Η Ευρώπη δεν πρόκειται να ξυπνήσει

Μπορεί ο πρωθυπουργός να καλεί τους Ευρωπαίους ηγέτες να ξυπνήσουν, όμως ουδείς θα τον ακούσει, διότι ουδείς ηγέτης νομίζει ότι κοιμάται. Όλοι βρίσκονται σε μια κατάσταση που τη θεωρούν φυσιολογική εδώ και μια εικοσαετία, η οποία όμως έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ύπνου. 

Η Ευρώπη αυτή είναι μια κουρασμένη ήπειρος, που επιβιώνει λόγω των μεγαλείων του παρελθόντος. Και αλίμονο αν βαράμε εγερτήριο επειδή νίκησε ο Τραμπ. Δηλαδή αν δεν κέρδιζε όλα θα ήταν εντάξει; 

Είναι δυνατόν να χαράσσονται στρατηγικές ευκαιριακά, λόγω των συγκυριών;

Και αν υποθέσουμε, χάρη της συζητήσεως, πως όλοι οι ηγέτες αποδέχονταν την προτροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη, με ποιο τρόπο θα αφυπνίζονταν; Και κυρίως, επάνω σε ποια πολιτική βάση; 

Υπάρχει ένας ηγετικός πυρήνας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο οποίος έχει τις ικανότητες να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη πρόταση αναγέννησής της; 

Όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στηρίχτηκε επάνω στον γαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος εδώ και μερικά χρόνια δεν υφίσταται και προηγουμένως υπήρχε στα λόγια... 

Στην ουσία, όλοι παραδεχόμασταν και αποδεχόμασταν τη γερμανική ηγεμονία, για μια μεγάλη ευρωπαϊκή κοινή αγορά ραμμένη και κομμένη στα μέτρα της Α. Μέρκελ. Ήταν ολοφάνερο πως πολιτική εμβάθυνση με 24 ή 27 κράτη-μέλη ήταν αδύνατον να γίνει. 

Τώρα, πληρώνουμε, εκτός από το οφθαλμοφανές έλλειμμα ηγεσίας, και τα στρατηγικά λάθη του παρελθόντος.

Σήμερα, ποιος θα μπει μπροστά για να ανοικοδομήσει οικονομικά και πολιτικά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ο Σολτς; Ή μήπως ο Μακρόν; Μήπως Μπορέλ ή η Ούρσουλα; 

Ο Ντράγκι έκανε, πριν από λίγο καιρό, πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και τελικά ήταν ως μη γενόμενες, καθώς ουδείς ασχολήθηκε, έστω κριτικά, με αυτές. Θα μπορούσαν, αν υπήρχαν σοβαρές ηγεσίες, να αποτελέσουν τη βάση για μια συζήτηση, ώστε τελικά να βγούμε από τον λήθαργο, στον οποίο βρισκόμαστε εδώ και πολύ καιρό. Αλλά για να συμφωνήσουν 27 κράτη επάνω σε μια πλατφόρμα, στο τέλος, από τους συμβιβασμούς, δε θα είχε μείνει τίποτα από αυτή.

Ακούω συνεχώς πως η Ευρώπη μας έτσι έχει μάθει να πορεύεται. Συζητά, συμβιβάζεται, ξανασυζητά, ξανασυμβιβάζεται και τελικά, κάποια στιγμή, αποφασίζει. Προφανώς, αυτό το μοντέλο διοίκησης δεν μπορεί να αντέξει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και αυτό φαίνεται. Αυτό που μετρά στις μέρες μας είναι η ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων και η αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή τους. Και στα δύο, η Ευρωπαϊκή Ένωση βαθμολογείται κάτω από τη βάση.

Όσοι πιστεύουν ότι ο Τραμπ θα ταρακουνήσει και θα αφυπνίσει τους Ευρωπαίους ηγέτες, δεν έχουν αντιληφθεί πως το πρόβλημα της Ευρώπης είναι δομικό. Θα πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, κάτι που απαιτεί ομόφωνες, δραματικές αποφάσεις 27 ηγετών. Πραγματικά, πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό;

Σάκης Μουμτζής