Αν και έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε, όλοι θυμούνται ότι η κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις πρώτες ημέρες ενός θερμού... Ιουλίου, ο οποίος είχε διαδεχθεί τις επίσης “θερμές” τελευταίες ημέρες του Ιουνίου ήταν πολύ πιεστική, με τον απλό κόσμο να μην ξέρει, πλέον, τι να πιστέψει.
Άλλωστε, ακόμη και την Παρασκευή 26 Ιουνίου του 2015 στα γκισέ και στα ATM των τραπεζών τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα επακολουθούσε τη Δευτέρα. Τα capital controls.
Αξίζει να θυμηθούμε, αν και κάποιοι ξέχασαν, ότι το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 προκηρύχθηκε στις 27 Ιουνίου με διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και εγκρίθηκε από τη Βουλή στις 28 Ιουνίου. Οι ημερομηνίες έχουν ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι παράλληλα με την εισήγηση και έγκριση του δημοψηφίσματος έτρεχε ένα άλλο σχέδιο, αυτό της επιβολής των κεφαλαιακών ελέγχων για την αποφυγή ενός bank run.
‘Έτσι, τα ξημερώματα της Δευτέρας, εκδόθηκε πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία η περίοδος από τις 29 Ιουνίου έως τις 6 Ιουλίου κηρύχθηκε τραπεζική αργία και τέθηκε ημερήσιο όριο αναλήψεων 60 ευρώ, από τα ΑΤΜs.
Με δεδομένη την αρνητική, αυτή, κατάσταση για τη χώρα και την οικονομία πήγαμε στο δημοψήφισμα με βάση το ερώτημα:
Η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με τους υποστηρικτές του «Όχι» πανηγύρισαν στο Σύνταγμα για το αποτέλεσμα 61,31% «Όχι» έναντι 38,69% «Nαι».
Βέβαια, την ώρα που το πανηγυρικό κλίμα κυριαρχούσε στο κέντρο της Αθήνας, έξω από τα ATMs των τραπεζών σχηματίζονταν ουρές από χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι έσπευδαν να αποσύρουν τις οικονομίες τους.
Οι τράπεζες έκλεισαν και παρέμειναν κλειστές μέχρι τις 20 Ιουλίου (και το Χρηματιστήριο Αθηνών παρέμεινε κλειστό ως τις 3 Αυγούστου), με τους καταθέτες να αποσύρουν εντός του Σαββατοκύριακου 27 - 28 Ιουνίου καταθέσεις 1 δισ. ευρώ και να αδειάζουν από μετρητά το 50% των 5.000 ΑΤΜs της χώρας.
Μετά από μια εβδομάδα, περίπου, στις 13 Ιουλίου η κυβέρνηση υπέγραψε στις Βρυξέλλες το τρίτο μνημόνιο ενώ η πλήρης άρση των capital controls έγινε την 1η Σεπτεμβρίου του 2019.
Έτσι, λοιπόν, το δημοψήφισμα του 2015 το οποίο κάποιοι ξέχασαν έρχεται να μας θυμίσει ότι το αφήγημα του «κυρίαρχου λαού» δεν μπόρεσε να σταθεί ούτε ως σύνθημα αλλά ούτε ως ουσιαστική πολιτική σε μια αριστερή κυβέρνηση, καθώς το αποτέλεσμα ήταν ήδη προδιαγεγραμμένο, αφού το Grexit - κακά τα ψέματα - δεν ήταν επιλογή καθώς δεν συνέφερε κανέναν.
Όσο γι’ αυτό, κάποιοι ξέχασαν, και την τότε θέση της κυβέρνησης Ομπάμα στις ΗΠΑ, που είχε τaxθεί υπέρ του «Ναι» και της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη αλλά και του τότε προέδρου της Ε.Ε. Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ που είχε ρωτήσει γιατί το δημοψήφισμα δεν πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες ομαλότερες, δηλαδή, πριν τις 30 Ιουνίου.
Ακόμη, κάποιοι ξέχασαν ότι το δημοψήφισμα και ο χειρισμός του αποτελέσματος έφερε τριγμούς και γκρίνιες ακόμη και στο εσωτερικό της αριστεράς για να οδηγήσει στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 από τις οποίες προέκυψε μεν εκ νέου κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ισχνότερη, όμως, πλειοψηφία.
Κάποιοι ξέχασαν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους χειρισμούς του καλοκαιριού του 2015 οδήγησε σε μειωμένη ρευστότητα, αυξημένο κόστος και επιπλέον γραφειοκρατική διαδικασία τις ελληνικές επιχειρήσεις προκειμένου να πραγματοποιήσουν εισαγωγές προϊόντων ή πρώτων υλών. Ακόμη οδήγησε σε μείωση εξαγωγών από 26,2 δισ. ευρώ σε 21,9 δισ. και των εισαγωγών από 47,1 σε 36,4 δισ. ευρώ σε μια διετία.
Τα θύματα ήταν κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αφού πολλαπλασιάστηκαν τα λουκέτα, έχασαν τη δουλειά τους χιλιάδες εργαζόμενοι, η μετοχική αξία των τραπεζών συρρικνώθηκε κατά 40 δισ. ευρώ, υπέστησαν ζημιά το Δημόσιο και οι μικρομέτοχοί τους, μειώθηκαν οι εισπράξεις από τη ναυτιλία ενώ οι φορολογούμενοι επωμίστηκαν μεγάλο βάρος.
Κάποιοι, όμως, ξέχασαν…
«Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015»;Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας.
Η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με τους υποστηρικτές του «Όχι» πανηγύρισαν στο Σύνταγμα για το αποτέλεσμα 61,31% «Όχι» έναντι 38,69% «Nαι».
Βέβαια, την ώρα που το πανηγυρικό κλίμα κυριαρχούσε στο κέντρο της Αθήνας, έξω από τα ATMs των τραπεζών σχηματίζονταν ουρές από χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι έσπευδαν να αποσύρουν τις οικονομίες τους.
Οι τράπεζες έκλεισαν και παρέμειναν κλειστές μέχρι τις 20 Ιουλίου (και το Χρηματιστήριο Αθηνών παρέμεινε κλειστό ως τις 3 Αυγούστου), με τους καταθέτες να αποσύρουν εντός του Σαββατοκύριακου 27 - 28 Ιουνίου καταθέσεις 1 δισ. ευρώ και να αδειάζουν από μετρητά το 50% των 5.000 ΑΤΜs της χώρας.
Μετά από μια εβδομάδα, περίπου, στις 13 Ιουλίου η κυβέρνηση υπέγραψε στις Βρυξέλλες το τρίτο μνημόνιο ενώ η πλήρης άρση των capital controls έγινε την 1η Σεπτεμβρίου του 2019.
Έτσι, λοιπόν, το δημοψήφισμα του 2015 το οποίο κάποιοι ξέχασαν έρχεται να μας θυμίσει ότι το αφήγημα του «κυρίαρχου λαού» δεν μπόρεσε να σταθεί ούτε ως σύνθημα αλλά ούτε ως ουσιαστική πολιτική σε μια αριστερή κυβέρνηση, καθώς το αποτέλεσμα ήταν ήδη προδιαγεγραμμένο, αφού το Grexit - κακά τα ψέματα - δεν ήταν επιλογή καθώς δεν συνέφερε κανέναν.
Όσο γι’ αυτό, κάποιοι ξέχασαν, και την τότε θέση της κυβέρνησης Ομπάμα στις ΗΠΑ, που είχε τaxθεί υπέρ του «Ναι» και της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη αλλά και του τότε προέδρου της Ε.Ε. Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ που είχε ρωτήσει γιατί το δημοψήφισμα δεν πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες ομαλότερες, δηλαδή, πριν τις 30 Ιουνίου.
Ακόμη, κάποιοι ξέχασαν ότι το δημοψήφισμα και ο χειρισμός του αποτελέσματος έφερε τριγμούς και γκρίνιες ακόμη και στο εσωτερικό της αριστεράς για να οδηγήσει στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 από τις οποίες προέκυψε μεν εκ νέου κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ισχνότερη, όμως, πλειοψηφία.
Κάποιοι ξέχασαν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους χειρισμούς του καλοκαιριού του 2015 οδήγησε σε μειωμένη ρευστότητα, αυξημένο κόστος και επιπλέον γραφειοκρατική διαδικασία τις ελληνικές επιχειρήσεις προκειμένου να πραγματοποιήσουν εισαγωγές προϊόντων ή πρώτων υλών. Ακόμη οδήγησε σε μείωση εξαγωγών από 26,2 δισ. ευρώ σε 21,9 δισ. και των εισαγωγών από 47,1 σε 36,4 δισ. ευρώ σε μια διετία.
Τα θύματα ήταν κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αφού πολλαπλασιάστηκαν τα λουκέτα, έχασαν τη δουλειά τους χιλιάδες εργαζόμενοι, η μετοχική αξία των τραπεζών συρρικνώθηκε κατά 40 δισ. ευρώ, υπέστησαν ζημιά το Δημόσιο και οι μικρομέτοχοί τους, μειώθηκαν οι εισπράξεις από τη ναυτιλία ενώ οι φορολογούμενοι επωμίστηκαν μεγάλο βάρος.
Κάποιοι, όμως, ξέχασαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου