Πρώτα-πρώτα η λέξη «βυτίο» είναι μια λέξη χωρίς κανένα αρνητικό φορτίο. Μπορεί το βυτίο να περιέχει πετρέλαιο, βενζίνη και πολλά άλλα προϊόντα. Δεν είναι κάτι κακό. Ούτε είναι κακό αυτό που είπε ο Απόστολος Κακλαμάνης, πως «ό,τι άχρηστο είχαμε στο ΠΑΣΟΚ ήρθε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψε». Είναι απολύτως θεμιτό ένας πολιτικός να κάνει αξιολογικές κρίσεις για πρώην συνεργάτες του. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως ο Απόστολος Κακλαμάνης είναι ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής από... το 1974 ως το 2015, και υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Συνεπώς γνωρίζει άριστα πρόσωπα και καταστάσεις.
Είναι αυτονόητο, όσοι παραμένουν στα δύσκολα σε ένα κόμμα που γνώρισε στο παρελθόν μεγαλεία, να απεχθάνονται και να κατηγορούν όλους αυτούς που εγκατέλειψαν το σκάφος όταν άρχισε να μπάζει νερά. Ξέχασαν πού αναδείχθηκαν, ξέχασαν από πού έφαγαν γλυκό ψωμί.
Οι πικρίες και τα πάθη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής. Όπως και η οξύτητα που διακρίνει τις διασπάσεις και τις εσωκομματικές έριδες. Να θυμίσω στους νεότερους πως η πάγια έκφραση με την οποία το ΚΚΕ αντιμετώπιζε τη διάσπασή του τον Φεβρουάριο του 1968, ήταν πως «ένας υγιής οργανισμός αποβάλλει τα περιττώματά του». «Περίττωμα» ήταν για τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Γρηγόρη Φαράκο και τους λοιπούς συντρόφους, το ΚΚΕ εσωτερικού.
Αυτό που ενόχλησε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτό που είπε ο Απόστολος Κακλαμάνης ούτε ο οξύτατος λόγος του. Τους ενόχλησε το γενικότερο αντι-ΣΥΡΙΖΑ κλίμα του Συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχαν άπαντες. Ο δε λόγος του Νίκου Ανδρουλάκη δεν έθετε απλώς τις διαχωριστικές γραμμές. Έκλεινε πόρτες συνεργασίας. Και όπως έγραψα χθες στο liberal.gr ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να πάει στις εκλογές χωρίς κεντρικό αφήγημα. Για ποια προοδευτική κυβέρνηση να μιλήσει, όταν το ΠΑΣΟΚ την απορρίπτει εκ προοιμίου;
Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως το συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ των διαχωριστικών γραμμών, παραμένει σταθερό σε ένα διψήφιο ποσοστό. Μια διαφορά ένα προς τέσσερα (32%-8%) του 2019, τείνει να διαμορφωθεί στο ένα προς δύο, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.
Επί πλέον, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποψιάζονται και φοβούνται πως τελικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα τα «βρουν» από την πρώτη κιόλας Κυριακή και θα σχηματίσουν κυβέρνηση πάνω σε μια προγραμματική βάση. Σε αυτήν την προοπτική διαβλέπουν τον κίνδυνο της περιθωριοποίησης του κόμματός τους για έναν απλό λόγο.
Η νέα συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ θα έχει να διαχειριστεί τον πακτωλό του Ταμείου Ανάκαμψης. Δηλαδή θα λειτουργήσει μέσα σε ένα πλαίσιο ανάπτυξης. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου είχε να διαχειριστεί μνημόνια, περικοπές και περιοριστικές πολιτικές.
Η διαφορά είναι τεράστια. Μια επιτυχημένη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ μπορεί να συγκροτήσει ένα ιστορικό μπλοκ εξουσίας που θα κυβερνήσει για πολλά χρόνια, καθώς οι αντικειμενικές προϋποθέσεις θα υπάρχουν.
Συνεπώς, το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τι είπε και πώς το είπε ο Απόστολος Κακλαμάνης, αλλά το κλίμα που αναδύθηκε μέσα από το Συνέδριο. Αυτό είναι που ανησυχεί την ηγετική ομάδα του, καθώς η μακροχρόνια απουσία από την εξουσία ακυρώνει τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου