Στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι την προσάρμοσαν στο δικό τους σύμπαν. Και παρότι μια παρόμοια εντολή θα έπρεπε να αφορά σε ψηφοφόρους του κόμματος, οι υποψήφιοι πρόεδροι την πήραν κατά γράμμα δι’ εαυτούς!
Έτσι αυξάνονται και πληθύνονται οι υποψήφιοι πρόεδροι. Εφτά έχουν εκδηλώσει προσώρας την πρόθεση να ηγηθούν του κόμματος και να βαδίσουν τον… θεοβάδιστο δρόμο του σοσιαλισμού...
Μετά τους Νίκο Ανδρουλάκη, Χάρη Δούκα, Παύλο Γερουλάνο, Μιχάλη Κατρίνη, Μιλένα Αποστολάκη, Νάντια Γιαννακοπούλου, ο παλιός δημοσιογράφος Γιάννης Καννελάκης δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να αναλάβει τα ηνία του κινήματος, αποδεχόμενος όπως λέει «την παρότρυνση εκατοντάδων φίλων και γνωστών».
Ο τελευταίος στην ανακοίνωσή του αποπνέει άρωμα παλιού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ -πιο ορθόδοξου δεν γίνεται - και δίνει δημόσια υπόσχεση στη μνήμη του Αντρέα: «Ανδρέα, δεν θα σε προδώσουμε ποτέ…! Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό..!».
Βέβαια το συγκεκριμένο πασοκικό «μάντρα» έχει εκπέσει της Αντρεϊκής εντολής.
Ούτε δυνατό είναι, ούτε ενωμένο. Θα το εντοπίσει κανείς και στα περιτρίμματα του ΣΥΡΙΖΑ, που ξαφνικά μετά την ήττα θυμήθηκαν ότι το μητρικό κόμμα ανήκει στις «προοδευτικές δυνάμεις», ενώ δεν ανήκε όταν το εγκατέλειψαν.
Ή θα το βρει σε διακριτούς υπουργικούς θώκους ιδιαίτερης παρεμβατικότητας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτοί τουλάχιστον είναι σοβαροί και δεν προκαλούν τους πρώην συντρόφους τους.
Η πληθώρα των υποψηφίων πέραν της χιουμοριστικής της πλευράς, το «δελφινάριο» που είπε η Ντόρα, και πέραν του πολιτικού εκφυλισμού των ψηφοφόρων του δίευρου, καταδεικνύει και την αδυναμία των υποψηφίων.
Δεν υπάρχει η αδιαμφισβήτητη ηγετική μορφή ενώπιον της οποίας οι υπόλοιποι «σεμνυνόμενοι» θα υποχωρούσαν αναγνωρίζοντας την υστέρηση του πολιτικού τους μεγέθους. Οι περισσότερες των έξι υποψηφιοτήτων (ο συμπαθής δημοσιογράφος Κανελλάκης υπάγεται σε άλλη ατμόσφαιρα), υπογράφουν «προσημειώσεις» εσωτερικής διεκδίκησης στην κατανομή των ρόλων με τον όποιο νέο αρχηγό.
Η υποβολή υποψηφιότητας είναι κάτι σαν «προέγκριση» για την κατοχύρωση του ρόλου του «βαρόνου», σε ένα κόμμα που ακόμη δεν έχει κατορθώσει να ξεφύγει από την τρίτη θέση, παρόλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ως τον Οκτώβρη βέβαια δεν αποκλείεται να υπάρξει και άλλη υποψηφιότητα. Αυτή της Άννας Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός και πρώην επίτροπος της ΕΕ, με αμφίσημες δηλώσεις της δεν το αποκλείει.
Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο να καταθέσει η ίδια υποψηφιότητα, απάντησε: «Με ενδιαφέρει πάρα πολύ και από πολλές πλευρές. Θα προσπαθήσω να συμμετέχω στο να οργανωθεί αυτό το πολιτικό πλαίσιο γιατί βλέπω ότι δεν υπάρχει χρόνος και ότι υπάρχει κίνδυνος πολύ γρήγορα και πριν την τριετία να φτάσουμε σε μια διαδικασία πολλών μικρών κομμάτων τα οποία δεν θα κάνουν κυβέρνηση. Ο καθένας λοιπόν από τη δική του πλευρά νομίζω ότι πρέπει να βοηθήσει. Γι’ αυτό και λέω ότι και με ενδιαφέρει και θα βοηθήσω με όλες τις δυνάμεις που έχω».
Και κατέληξε με το σιβυλλικό: «Μπορεί να είναι πολλαπλοί οι ρόλοι με τους οποίους θα συμμετέχω».
Δεν γνωρίζουμε αν θα φτάσουμε όπως λέει στη «διαδικασία των πολλών μικρών κομμάτων». Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να ξαναδιασπαστεί. Η τραγελαφική διοίκηση Κασσελάκη το ευνοεί. Το ΠΑΣΟΚ δύσκολο να διασπαστεί με αφορμή ιδεολογικούς λόγους.
Μπορεί να παραμένουν ιδεολόγοι – γι’ αυτό και παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ όταν αυτό κατρακύλησε στο 4,68% τον Ιανουάριο του 2015 – αλλά είναι ζυμωμένοι με την εξουσία. Μέστωσαν εντός αυτής και έλκονται από αυτή. Και έχουν αποκτήσει αρκετό κυνισμό ώστε να γνωρίζουν ότι τα μικρά κόμματα δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Το πρόβλημα με τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν έχουν την πρωθυπουργική εικόνα που θα τους βοηθούσε να αντιπαρατεθούν στον Μητσοτάκη. Εκτός αν η Άννα συμμετάσχει. Ακόμη και αν δεν εκλεγεί, θα δώσει κύρος σε μια διαδικασία που έχει την τάση να γίνει ευτράπελο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου