Σε πρόσφατη παρουσίαση που είχε κάνει σε μεγάλη ξένη εταιρεία, παραθέτοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, το ενδιαφέρον που εισέπραξε ήταν τεράστιο.
Το ίδιο μήνυμα στέλνουν στελέχη από τη σουηδική Hexicon Power που με παρουσία σε τέσσερις ηπείρους γνωστοποίησε πρόσφατα την πρόθεσή της να παίξει ενεργό ρόλο στην εγχώρια αγορά, με έμφαση στα πλωτά αιολικά, μέχρι τη νορβηγική Equinor που έχει από παλιά το βλέμμα της στραμμένο στην Ελλάδα, αλλά και τη δανέζικη Copenhagen Offshore Partners (COP) που έχει συμπράξει με τη Mytilineos, που μετέφερε το ένα από τα δύο hubs της εταιρείας στην Αθήνα (το άλλο είναι στο Βιετνάμ).
Κοινή πρόθεση πολλών από τους ξένους που κοιτάζουν Ελλάδα είναι να την κάνουν ένα ευρωπαϊκό κέντρο για την εφοδιαστική αλυσίδα των υπεράκτιων αιολικών.
Τι βλέπουν όλοι αυτοί; Το Αιγαίο, που μαζί με τον Κόλπο του Λέοντα στη Μασσαλία, έχει το καλύτερο αιολικό δυναμικό, σε ολόκληρη την Μεσόγειο. Με ένα capacity factor πάνω από το 50%, ικανό να παράγει ανελλιπώς ενέργεια για πάνω από 4.000 ώρες το χρόνο, δύο ή και περισσότερες φορές απ’ ότι ένα φωτοβολταϊκό.
Με άνεμο που σε αρκετές από τις περιοχές της α’ φάσης του εθνικού σχεδίου, το οποίο ανακοινώθηκε αρχές Νοεμβρίου, και περιλαμβάνει τη Δονούσα, τη Χίο, τη Ρόδο, την Εύβοια, τον Πατραϊκό, την Κέρκυρα, και την Κρήτη (3 σημεία), τρέχει ακόμη και με πάνω από 9 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Τα σημεία με πολύ έντονο κόκκινο είναι οι περιοχές στη Μεσόγειο με το πιο δυνατό θαλάσσιο αιολικό δυναμικό. Δύο περιοχές ξεχωρίζουν. Ο Κόλπος του Λέοντα στη Γαλλία, κοντά στη Μασσαλία και το Αιγαίο, όπου ο άνεμος φτάνει να φυσάει ακόμη και με 9 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Και φυσικά βλέπουν ότι το τάιμινγκ για όλα τα παραπάνω είναι το κατάλληλο, καθώς συμβαδίζει με την ωρίμανση της τεχνολογίας στα πλωτά αιολικά (floating), που προσφέρονται για θάλασσες με μεγάλα βάθη, όπως οι ελληνικές και γενικά της Μεσογείου.
Τα floating πάρκα είναι διεθνώς σε αρκετά ανώριμο στάδιο και άρα πολύ ακριβά, (πάνω από 3 εκατ ευρώ / MW έναντι 2- 2,5 εκατ. / MW για τα σταθερής θεμελίωσης στον βυθό), επομένως η υλοποίηση των έργων συναρτάται τόσο με την ανάπτυξη τοπικής εφοδιαστικής αλυσίδας, όσο και με την ωρίμανση της τεχνολογίας, γεγονός που τοποθετείται μέσα στην επόμενη πενταετία.
Τα κόστη αναμένεται να πέσουν ακόμη και κατά 50% προς το 2030, τότε που υπολογίζεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί και ο βαρύς όγκος της δουλειάς των επενδυτών που πήραν τις πρώτες άδειες, δηλαδή της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακής και του Ομίλου Κοπελούζου, δηλαδή οι ανεμολογικές, γεωφυσικές και γεωτεχνικές μελέτες, εκείνες που άπτονται της αλυσίδας logistics, καθώς και η ηλεκτρική διασύνδεση.
Το τάιμινγκ δηλαδή κατά το οποίο θα είναι έτοιμοι να παραγγείλουν τον βασικό εξοπλισμό, αναμένεται ότι θα συμπέσει με πολύ χαμηλότερα κόστη απ' ότι σήμερα.
Στο σενάριο που οι επενδύσεις αυτές γίνονταν σήμερα, με βάση τα τωρινά δεδομένα, θα κόστιζαν 1 δισ. ευρώ έκαστη, καθώς η μέση ισχύς στα αιολικά που θα αναπτυχθούν στις ελληνικές θάλασσες υπολογίζεται στα 300 MW και σε βάθη 300 - 400 μέτρων.
Στην πράξη μιλάμε για επενδύσεις της τάξης των 12 GW στην επόμενη εικοσαετία, πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων, που κατά την πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ μπορεί μέχρι το 2050 να φτάσει ακόμη και τα 60 δισ. ευρώ, με το 50% να αφορά εγχώρια προστιθέμενη αξία «made in Greece».
Από κατασκευή πλωτήρων και σταθερών βάσεων στα ναυπηγεία, μέχρι τη δυνατότητα ελληνικές επιχειρήσεις να προμηθεύουν τα ηλεκτρικά καλώδια και τις αγκυρώσεις, να παρέχουν υποβρύχια συντήρηση των πάρκων, υπηρεσίες υποστήριξης με πλοία, κ.ό.κ.
Η εγκατάσταση θαλάσσιων αιολικών πάρκων στην Ελλάδα προβλέφθηκε για πρώτη φορά με σχετικό νόμο το 2006, δηλαδή 17 χρόνια πριν.
Και στις αρχές των μνημονίων, τον Ιούλιο του 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοίνωσε τον πρώτο χάρτη με τις περιοχές που θα φιλοξενούσαν θαλάσσια αιολικά πάρκα σταθερής βάσης.
Το εγχείρημα ναυάγησε χάρη σε λάθος επιλογές, κακό σχεδιασμό και στο πρόβλημα με τα μεγάλα βάθη του Αιγαίου που δεν είναι Β. Θάλασσα και δεν προσφέρεται για θεμελίωση ανεμογεννητριών στον πυθμένα. Τότε, η τεχνολογία των floating ανεμογεννητριών, ήταν ακόμη άγνωστη.
Έκτοτε, οι μηχανές μεγάλωσαν σε μέγεθος και ισχύ, η είσοδος νέων παικτών (Κίνα, Ταϊβάν, Ιαπωνία) έριξε τις τιμές, κυρίως όμως εξελίχθηκαν τόσο πολύ, ώστε να είναι βατές για βάθη μέχρι και 300 - 400 μέτρα, όπως αυτά στα οποία σχεδιάζονται τα πρώτα θαλάσσια αιολικά στην Ελλάδα.
Εχει σημασία καθώς προχωράμε στη πράσινη μετάβαση η επιλογή των τεχνολογιών να γίνεται με κριτήριο την υψηλή προστιθέμενη αξία που προσφέρουν στην εθνική και τοπική οικονομία. Μπαταρίες, υδρογόνο, βιομεθάνιο, floating ανεμογεννήτριες, οι νέες τεχνολογίες είναι πολλές και θα αυξηθούν.
Μια τυχόν κακή επιλογή μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιες οικονομικές ζημίες, τόσο τους επενδυτές, όσο και το κράτος που τα πρώτα χρόνια αναγκαστικά θα τις επιδοτεί. Είναι βασικό να προτιμώνται αυτές που αφενός καλπάζουν διεθνώς, όπως τα θαλάσσια αιολικά, αλλά και με κόστη που διαρκώς μειώνονται, όπως στα πλωτά, ώστε κάποια στιγμή τις επόμενες δεκαετίες να συγκλίνουν με αυτές των χερσαίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου