Ζυμώσεις και σκεπτικισμός στα Ευρωπαϊκά Κόμματα για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Δύο τάσεις στο «Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα». «Άγγλοι» εναντίον «Γερμανών»!
Είναι φανερό πλέον ότι απειλείται η κοινή δράση και η ενότητα της μεγαλύτερης πτέρυγας του Ευρωκοινοβουλίου, αυτής των κεντροδεξιών και δεξιών κομμάτων.
Ο τρόπος προσέγγισης της κρίσης, η ερμηνεία της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και οι προτάσεις διεξόδου που παρουσιάζονται στις τάξεις της, δίνει την ευκαιρία για απειλές διάσπασης.
Η Αγγλία υπεραμύνεται των «πακέτων στήριξης» ενώ η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να «στηρίξει» επιχειρήσεις που απέτυχαν στους σχεδιασμούς τους και στην κερδοφορία τους.
Ο Γουίλιαμ Χαγκ, ισχυρός πολιτικός των Βρετανών Συντηρητικών (που ενδέχεται να είναι ο επόμενος υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας, μια και θεωρείται δεομένη η επικράτηση του Ντέιβιντ Κάμερον και των Τόρις στις επόμενες εκλογές), δήλωσε, όχι τυχαία, ότι το κόμμα του σκέφτεται να εγκαταλείψει μετά τις ευρωεκλογές το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και να προχωρήσει στη δημιουργία δικής του ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ήδη φέρεται να προσχωρούν στην «Αγγλική πτέρυγα», οι Τσέχοι Χριστιανοδημοκράτες, «θατσερικοί» από κούνια και οι Πολωνοί Συντηρητικοί, προσκείμενοι επίσης στο αγγλοαμερικάνικο μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης.
Στον αντίποδα βρίσκεται η Γερμανία, χώρα στην οποία οι κρατικές ενισχύσεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία και απορρίπτονται ως απάντηση στο πρόβλημα της παγκόσμιας κρίσης. Στο εσωτερικό μάλιστα των Χριστιανοδημοκρατών της Γερμανίας αναπτύσσονται τάσεις ευρωσκεπτικισμού τελευταία. Οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας εξεδήλωσαν την πρόθεσή τους για «ανεξάρτητο» ευρωπροεκλογικό αγώνα που θα αντιμετωπίζει με έντονη κριτική διάθεση την Ευρωσυνθήκη και την Διεύρυνση.
Όλα αυτά στην ευρωπαράταξη που ήταν περήφανη για τον σαφή ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και δήλωνε απερίφραστα ως «το πιο ευρωπαϊκό κόμμα» του Ευρωκοινοβουλίου.
Ανάλογες φυσικά συμπεριφορές υπάρχουν και στις τάξεις των Σοσιαλιστικών κομμάτων αν και ο διάλογος δεν έχει τόση ένταση ούτε απειλείται διάσπαση. Εκεί υπάρχει διαμάχη για τις προτεραιότητες που απαιτούνται και τους βασικούς στόχους στην αντιμετώπιση της κρίσης. "Βαδίζουμε ευρωπαϊκά ή μήπως προηγούνται οι επιμέρους εθνικοί στόχοι;
" Μέχρι στιγμής δίνονταν προτεραιότητα στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και την κοινή πορεία στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Εξάλλου τα Σοσιαλιστικά κόμματα έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στη διαμόρφωση αυτών των ιδεών. Τώρα οι διαστάσεις της κρίσης στο εσωτερικό των 27 χωρών της Ευρώπης αναγκάζουν τους σοσιαλιστές να αναιρούν de facto προσεγγίσεις για το μέλλον της Ευρώπης και την «κοινή πορεία».Καταλαβαίνουμε ότι συνταγή και μαγικό ραβδί για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης δεν υπάρχει.
Οι δικοί μας σοσιαλιστές υπόσχονται ακοστολόγητες παροχές όταν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, σε κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις υπάρχει αβεβαιότητα και κρατάνε πισινή στο θέμα της διάρκειας και της έκτασης της κρίσης.
Γενικά οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν με δυσπιστία όλες τις προτάσεις που εμφανίζονται και σκάνε σα βεγγαλικά στον «αέρα των ευρωεκλογών»!
Ίσως και στη χώρα μας θα έπρεπε η μετριοπάθεια να κυριαρχεί και όχι ο ξεπερασμένος λαϊκισμός της δεκαετίας του 80 που μόνο αδιέξοδα συσσώρευσε στην ελληνική κοινωνία!
exastal