ταξιδεύουν σε πολυτελείς καμπίνες, το 85% των επιβατών συνωστίζεται κάτω από άθλιες συνθήκες. Είναι ολοφάνερο, ότι αυτό το πλοίο θα συγκρουστεί κάποτε με ένα παγόβουνο όπως ο Τιτανικός» ( Από τη Συνάντηση Κορυφής της Ομάδας 77,των 133 φτωχότερων χωρών το 2000
Η κυβέρνηση, αγνοώντας, τη γνωστή ρήση του Αριστοτέλη, «για να θεραπεύσεις κάτι, πρέπει πρώτα να διαγνώσεις τις αρχικές αιτίες που το δημιούργησαν», προχώρησε σε σπασμωδικές κινήσεις αντιμετώπισης ενός προβλήματος που είναι παγκόσμιο. Προβλήματα μετακίνησης λαών και μαζικής μετανάστευσης πληθυσμών σε άλλες χώρες είχαμε πάντοτε στην ανθρώπινη ιστορία.
Η διαφορά με το σημερινό μεταναστευτικό πρόβλημα είναι ότι αυτό το δημιούργησαν οι ίδιες οι χώρες υποδοχής μέσα από τους ληστρικούς όρους εμπορίου με τις χώρες αυτές και μέσα από την μετατόπιση των πεδίων των πολέμων για παγκόσμια κυριαρχία, στα εδάφη τους.
Όταν οδηγείς τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού στην εξαθλίωση και τους βομβαρδίζεις τα σπίτια, επόμενο είναι κάποια στιγμή να έρθουν να μείνουν στο δικό σου απρόσκλητοι. Ενώ 2.8 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με εισοδήματα κάτω των 2 δολαρίων την ημέρα, οι αγελάδες στην Ευρώπη καταναλώνουν την ημέρα 4 δολάρια για τροφή. Δηλαδή καλύτερα αγελάδα στην Ευρώπη παρά άνθρωπος στην Αφρική. Αυτό δεν συμβαίνει διότι έτσι το ήθελε ο Θεός ούτε γιατί είναι τεμπέληδες. Τεμπέληδες θεωρούν και πολλοί βορειοευρωπαίοι τους νοτιοευρωπαίους, δηλαδή εμάς( για να μην παρασυρόμαστε σε ανόητους χαρακτηρισμούς). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διακυμάνσεις της ........
διεθνούς τιμής του κακάο που εκπορεύονται από τα χρηματιστήρια του Σικάγου και της Σιγκαπούρης. «Η τιμή του κακάο, της πρώτης ύλης για την κατασκευή της σοκολάτας, του αγαπημένου εδέσματος της Δύσης, βρίσκεται σήμερα στο χαμηλότερο σημείο της ιστορίας της.» (Από άρθρο των New York Times στην Καθημερινή, 31.08.2001). Σε όλες αυτές τις αρχικές αιτίες του προβλήματος, οι μεν αριστεροί στουθοκαμηλίζουν ηθικολογώντας, δίχως να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις, οι δε λύκοι, εκείνοι δηλαδή που έχουν σαν κανόνα ζωής την αρχή «Homo homini lupus est»(ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος) ζητούν δραστικά ,μέχρι απάνθρωπα μέτρα. Νιώθουν όπως οι λύκοι που οριοθετούν τον ζωτικό τους χώρο, έτοιμοι να κατασπαράξουν όποιον τολμήσει να τον παραβιάσει. Μέσα σε αυτήν την γενικευμένη σύγχυση (από άγνοια, βλακεία ή στυγνό συμφέρον), υπάρχουν προτάσεις λογικές και εφικτές, όπως π.χ. του Ο D. Rodrik, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Ο D. Rodrik, υποστηρίζει ότι αν οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου, αναγνώριζαν την άδεια προσωρινής εργασίας για εργάτες από τις φτωχότερες χώρες, οι οποίες σύμφωνα με εκτιμήσεις του, θα αντιστοιχούσαν στο 3% του εργατικού δυναμικού των πλουσίων χωρών, αυτό θα εξασφάλιζε 200 δις. δολάρια ετησίως για τις χώρες αυτές. Τα κέρδη αυτά θα μεταφέρονταν κατευθείαν στους εργάτες (δηλ.στις οικογένειες) των χωρών αυτών παρακάμπτοντας τους (διεφθαρμένους) κρατικούς μηχανισμούς των χωρών τους. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο θα βοηθούσε τις οικονομίες των χωρών αυτών αλλά θα ασκούσε λιγότερη αν όχι την ίδια πτωτική πίεση στους μισθούς των εργαζομένων των ανεπτυγμένων χωρών. Αν μια τέτοια πολιτική δε φαίνεται προς το παρόν εφικτή, αυτό, σύμφωνα πάντα με τον καθηγητή, οφείλεται στο ότι, οι πολυεθνικές και οι εταιρείες του χρηματοοικονομικού τομέα που επηρεάζουν την ατζέντα του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, γνωρίζουν πολύ καλά ένα βασικό κανόνα της οικονομικής επιστήμης: «όσο μεγαλύτερη είναι η διαφοροποίηση τιμών ανάμεσα στις αγορές κρατών, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη από τα έσοδα του διεθνούς εμπορίου». ( Ακόμη και οι εισαγωγείς από την Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, που δεν έχουν επισκεφθεί ούτε το δημοτικό σχολείο αλλά έχουν κατακλύσει την Ελληνική Αγορά με προϊόντα Made in China, γνωρίζουν στην πράξη τον παραπάνω «βασικό κανόνα της οικονομικής επιστήμης».) «Η αναλογία των αποδοχών που λαμβάνουν ικανοί εργάτες των ανεπτυγμένων και των χαμηλόμισθων χωρών ξεπερνά το 10 προς 1 ή είναι ακόμη μεγαλύτερη». Εάν επιτρεπόταν, η με όρους, απελευθέρωση στην κυκλοφορία της εργασίας διεθνώς, αναγνωριζόταν δηλαδή η άδεια προσωρινής εργασίας σε μετανάστες από τις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου θα είχαν επιλυθεί πολλά από τα σημερινά παγκόσμια προβλήματα προς όφελος των εργαζομένων όλων των χωρών του κόσμου. Το πρόβλημα, κατά τον καθηγητή D. Rodrik, οφείλεται στο ότι «η μετανάστευση δεν είχε ποτέ αποκτήσει μια τόσο καλά οργανωμένη εκπροσώπηση, όπως αυτών που επωφελούνται άμεσα (πολυεθνικές και χρηματοοικονομικές εταιρείες) και οι οποίοι ασκούν επιρροή σε παγκόσμιο επίπεδο. «Η τρέχουσα αντζέντα παγκοσμιοποίησης διαμορφώνεται από συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα», υποστηρίζει ο καθηγητής D. Rodrik και πάνω σε αυτήν, η μεν αριστερά δεν έχει συγκεκριμένες θέσεις, οι δε λύκοι τρίβουν τα χέρια τους, διότι θα ικανοποιήσουν τα αρχέγονα αταβιστικά ένστικτά τους πάνω σε εύκολη λεία «παράνομων», που δεν έχουν κανένα λόμπι.
Πίσω από την επίσημη πολιτική των ανεπτυγμένων χωρών, ο Ι. Wallerstein, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Yale και συγγραφέας του «Το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε», βλέπει την Οικονομική της Εκμετάλλευσης:«σκοπός του Ρατσισμού δεν ήταν ποτέ να αποκλείει ανθρώπους, πολύ λιγότερο να τους εξοντώνει, αλλά να τους κρατάει μέσα στο σύστημα ως Untermenschen (υπανθρώπους), ώστε να υφίστανται οικονομική εκμετάλλευση και να χρησιμοποιούνται πολιτικά ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.»
Θα πουν πολλοί, «ωραία κύριε όλα αυτά που μας αραδιάσατε, αλλά τι κάνουμε συγκεκριμένα; Πως μια μικρή χώρα μπορεί να λύσει ένα σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα, που όμως επιβαρύνει περισσότερο την Ελλάδα από ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες»; Η απάντησή μου είναι:»κάνοντας το εθνικό μας πρόβλημα δικό τους, ευρωπαϊκό, αφήνοντας, διευκολύνοντας μάλιστα όλους όσους θέλουν να πάνε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Βλέπετε κανένα άλλο μέτρο πίεσης; Λύσεις υπάρχουν. Αυτό που απουσιάζει είναι η πολιτική βούληση
Τι προβλέπει η τροπολογία για τους λαθρομετανάστες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΘΗΝΑ 18/06/2009
Τροπολογία, με την οποία προσδιορίζονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η παρουσία αλλοδαπού στην Ελλάδα συνιστά κίνδυνο για την δημόσια τάξη και ασφάλεια κατατέθηκε στη Βουλή, προκειμένου, όπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση, να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Με τη νέα ρύθμιση αυστηροποιούνται μεταξύ άλλων οι ποινές, τόσο για τους λαθρομετανάστες όσο και για τους διακινητές.
Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση:
Διπλασιάζεται το ανώτατο όριο του χρόνου κράτησης αλλοδαπών για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση απέλασης, μέχρι την εκτέλεση της και γίνεται έξι μήνες, αντί τρεις μήνες που προβλεπόταν μέχρι σήμερα.
Παρέχεται η δυνατότητα παράτασης έως και 12 μήνες του χρόνου κράτησης των προαναφερόμενων αλλοδαπών, σε περίπτωση που η απέλαση καθυστερεί επειδή αυτοί αρνούνται να συνεργαστούν ή καθυστερεί η λήψη των αναγκαίων για την απέλαση εγγράφων από τη χώρα καταγωγής ή προέλευσης τους.
Επανακαθορίζονται, επί το αυστηρότερον, οι ποινικές κυρώσεις και οι χρηματικές ποινές που επιβάλλονται:
Πρώτον: Στα πρόσωπα που διευκολύνουν την παράνομη είσοδο ή έξοδο από το ελληνικό έδαφος υπηκόων τρίτων χωρών. Ειδικότερα, μετατρέπεται σε κάθειρξη μέχρι 10 ετών, αντί φυλάκισης ενός έτους, η επιβαλλόμενη ποινή και αυξάνεται από 5.000 ευρώ σε 20.000 ευρώ το ελάχιστο όριο της σχετικής χρηματικής ποινής. Μετατρέπεται επίσης, σε κάθειρξη τουλάχιστον μέχρι 10 έτη, αντί φυλάκισης μέχρι δύο ετών που ισχύει σήμερα, η επιβαλλόμενη ποινή και αυξάνεται από 10.000 σε 50.000 ευρώ το ελάχιστο όριο της σχετικής χρηματικής ποινής, που επιβάλλονται σε περίπτωση που ο παραβάτης ενήργησε κερδοσκοπικά ή κατ επάγγελμα ή κατά συνήθεια.
Δεύτερον: Στους πλοιάρχους ή κυβερνήτες πλοίου, πλωτού μέσου ή αεροπλάνου και οδηγούς κάθε είδους μεταφορικού μέσου που μεταφέρουν παράνομα από το εξωτερικό στη χώρα μας, υπηκόους τρίτων χωρών, καθώς και σε αυτούς που τους παραλαμβάνουν για να τους προωθήσουν στο εσωτερικό της χώρας ή στο έδαφος κράτους -μέλους της ΕΕ, ή τρίτης χώρας ή διευκολύνουν τη μεταφορά τους, ή τους εξασφαλίζουν κατάλυμα για απόκρυψη, μετατρέπεται σε κάθειρξη μέχρι 10 έτη η ποινή και αυξάνεται σε 10.000 έως 30.000 ευρώ το ελάχιστο όριο της επιβαλλόμενης ανά μεταφερόμενο πρόσωπο, χρηματικής ποινής.
Μετατρέπεται επίσης σε κάθειρξη τουλάχιστον μέχρι 10 ετών και αυξάνονται σε 30.000 έως 60.000 ευρώ τα όρια της επιβαλλόμενης ποινής, σε περίπτωση που ο υπαίτιος ενεργεί κατ' επάγγελμα ή είναι υπότροπος.
Επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον 15 ετών και διπλασιάζεται η χρηματική ποινή από 10.000 σε 20.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπον αν από τη πράξη προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο.
Αυξάνεται η χρηματική ποινή από 500.000 σε 700.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο, αν από την πράξη επήλθε θάνατος.
Ακόμα, προβλέπεται η κατάσχεση της περιουσίας που αποτελεί προϊόν της εγκληματικής δραστηριότητας ή που αποκτήθηκε με οποιονδήποτε τρόπο από προϊόν τέτοιας εγκληματικής δραστηριότητας.