Για τότε λέμε, που τα χωράφια ήταν… τριώροφα, με την έννοια ότι δήλωναν διπλάσια και τριπλάσια έκταση καλλιεργήσιμης γης παίρνοντας επιδοτήσεις που ουδείς το ήλεγχε. Και τα κοπάδια εν μια νυκτί διπλασίαζαν και τριπλασίαζαν τα ζωντανά, έχοντας σμίξει με τα διπλανά κοπάδια, για να πάρουν διπλάσια και τριπλάσια επιδότηση. Ή τα βαμβάκια βρέχονταν για να ζυγίζουν περισσότερο.
Τότε που τα φρούτα θάβονταν σε χωματερές και τα πορτοφόλια γέμιζαν για να γίνουν BMW, διαμερίσματα στα αστικά κέντρα και στην καλύτερη περίπτωση θηριώδη τρακτέρ... αναντίστοιχα με τις ανάγκες των μικρών ελληνικών εκτάσεων καλλιεργήσιμης γης.
Αυτοί οι καιροί πέρασαν ανεπιστρεπτί. Άλλωστε τα παρόντα εκρηκτικά προβλήματα δεν είναι ίδιον των «καλομαθημένων» Ελλήνων αγροτών. Το δείχνουν τα δακρυγόνα έξω από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το κλείσιμο δρόμων στην Ισπανία, η οργή των Γερμανών, Γάλλων, Ρουμάνων, Ιταλών, Ιρλανδών, και λοιπών εθνικοτήτων αγροτών.
Υπάρχουν κοινά τα προβλήματα μεταξύ των οποίων οι αυξήσεις στις τιμές ενέργειας, το κόστος παραγωγής, η επιβαρυντική «πράσινη συμφωνία» της Ε.Ε. (κανόνες με απώτερο στόχο την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας ως το 2050), η κατάρρευση των τιμών (όχι μόνο από την εισαγωγή αδασμολόγητων προϊόντων από την Ουκρανία, που στο κάτω-κάτω η άμυνά της είναι γεωπολιτική αναγκαιότητα για την Ευρώπη), αλλά και φτηνών προϊόντων από τρίτες χώρες, κάποιες εκ των οποίων χρησιμοποιούν μεθόδους και φάρμακα απαγορευμένα στους Ευρωπαίους αγρότες!
Ακατανόητη ανοησία, αναισθησία και αυτοχειριαστική λογική των μανδαρίνων την Ε.Ε.
Στα καθ’ ημάς, οι Έλληνες αγρότες ζητούν αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο, 7 λεπτά η κιλοβατώρα το ρεύμα, επιδότηση σε εφόδια και ζωοτροφές, όχι παράνομες ελληνοποιήσεις. Παράλληλα αποζημιώσεις στο 100% και αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος στα προϊόντα, αλλά και να μην εφαρμοστεί η νέα ΚΑΠ.
Η κυβέρνηση έχει απαντήσει ότι εν πολλοίς έχει καλύψει τα αιτήματά τους μέσα στο πλαίσιο του υπάρχοντος δημοσιονομικού χώρου.
Τα 232 εκατ. ευρώ που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός από βήματος Βουλής δεν τους ικανοποιούν αλλά είναι στο πλαίσιο των υπαρχόντων δυνατοτήτων. Και είναι προσβολή προς τους πολίτες, από τους φόρους των οποίων δοθούν, να χαρακτηρίζονται ως «ψίχουλα».
Ακόμη χειρότερο και ακατανόητο είναι να τιμωρούνται οι πολίτες με την αυθαιρεσία του κλεισίματος των δρόμων, επειδή οι αγρότες έχουν τη «δύναμη πυρός», τα τρακτέρ, για να το επιβάλουν. Συνήθως όταν κάποιος διαμαρτύρεται στρέφεται κατά του εργοδότη του, ενώ στερεί το κοινωνικό σύνολο από τις υπηρεσίες του.
Για παράδειγμα, οι οδηγοί των αστικών λεωφορείων δεν θα μεταφέρουν το επιβατικό κοινό, οι εργάτες καθαριότητας δεν θα μαζέψουν τα σκουπίδια, οι καθηγητές δεν θα κάνουν μαθήματα, οι δημοσιογράφοι δεν θα προσφέρουν ενημέρωση (προς μεγάλη χαρά κάποιων). Σε ένα εργοστάσιο θα σταματήσει η παραγωγή του προϊόντος του.
Κατ’ αντιστοιχία στην περίπτωση των αγροτών, αγωνιστική συνθήκη θα ήταν να μην προσφέρουν τα προϊόντα τους στην αγορά. Παράλληλα να ζητήσουν από το κράτος την εκπλήρωση των αιτημάτων τους, στο πλαίσιο πάντα της κοινωνικής προστασίας και όχι ως εργασιακό δικαίωμα, αφού το κράτος δεν είναι ο φυσικός εργοδότη τους.
Οι πολίτες με ποια εργασιακή λογική θα ταλαιπωρηθούμε με το να τους απαγορευτεί η μετακίνηση;
Και τα εμπορεύματα άλλων κλάδων, άλλων επαγγελμάτων, γιατί θα πρέπει καθυστερήσουν στην παράδοσή τους;
Επιχειρήσεις και επαγγελματίες, γιατί να υποστούν οικονομικό κόστος επειδή οι αγρότες έχουν διαμάχη με το κράτος;
Οι επιχειρήσεις π.χ. που παράγουν και μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους (και που έχουν και αυτοί εργαζόμενους που πρέπει να πληρωθούν), έχουν υπογράψει συμβόλαια, συν τοις άλλοις και με δεσμευτικές ημερομηνίες παράδοσης. Η αντίδρασή τους στον αποκλεισμό είναι λογική και δεν θα αποτελεί «κοινωνικό αυτοματισμό» όπως η εύκολη Αριστερά χαρακτηρίζει κάθε αντίδραση πληττόμενων στρωμάτων. Είναι η άμυνα αυτού που τιμωρείται για κάτι που δεν ευθύνεται.
Κυβερνητικές πηγές δηλώνουν ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να συνεχίσει τον διάλογο, όχι όμως υπό τον εκβιασμό του κλεισίματος των δρόμων. Αυτό αφορά την κυβέρνηση και τους αγρότες.
Εμείς αναφερόμαστε στην κοινωνία η οποία θα υποστεί την αυθαιρεσία του κλεισίματος των δρόμων για μια διαμάχη στην οποία δεν έχει ευθύνη, ενώ την ίδια στιγμή με τους φόρους της συμβάλλει στην επούλωση των προβλημάτων τους.
Και είναι σίγουρο μετά το κλείσιμο των δρόμων δεν θα επαίρονται οι αγρότες ότι η κοινωνία είναι μαζί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου