Για να μη χάσουμε τα λογικά μας

Την εποχή του Διαδικτύου, μια ανοησία, με πολύ μεγάλη ευκολία, μπορεί να γίνει μια κοινοτοπία. Δηλαδή να γίνει αποδεκτή από έναν τεράστιο αριθμό πολιτών, που συχνάζουν για πολλές ώρες ημερησίως στο τεράστιο ψηφιακό καφενείο. 

Και ως γνωστόν, η κοινοτοπία έχει από μόνη της μια εγκυρότητα και ως εκ τούτου, αναπαράγεται με εκρηκτικούς ρυθμούς.
Έτσι, μπροστά σε κλισαρισμένες εκφράσεις, ο πολίτης που διαθέτει μια στοιχειώδη κριτική σκέψη, αισθάνεται υποχρεωμένος να δώσει έναν αγώνα για να αποδείξει τι; Το αυτονόητο. Να αποκαταστήσει παραδοσιακές έννοιες που έχουν αλλοιωθεί, όχι γιατί ξεπεράστηκαν από την εξέλιξη, αλλά γιατί την αλλοίωσή τους την έφερε ο βιασμός της κοινής λογικής. Και αυτός είναι ένας άχαρος, ψυχοφθόρος αγώνας.

Στην πολιτική, σε αυτό το πεδίο, διακρίνονται κυρίως οι λαϊκιστές όλων των αποχρώσεων. Διότι ως γνωστόν, ο λαϊκισμός διαποτίζει και ένα κομμάτι της Αριστεράς και ένα κομμάτι της Δεξιάς, προκαλώντας παρενέργειες... σε σημαντικό τμήμα του πολιτικού μας συστήματος. 

Όταν σπαταλάς φαιά ουσία και εργατοώρες, για να αντικρούσεις μια ανοησία που έχει κατακτήσει ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης και αναμασιέται με μεγάλη ευκολία, τότε αυτή η υποχρέωσή σου είναι και αντιπαραγωγική και έχει αμφίβολα αποτελέσματα. Φθείρεσαι, παραμένοντας στο ίδιο σημείο. Βαλτώνεις.

Α. Ένα από τα πιο διαδεδομένα στερεότυπα είναι η απαξία, η αποστροφή για τη «μυστική διπλωματία». Προφανώς, η διπλωματία είναι από το φύση της μυστική. Οι συζητήσεις δεν τίθενται σε δημόσια διαβούλευση, ούτε είναι νοητό η κοινή γνώμη να γνωρίζει σε ποιο σημείο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις. Η διαρροή - δεν είναι τυχαία η χρήση αυτής της λέξης - ενδέχεται να προκαλέσει ζημία στην όλη διαδικασία. Βέβαια, στο τέλος, αν οι πλευρές καταλήξουν κάπου, οι συμφωνίες, στις δημοκρατίες, κυρώνονται ή δεν κυρώνονται από τα κοινοβούλια των ενδιαφερομένων κρατών.

Β. Υπάρχει μια δαιμονοποίηση των προσωπικών επαφών, μεταξύ ηγετών, που οι χώρες τους έχουν διαφορές μεταξύ τους. Άλλη μεγάλη ανοησία. Στη σύγχρονη εποχή, στην εποχή που η εικόνα ταξιδεύει αστραπιαία σε όλον τον πλανήτη, το πολιτικό σαβουάρ βιβρ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού μας πολιτισμού. Το να υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, ανεκτές ή καλές, μπορεί να βοηθήσει. Πάντως, ζημία δεν πρόκειται να κάνει. Οι αρχηγοί κρατών και οι πρωθυπουργοί, όταν συναντώνται, δε γρονθοκοπούνται, ούτε ο ένας αποφεύγει τη χειραψία του άλλου. Οι κουτσαβακισμοί δεν έχουν θέση στον πολιτισμένο κόσμο.

Γ. Είναι ζήτημα κατανόησης της ελληνικής γλώσσας να αντιληφθούμε πως είναι εντελώς άλλο πράγμα η διαπραγμάτευση και άλλο πράγμα οι προκαταρκτικές συζητήσεις, για να δούμε αν μπορούμε και σε ποια ζητήματα να διαπραγματευτούμε. Δεν απαιτούνται σύνθετοι συλλογισμοί, για να γίνει αυτό κατανοητό, απλώς απαιτείται πρωτίστως καλοπιστία και ακολούθως μια υποτυπώδης γνώση των σχετικών διαδικασιών.

Δ. Στις δημοκρατίες, το λεγόμενο εθνικό συμφέρον έχει πολλές όψεις. Έτσι, είναι επόμενο να έχει και πολλές θεάσεις. Αυτό το πολύ απλό, αν ήταν κατανοητό, θα έλειπαν και οι χαρακτηρισμοί «προδότες», «μειοδότες», «πράκτορες ξένων συμφερόντων», που δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή και οδηγούν πολλές φορές σε μια συλλογική αποβλάκωση. Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας και ο καθένας από την οπτική του θέλει το καλό της. Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε; Προφανώς είναι!

Σάκης Μουμτζής