Η συνέχεια του πολακισμού με άλλα μέσα

Προσπαθώ να θυμηθώ ποιον σούπερ ήρωα της Marvel προσπαθεί να ενσαρκώσει ο Κασσελάκης, αλλά δεν τα καταφέρνω. Ομολογώ πως αυτού του είδους η λογοτεχνία, δεν είναι το φόρτε μου. Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος αναγνώστης, θα είμαι ευγνώμων.

Προφανώς, ο κ. Κασσελάκης, αγνοεί το Σύνταγμα, τους νόμους, τις παραδόσεις του ελληνικού κοινοβουλευτισμού και πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα τελευταία πενήντα χρόνια. 

Κυκλοφορεί κι «οπλοφορεί» με βιντεάκια του ΤikTok εκτοξεύοντας διάφορα συνθήματα προς άγρα κοινού, μιας και οι δημοσκοπήσεις αυτής της εβδομάδας έδειξαν πως πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου, ελάχιστη διείσδυση έχει στο ευρύτερο κοινωνικό... σώμα. 

Στο χθεσινό του βίντεο από το γραφείο του στη Βουλή, κληρονομιά από τον Α. Τσίπρα, απειλεί να βάλει «φωτιά στο σύστημα», λέγοντας πως δεν παράγεται εκεί η πολιτική. 

Ας τον ενημερώσει κάποιος από τη «Φρουρά» του, τους γνωστούς σωματοφύλακες του Τσίπρα πως η χώρα αυτή έχει συγκεκριμένο και εγκεκριμένο από τους πολίτες Σύνταγμα και νομοθεσία, με βάση τα οποία λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, παράγει πολιτική και λογοδοτεί. 

Αντιλαμβάνομαι πως εφόσον τιμά την κληρονομιά του προκατόχου του και αποτελεί συνέχεια του, χθες μας έδωσε μια νέα εκδοχή του παλιού συνθήματος, από τα χρόνια του αντιμνημονιακού παροξυσμού «να καεί, να καεί, το μπ....λο η Βουλή». Φιλότιμη προσπάθεια νεκρανάστασης ή λάθος των σκηνοθετών; Θα δείξει εν καιρώ. 

Στη μαγνητοσκοπημένη τηλεοπτική του συνέντευξη ο κ. Κασσελάκης, αναφέρθηκε κατ’ επανάληψη στα δικαιώματα των πολιτών, αγαπημένο θέμα της αριστεράς. Συνεχίζοντας την μακρά παράδοση του ατελέσφορου μα προσοδοφόρου «δικαιωματισμού» ο κ. Κασσελάκης δεν αναφέρθηκε καθόλου στις υποχρεώσεις των πολιτών. Λογικό, αφού θεωρεί πως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και όχι πως ο νόμος είναι υπεράνω όλων, όπως πιστεύουν και πολύ σωστά στη χώρα όπου βρήκε καταφύγιο ξεριζωμένος και κυνηγημένος από το «σύστημα» στην Ελλάδα. 

Ταυτόχρονα, απέδειξε πως η συμπόρευση, η σύμπλευση και η σύμπνοια που έδειξε το κόμμα που κληρονόμησε, με την ακροδεξιά, αντικοινοβουλευτική συνθηματολογία την περίοδο 2010 - 2015, μόνο ευκαιριακή δεν ήταν και εξακολουθεί να γοητεύει το πιστό, κομματικό στράτευμα, το οποίο συνεχίζει να ονειρεύεται «έφοδο στον ουρανό» και «κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων», προκειμένου να επιβάλει την μονοφωνία και την ομοιομορφία μέσω του «ελέγχου των αρμών της εξουσίας». 

Οι δημόσιες παρεμβάσεις του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τίποτα άλλο από μία life style εκδοχή του πολακισμού, της μόνης και πραγματικής ιδεολογίας αυτού του κόμματος εδώ και πολλά χρόνια. 

Ο πολακισμός ως έκφραση μίσους και εχθροπάθειας, ως ιδεολογία «δημιουργικής καταστροφής» του παλαιού και ανάδειξης του «νέου», μέσα από την εξόντωση κάθε φωνής και άποψης που δε συμφωνεί με τα θέσφατα μίας «πεφωτισμένης πρωτοπορίας». 

Δεν είναι να απορεί κανείς με την αντικοινοβουλευτική στάση του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κομίζει γλαύκας εις τα Αθήνας. Απλά προσπαθεί να εξωραΐσει και να παρουσιάσει με νέα συσκευασία την αραχνιασμένη ιδεολογία της «αμεσοδημοκρατικής πολιτικής», όπου συναθροίσεις σε πλατείες και λαϊκά δικαστήρια ελεγχόμενα από τους κομματικούς κομισάριους θα λύνουν τοπικά, εθνικά, περιφερειακά και διεθνή προβλήματα δια ανατάσεως της χειρός, αν όχι δια βοής. Απλά τώρα, ο νέος αρχηγός καλεί τα μέλη να παράγουν πολιτική μέσω των social media και το Διαδίκτυο. Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. 

Αυτός ο συνδυασμός μίσους, εχθροπάθειας και αντικοινοβουλευτισμού, στο μεταξύ, είναι που καταδικάστηκε σε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις από τους πολίτες. Η δημιουργία μίας φανταστικής δυστοπικής χώρας, κύριο εργαλείο της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν που όχι μόνο κούρασε τους πολίτες, αλλά τους εξόργισε και τον τιμώρησαν με εκλογική συντριβή. Η νέα ηγεσία του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχειρεί ένα lifting στην εικόνα του, χρησιμοποιώντας τόσο παλιά υλικά, δοκιμασμένα στο ρεσάλτο για την εξουσία, με καινούργια fanky χρώματα της new age αριστεράς.

Αυτός ο πολιτικός συγκριτισμός, όμως, δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας, παρά τις ελπίδες και τις επενδύσεις των σχεδιαστών του. Γιατί πολύ απλά ό, τι λάμπει δεν είναι χρυσός, αφενός και, αφετέρου, η ελληνική κοινωνία πέρασε με καταβάλλοντας υψηλό κόστος το ταχύρυθμο σεμινάριο του πολιτικού τυχοδιωκτισμού την περίοδο 2015 - 2019, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ΑΝΕΛ κυβέρνησαν τη χώρα με ολέθρια αποτελέσματα. Και, το πάθημα, έγινε μάθημα. 

Δημήτρης Τριανταφυλλίδης