Η Τουρκία κι εμείς

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Βαρυφορτωμένοι από τη σκανδαλολογία (και τα ίδια τα σκάνδαλα) δεν δώσαμε σημασία σε μια «μικρή φράση» του πρωθυπουργού, όταν ανακοίνωσε τους υποψήφιους ευρωβουλευτές, ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για τα εθνικά μας θέματα.
Μήνες κρίσιμοι επειδή η «νέα» πολιτική Ομπάμα επιδιώκει (όπως και επί Μπους) συνολική λύση των προβλημάτων της ευρείας περιοχής, από τα Βαλκάνια ως τη Μ. Ανατολή και το Αφγανιστάν, αλλάζοντας προσέγγιση -το καλό το παλληκάρι… Εν ολίγοις «τρέχει» νέα προσπάθεια ταχείας επίλυσης (της σημερινής φάσης) του Ανατολικού Ζητήματος με την Τουρκία πάντα στο επίκεντρο. Η λύση περιλαμβάνει και τα δικά μας εθνικά θέματα (Κυπριακό, Τουρκία, Σκόπια) τα οποία σε μας φαίνονται διμερή αλλά στην πραγματικότητα είναι τμήμα του Ανατολικού Ζητήματος. Έχουν, δηλαδή, διεθνή διάσταση.
Μετά την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία ο νυν υπουργός Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου δήλωσε ότι πρώτος στόχος είναι «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες». Για να επιτευχθεί ο στόχος προϋπόθεση είναι να επιλυθεί το Κουρδικό. Ο πρόεδρος Γκιουλ δήλωσε (για το Κουρδικό) ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε» και βρέθηκε «αιφνιδίως» κατηγορούμενος για σκάνδαλο ! Τα σκάνδαλα είναι όπλο ευρείας χρήσης και αφανών στόχων. Στην Άγκυρα πάντως μιλούν για «άγνωστο» σχέδιο επίλυσης του Κουρδικού, ενώ ο Οτζαλάν, σε ρόλο επίδοξου Μαντέλα, συγκλίνει με προϋποθέσεις.
Οι διεργασίες διευθέτησης του Κουρδικού φαίνεται ότι άρχισαν από καιρό, το αργότερο από την επομένη της πρώτης εκλογικής νίκης του Ερντογάν. Τότε ο στρατηγός Εβρέν πρότεινε, απροσδόκητα, να γίνει η Τουρκία Ομοσπονδία (!) και η γνωστή Κούρδα επικρότησε, χωρίς «παραδόξως» να αντιδράσει κανείς. Ένα ισχυρό εμπόδιο, η Λεϊλά ΖανάΕργκένεκον, εξουδετερώνεται (με την επιφυλακτική συναίνεση της ηγεσίας του Στρατού) υπό το κάλυμμα του εκδημοκρατισμού. Η πραγματική ανάγκη κάθαρσης και εκδημοκρατισμού δεν τα εμποδίζει να είναι όπλα και αφανών στόχων, όπως η εκκαθάριση αντιπάλων στην αλλαγή πολιτικής. Εκδημοκρατισμός σημαίνει δημιουργία νέων ελεγχόμενων μηχανισμών πιστών στη νέα πολιτική. Χωρίς(ελεγχόμενο) εκδημοκρατισμό δεν επιλύεται το Κουρδικό. Με (προσχηματικό ή όχι) εκδημοκρατισμό οι πόρτες της ΕΕ δεν κλείνουν οριστικά παρά την Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Βιάζονται όσοι προεξοφλούν το τέλος.
Παράλληλα με το Κουρδικό ανακινήθηκε το Κυπριακό (σχέδιο Ανάν) σε στιγμή αναβάθμισης της Τουρκίας. Οι πιέσεις στο Ισραήλ για το Παλαιστινιακό και η προσέγγιση του Ιράν συμπληρώνουν την εικόνα. Το ερώτημα είναι αν (μετά την έκλειψη του Τάσου Παπαδόπουλου) εξελίσσεται (με όπλο και εδώ τα σκάνδαλα…) η αποδιάρθρωση/αναδιάρθρωση της ελληνικής πολιτικής σκηνής ενόψει, σε δεύτερη φάση, της «επίλυσης» και του Αιγαίου. Χωρίς αντιστάσεις.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, την Δευτέρα 25-05-09