Το πυροτέχνημα ΣΥΡΙΖΑ και οι προξενητάδες στο ΠΑΣΟΚ

Η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ προσομοιάζει με εκείνα τα ολόλαμπρα πυροτεχνήματα που έχουν διαγράψει μια πολύχρωμη αστραφτερή πορεία στον νυχτερινό ουρανό, σε μαγεύουν με τη φωτοβόλα λάμψη τους, και στο τέλος διασπώνται σε μικρά κομμάτια όπου σβήνουν, και πέφτοντας αφήνοντας πίσω τους ένα αμυδρό γκρίζο ίχνος στάχτης.

Με τη φυγή του Τσίπρα άρχισε η αυτονόμηση των εντός του ομάδων, και ο ανταγωνισμός τους να κατακτήσουν ζωτικό χώρο εσωκομματικής επιρροής. Χαρακτηριστικό το ρινγκ των υποψηφιοτήτων για τη δημαρχία της Αθήνας. Έξι υποψήφιοι για ένα κόμμα που καθεύδει... Ζαχαριάδης, Φίλης, Κώστας Τσουκαλάς (για τον μέσο δημότη αγνώστων λοιπών στοιχείων), Πέτρος Φιλίππου, Όλγα Μπαλαούρα (του πατρός), και ο «σταρ» καλαθοσφαιριστής Νίκος Παππάς.

Αναμένεται συνάντηση με τον τελευταίο, όπου εάν δεήσει να πει το ναι, στην αυριανή τους συνάντηση, εξαλείφονται όλες οι εσωκομματικές διαδικασίες ενός κόμματος που ακόμη δηλώνει αριστερό, αλλά υποτάσσεται στην αδήριτη αναγκαιότητα του σταρ σύστεμ, που κατά τα άλλα καταγγέλλει. Ο «σταρ» πριν τις εκλογές, επί Τσίπρα, είχε συναινέσει, αλλά όταν είδε το εκλογικό στραπάτσο, ανέκρουσε πρύμναν και δήλωσε δεν τον εκφράζει και τόσο το κόμμα! Αλλά αυτοί θα του προτείνουν!

Δεν ασκούμε κακεντρεχή κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ που αυτή την ώρα είναι πολιτικό ράκος και προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του. Ούτε κάνουμε προσπάθεια να καταδείξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 36%, μετά του 32% και τώρα του 18%, δεν υπήρξε ποτέ ενιαίο κόμμα.

Ενιαίο κόμμα ήταν το 4% έως ότου διασπάστηκε το 2015. Στην συνέχεια κατά τη μετεωρική του πορεία στην εξουσία, ήταν απλώς ένα αντιμνημονιακό μέτωπο με την λεοντή της ριζοσπαστικής Αριστεράς - όπου η λεοντή αποδείχτηκε ιμιτασιόν προβιά, όταν συναίνεσε σε όλα με τους δανειστές που θα τσάκιζε.

Το θέμα μας δεν είναι ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι προξενητάδες που εμφανίζονται να οικτίρουν δήθεν την Αριστερά (και στοχευμένα μόνο το ΠΑΣΟΚ), επειδή δεν συντονίζει την πορεία του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εμφανιστούν στις εκλογές της Τ. Α. ως «εναλλακτική πρόταση», που λέει και ο Νίκος Μπίστης. Τα ίδια γράφει και ομάδα προσκείμενων δημοσιολόγων. Καταγγέλλουν δήθεν την αντιπολίτευση ότι ομφαλοσκοπεί και δεν συνεργάζεται για να χτυπήσει τη ΝΔ και να της πάρει δήμους.

Απλώς οι προξενητάδες θέλουν να διασώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην καταβυθιστεί στα τάρταρα των ερχόμενων εκλογών. Και γι’ αυτό πρέπει το ΠΑΣΟΚ να τον διασώσει συμπτύσσοντας μαζί του ένα εκλογικό «μέτωπο». Το ίδιο προτείνουν και διάφοροι που βρέθηκαν και παρέμειναν στους χώρους του ΠΑΣΟΚ, με το άνοιγμα που έκανε η Φώφη, και οι οποίοι δεν ξεχνούν τις παλιές τους αγάπες.

Το ΠΑΣΟΚ είναι βεβαίως η σκιά του παλιού του εαυτού. Χλωμό ως ηγεσία, με απουσία εναλλακτικής λύσης, αλλά ακόμη διατηρεί την πολιτική του πρόσοδο που του κληροδότησε ο Αντρέας, την παλιά διείσδυσή του στην κοινωνία. Διατηρεί έστω και φθαρμένους, τους δεσμούς που ανέπτυξε με αυτή μέσω των δήμων και κοινοτήτων, των πανίσχυρων κάποτε κομματικών οργανώσεων και των συνδικαλιστικών σωματείων.

Μια τέτοια σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σαν να του παραχωρούσε κοινωνική και πολιτική δύναμη, άνευ λόγου και αντικρίσματος. Και είναι δεδομένο πως στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ (με το γνωστό… ήθος που έχει κληρονομήσει από τον Τσίπρα), θα έβγαινε και θα απήγγειλε το «νενικήκαμεν». Θα έκανε «μνημόσυνο» της ΝΔ με ξένα κόλλυβα», τις ψήφους των Πασόκων.

Γιατί να το κάνει αυτό το ΠΑΣΟΚ; 

Θα είχε νόημα εάν η κυβέρνηση είχε πίσω της βεβαρημένο χρόνο, εάν υπήρχαν ενδείξεις ότι η κοινωνία θέλει την αποπομπή της. Όμως ένα μήνα πριν έγιναν οι εκλογές. Υπήρξαν λάθη, αστοχίες και αποτυχίες στις πυρκαγιές, αλλά ουδεμία ένδειξη υπάρχει προς το παρόν ότι η κοινωνία θέλει να απαλλαγεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η μόνη ένδειξη που υπάρχει είναι η αγωνία κάποιων να διασώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές, με εργαλείο το ΠΑΣΟΚ.

Γιάννης Σιδέρης