Πώς η υπηρεσιακή, θα γίνει κυβέρνηση «ειδικού σκοπού»

Είναι γνωστό ότι πολλές πολιτικές περσόνες σε αυτές τις εκλογές παίζουν το τελευταίο χαρτί τους. Και ως εκ τούτου έχουν έναν κοινό στόχο: Να μη γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.

Δεν τους ενδιαφέρει η Νέα Δημοκρατία. Δεν μισούν αυτή την παράταξη, που στο κάτω - κάτω, από τα σπλάχνα της προέκυψε η δεξιά συνιστώσα. Μισούν τον Κυριάκο. To γιατί το έχω γράψει σε πολλά άρθρα μου.

Με δεδομένο πως η λύση μιας κυβέρνησης των ηττημένων δεν «παίζει» πλέον ως σενάριο, τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει να εξυφαίνεται ένα άλλο, πιο σκοτεινό, αλλά με περισσότερες...

προοπτικές να πραγματοποιηθεί. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα διεξαγάγει τις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική να μετατραπεί σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού, λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από τη νέα βουλή. 

Γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει συνταγματικός περιορισμός για να μη γίνει. Αν μια κυβέρνηση εξασφαλίζει τις απαιτούμενες 151 ψήφους, κυβερνά. 

Συνεπώς, είναι αποκλειστικά θέμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν σε μια τέτοια λύση. Και γιατί να μη συμφωνήσουν; Όλοι είναι κερδισμένοι. 

Ο Α. Τσίπρας γιατί δε γίνεται πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και γιατί ο ίδιος θα φανεί συνεπής στη δήλωσή του πως δε συμμετέχει σε μια κυβέρνηση των ηττημένων. Αυτή θα είναι απλώς μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εντελώς άλλα πολιτικά χαρακτηριστικά έχει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - ΜέΡΑ 25, τα οποία και προκαλούν αναστολές για τον σχηματισμό της. 

Ο Ν. Ανδρουλάκης γιατί δικαιώνεται στο «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας». Δεν είναι ασήμαντο αυτό το γεγονός ενώ - όπως διαπιστώνουν άνθρωποι που βρίσκονται πολύ κοντά του - τον πρωθυπουργό δεν τον αντιμετωπίζει ως πολιτικό αντίπαλο, αλλά ως έναν μισητό εχθρό. 

Και ο Κ. Βελόπουλος - ηγέτης ενός κατά δική του δήλωση ρωσόφιλου κόμματος - γιατί δε θα είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος αποδοκίμασε την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, τασσόμενος στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Τέλος και ο Βαρουφάκης, αν χρειαστεί η ψήφος του κόμματος του - δεν έχει κανένα λόγο να μην την παράσχει. 

Βλέπουμε δηλαδή πως υπάρχει σύμπτωση συμφερόντων σε αυτή τη λύση τεσσάρων κομμάτων, μια λύση που έχει έναν κοινό παρονομαστή. Τον εξοστρακισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Το μόνο πρόβλημα, το μόνο ερωτηματικό είναι αν θα δεχτεί αυτή την πρόταση ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Το σενάριο υπάρχει - και εξ όσων γνωρίζω - το επεξεργάζονται στο παρασκήνιο οι παράγοντες που το προωθούν. 

Όπως προανέφερα, από τη στιγμή που τα νούμερα δε βγαίνουν σε μια κυβέρνηση των ηττημένων, αυτό είναι το μοναδικό σενάριο που απομένει στο αντιμητσοτακικό μπλοκ. Και επειδή όσοι πρωτοστατούν σε αυτό, παίζουν σε αυτές τις εκλογές τα ρέστα τους, είναι επόμενο πως θα καταφύγουν σε κάθε είδους μεθόδευση. 

Ουδόλως τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες που θα υπάρξουν από το γεγονός πως μια υπηρεσιακή κυβέρνηση θα κληθεί, για άγνωστο χρονικό διάστημα, να διαχειριστεί τα καυτά θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής οικονομίας. Το αντιμητσοτακικό μένος τους έχει μετατραπεί σε ψύχωση, που αυτή τους καθοδηγεί.

Και η ψύχωση είναι κακός πολιτικός σύμβουλος.

Σάκης Μουμτζής