Δέκα πικρά ερωτήματα προς τον Τσίπρα για τον Κασσελάκη - Οφείλει εξηγήσεις - πριν ανοίξουν οι κάλπες

Η ελληνική δημοσιογραφία σταδιακά αφυπνίζεται μπροστά στο φαινόμενο Κασσελάκη και το φωτίζει. 

Αργά, αλλά πολύ νωρίτερα από όσο είχε συμβεί με το, ιδίας προέλευσης, φαινόμενο Κοσκωτά.
Ο τραπεζίτης αποδείχθηκε απατεώνας. Ο επίδοξος πολιτικός τι ακριβώς θα αποδειχθεί;
Ήδη κάποιοι ισχυρισμοί του έχουν ανατραπεί από ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», το «Πρώτο Θέμα» και άλλα ΜΜΕ. Άλλοι ερευνώνται. Ωστόσο, ο ίδιος προσπαθεί να μετατρέπει σε πλεονέκτημα τα μειονεκτήματά του- επικαλούμενος μια αποστολή που ουδείς του ανέθεσε.
Αυτοθυματοποιείται ως στόχος, επειδή τάχα τον… φοβούνται, ότι θα αλλάξει την Ελλάδα... ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που θα γίνει Πρωθυπουργός! Είναι σαν κάποιος να μας κάνει φάρσα. Όσα λέει είναι ανερμάτιστα- πλίνθοι και κέραμοι- κινούμενος κάθε φορά σαν κάβουρας.
Τα ΜΜΕ τον πλασάρουν ανάλογα με τις επιδιώξεις τους. Άλλοι ως θέαμα που κόβει εισιτήρια και άλλοι ως μια ακόμη ευκαιρία να αποσυναρμολογηθεί πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ ομάδα τον Τσίπρα . Είναι πάντως εμφανές ότι έχει γίνει οικονομική επένδυση στην προβολή του.

Πίσω από την αλληλουχία των αντιφατικών και φανφαρόνικων πληροφοριών, που δίνει ο ίδιος για τον εαυτό του, η απολιτίκ πολιτικολογία του τον προδίδει: η πολιτική ρητορική είναι ξένη επάνω του και προσπαθεί να την αποστηθίσει. Δεν είναι ο ιδιοκτήτης των λόγων του. Είναι ένας περφόρμερ.
Για ορισμένους παρατηρητές, από τα συμφραζόμενα της παρουσίας του αναδύεται το μοντέλο κάποιου που έχει εκπαιδευτεί γι αυτό που κάνει. Ότι λειτουργεί στο δημόσιο χώρα σαν προϊόν που κατασκευάσθηκε εργαστηριακά, για μια συγκεκριμένη χρήση.
Μένει προς απάντηση το ερώτημα γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ τον δέχθηκαν σαν υποψήφιο, ενώ δεν είχε καμία από τις προϋποθέσεις του χώρου-αντίθετα οδηγεί σε εκφυλισμό την κομματική λειτουργία.
Εδώ τα βλέμματα στρέφονται στον Αλέξη Τσίπρα, που παρακολουθεί σιωπηλός την επιχείρηση αποσύνθεσης του κόμματός του – αν όχι τη γελοιοποίησή του.
Όσο και αν δεν πιστεύει ότι μπορεί ο Κασσελάκης να πετύχει αυτό που επιδιώκει, υπάρχουν θέματα που τον αφορούν προσωπικά, επειδή ο ίδιος ο Κασσελάκης τον δείχνει.
Ο ίδιος εμφανίζεται ως επίγονος με την -υποδηλούμενη- έγκρισή του. Σαν να είναι ίδιοι, με τους ίδιους αντιπάλους, που νίκησαν τον έναν, αλλά θα εκδικηθεί ο άλλος.

Οι διευκρινίσεις εκ μέρους του Τσίπρα, δεν θα αποτελέσουν παρέμβαση στις αρχαιρεσίες. Είναι εγγυητής της επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι της διάλυσής του. Και προφανώς όταν έλεγε για «νέο κύμα» στο οποίο παραδίδει, δεν εννοούσε τον Κασσελάκη. 

Συνεπώς, οφείλει εξηγήσεις - πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Πρώτο: ποιος τον πλάσαρε, ως υποψήφιο των αποδήμων στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας; Αν ήταν ο καταστροφικός Πολάκης, πώς έφτασε ως αυτόν και από πότε ο Πολάκης είχε προεκλογικά τόση επιρροή ώστε να προτείνει αριστίνδην βουλευτές;

Δεύτερο. Γιατί ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε έναν άγνωστο, όταν η επιδίωξη, κατά τη συγκρότηση αυτού του ψηφοδελτίου, ήταν να βρεθούν πρόσωπα με επιρροή- όχι αλλοπρόσαλλοι θαυμαστές του Μητσοτάκη;

Τρίτο. Επειδή ήταν αδύνατο να μην ερευνούσε το παρελθόν, όσων έβαζε στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο με προσωπική του απόφαση, τι ήταν αυτό που τον έπεισε να δεχθεί κάποιον χωρίς περγαμηνές και θολό βιογραφικό;

Τέταρτο: Ποια ακριβώς ήταν η σχέση του με τον Κασσελάκη στο λίγο διάστημα που τον είχε στο κόμμα του και από πότε ακριβώς άρχισε αυτή η σχέση; Υπήρξαν πράγματι τακτικές συζητήσεις τους με συναντίληψη των πραγμάτων, όπως ισχυρίζεται ο υποψήφιος πρόεδρος;

Πέμπτο. Γιατί του επιτρέπει να λέει ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ με φύτεψε ο Τσίπρας»-σαν να είναι ανακάλυψή του, ή κάτι σαν πουλέν του στην πολιτική; Ότι «ο Τσίπρας με «πότισε» - μάλλον «πόντισε» εννοεί- στην πολιτική, δεν θα πολιτευόμουν αν δεν υπήρχε ο Αλέξης»; Αν έχει δίκιο, πώς ακριβώς συνέβη αυτό και γιατί;

Έκτο. Προσυπογράφει τον ισχυρισμό του Κασσελάκη «Διεκδικώ την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να τιμήσω την κληρονομιά του Τσίπρα»- σαν να είναι …αποστρατευόμενος πολιτικά ο τέως πρόεδρος;

Έβδομο: Ο πρώτος Πρωθυπουργός της Αριστεράς στην Ελλάδα, πολιτικός με συμμετοχή στους αγώνες της γενιάς του, με καθαρές πολιτικές απόψεις και με διακριτή ιδεολογία αρχές, δεν ενοχλείται να εμφανίζεται ο Κασσελάκης ως συνεχιστής του- σαν του το ανέθεσε ο ίδιος;

Όγδοο: Δεν τον άκουσε να λέει: «Τον Ιούνιο αφιέρωσα -με τον Τσίπρα - τον χρόνο, την ενέργεια και τα προσωπικά μου κεφάλαια για να υποστηρίξω τη «Δημοκρατική» μας υπόθεση». Σε ποια «κεφάλαια» και σε ποια υπόθεση αναφέρεται;

Ένατο. Ο ίδιος ο Τσίπρας, άφησε πίσω του έργο, πολιτική παρακαταθήκη με πρόσημο, κόμμα με όργανα και ιστορική διαδρομή. Πώς δέχεται να εμφανίζεται ο Κασσελάκης σαν εξ αποκαλύψεως σωτήρας, και εν δυνάμει «πρωθυπουργός με γραβάτα»;

Δέκατο. Συγκατατίθεται ο Τσίπρας ως εν ενεργεία πολιτικός- είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- με την αντίληψη Κασσελάκη για την πολιτική με τη ρητορική του, τις θεοπάλαβες θεωρίες του και τις μεγαλομανιακές επιδιώξεις του που συνδέει με τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν να πρόκειται για εταιρία που αναζητά μάνατζερ με «καλύτερα αγγλικά» και όχι πολιτικό κόμμα;

Ο Κασσελάκης ακολουθεί μια γνωστή μέθοδο για να θολώνει τα νερά: αναδεικνύει ο ίδιος όσα του προσάπτουν και απαντάει κατ΄ επιλογή και με ασχέτους συλλογισμούς- που φτάνουν το σημείο να παριστάνει τον τρελό του χωριού.

Η δημόσια συμπεριφορά του ως τώρα παραπέμπει σε πολλούς: στον Κοσκωτά, τον Κουταλιανό, τον Βασίλη Λεβέντη, τον Τζήμερο, τον Καματερό, τον Δελαπατρίδη. Μπορεί να μην είναι τίποτε από αυτά, μπορεί να είναι και όλα μαζί.

Πάντως, πολιτική φιγούρα συμβατή με τη σύγχρονη Ελληνική Αριστερά δεν μπορεί να είναι και δεν είναι.

Επειδή ο ίδιος συνδέει δημοσίως, έντεχνα και με κουτοπονηριά, την παρουσία του με τον Αλέξη Τσίπρα, είναι θέμα τιμής και προστασίας της διαδρομή του πρώην Πρωθυπουργού, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και ανθρώπου που εμπιστεύθηκε η Δημοκρατική παράταξη να πάρει θέση:

- Τι ξέρει για τον Κασσελάκη, πώς του προέκυψε, γιατί τον φόρτωσε στον ΣΥΡΙΖΑ και ποια γνώμη έχει για το είδος του δημοσίου προσώπου που εκπροσωπεί; Καθαρές κουβέντες.

Γιώργος Λακόπουλος

Πηγή: ieidiseis