Θα πεθάνουμε από τη δίψα, όχι από την ακρίβεια

Η καθημερινότητα μετακινεί διαρκώς τα «γκολπόστ» για την κυβέρνηση, η οποία ωστόσο καθοδηγείται περισσότερο απ΄όσο είναι επιτρεπτό, από τη σκαλέτα των πρωινών τηλεοπτικών εκπομπών και τη μονοδιάστατη αντιπολίτευση. 

Μέσα Ιουλίου και η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στο πόσο κοστίζει το ακτοπλοϊκό αλέ ρετούρ στην Πάρο και τη Νάξο, από το αν η Διαμαντοπούλου είναι ο Μητσοτάκης του μέλλοντός μας και πόσα ζικ ζάκ θα κάνει ο Κασσελάκης για να παραμείνει αρχηγός στο μαγαζάκι της Κουμουνδούρου.

Τα ακριβά μπάνια του λαού, το κόστος των λογαριασμών ρεύματος, η καρτελοποίηση πολλών κλάδων της οικονομίας, κατά την έκφραση του ίδιου του πρωθυπουργού, αποτελούν μείζονα προβλήματα, τα οποία όμως φαντάζουν λιγότερο εφιαλτικά, από την απειλή της κλιματικής κατάρρευσης, που υποτιμάται... με τρόπο αυτοχειριστικό.

Τα αποθέματα νερού της Αττικής βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ στους 4 ταμιευτήρες (Ευήνου, Μόρνου, Λίμνης Μαραθώνα, Υλίκης), από τα ασφαλή 1,1 – 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα έχουμε πέσει στα 800 εκατομμύρια κυβικά μέτρα. Για να καλυφθούν οι ανάγκες ενεργοποιήθηκε ο εφεδρικός κλάδος της Υλίκης και τέθηκαν σε λειτουργία οι παλιές γεωτρήσεις που έσωσαν τους Αθηναίους στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 όταν είπαν το νερό, νεράκι.

Η στάθμη της Υλίκης έχει πέσει με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ενεργοποιηθούν τα υπέργεια αντλιοστάσια και στήνονται πλωτές εξέδρες για να μπορέσει το νερό να σταλεί στην Αττική.

Κανείς δε χτυπάει το συναγερμό. Ούτε είναι συναγερμός η φιλότιμη καμπάνια της ΕΥΔΑΠ.

Οι κοινωνικές ανισότητες δε φαίνονται στα καράβια για τους τουριστικούς προορισμούς τον 15Αυγουστο. Αποτυπώνονται και γιγαντώνονται σε όσα συνιστούν επιβίωση.

Τις μέρες του καύσωνα στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, η κατανάλωση του νερού αυξήθηκε από 3 έως 4%. Στις προνομιούχες περιοχές των Βορείων και Νοτίων Προαστίων, στην Ανατολική Αττική με τους κήπους, και τις πισίνες έφτασε στο 100%.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποιος θα στερηθεί το νερό περισσότερο όταν αρχίζουν να λαμβάνονται μέτρα.

Στη Χαλκιδική οι χιλιάδες γεωτρήσεις, νόμιμες και παράνομες, που λειτουργούν «στο φουλ» τους θερινούς μήνες και μεταφέρουν νερό χιλιόμετρα μακριά, σε συνδυασμό με την ξηρασία, έχουν ρίξει τη στάθμη του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα ακόμα και κατά 10 μέτρα, περίπου όσο το ύψος μιας τετραώροφης πολυκατοικίας.

Ο Δήμαρχος Πολυγύρου κ. Εμμανουήλ εξηγεί ότι στην περιοχή ο αγροτικός τομέας απορροφά το 90% του νερού αλλά δεν καταφεύγει στην καταγγελία. Προτείνει λύσεις. «Δεν μπορούμε να βάλουμε τους αγρότες απέναντι και να τους πυροβολούμε. Χρειάζονται αντιθέτως σοβαρές επενδύσεις στην έξυπνη γεωργία, η οποία μπορεί να περιορίσει την άσκοπη σπατάλη νερού, αλλά και πιο ορθολογική χρήση των υδάτων, π.χ., πότισμα με σταγόνες αντί για μπεκ, με τη χρήση των οποίων μεγάλο μέρος του νερού εξατμίζεται, αλλά και άρδευση ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες κάθε καλλιέργειας και όχι οριζόντια».

Περνώντας από τον κάμπο της Φθιώτιδας, βλέπεις τα δεκάδες μπεκ να στέλνουν κυβικά νερού στον αέρα και το μισό να εξαφανίζεται πριν ακουμπήσει το χώμα. Στο Καρπενήσι, στα ριζά του Βελουχιού, ετοιμάζονται για διακοπές στην υδροδότηση της πόλης, καθώς έχουν στερέψει οι πηγές.

« Στο τέλος Σεπτεμβρίου θα τρίβουμε τα ξύλα (σ.σ.τα δέντρα) σαν φρυγανιά». Η εφιαλτική αυτή πρόβλεψη ακούστηκε από τον Δασάρχη Αλεξανδρούπολης Γιώργο Πιστόλα, στο πλαίσιο συνεδρίου που διοργανώθηκε, με την προσωπική φροντίδα και ευαισθησία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές φωτιές. Τα ξύλα που υλοτομούνται αυτή τη στιγμή στην περιοχή του Έβρου, έχουν ποσοστό υγρασίας 25% ενώ μετά τις φωτιές στη Β. Εύβοια τα δέντρα είχαν ποσοστό υγρασίας 85%.

Ουδείς χτυπά τις καμπάνες.

Νερό για τις πισίνες υπάρχει.

Κατερίνα Γαλανού