Η εφημερίδα Le Monde γράφει πως ο γαλλογερμανικός άξονας κλονίζεται. Ευτυχώς, συμπληρώνω εγώ.
Η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν ανέδειξε, πέραν όλων των άλλων, και τις τραγικές ευθύνες της «παλιάς» Ευρώπης γι' αυτή την εισβολή.
Η φυσιογνωμία που προσέδωσε στην Ε.Ε. ο γαλλογερμανικός άξονας, αρχής γενομένης με το δίδυμο Μέρκελ -Σαρκοζί, έφερε την οικονομική, την πολιτική και τη στρατιωτική ενδυνάμωση της Ρωσίας, κάτι που το πληρώνει σήμερα όλος ο πλανήτης... Ενώ ο Βλ. Πούτιν προωθούσε σταδιακά τις αυτοκρατορικές- αναθεωρητικές θέσεις του, η «παλιά Ευρώπη» τον αντιμετώπιζε ως έναν επικερδή και αξιόπιστο εμπορικό συνεργάτη.
Έχοντας φτωχύνει το πανευρωπαϊκό όραμα των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης, την κατέστησαν τελικά μια μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, γιατί αυτό πρωτίστως απαιτούσαν τα συμφέροντα της ενοποιημένης Γερμανίας. Οικοδόμησε μια συλλογικότητα 27 κρατών για να αυξήσει το εμπορικό της πλεόνασμα σε δυσθεώρητα ύψη, εκμεταλλευόμενη κυρίως το φτηνό κόστος ενέργειας που της παρείχε η Ρωσία του Πούτιν.
Παρά τις προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ, η Α. Μέρκελ -η οποία έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης- συνέχισε τον σφικτό εναγκαλισμό της πατρίδας της με τη Ρωσία, ακόμα και μετά το 2014, όταν η τελευταία προσάρτησε την Κριμαία. Στερούμενη εντελώς στρατηγικής θεώρησης των καταστάσεων, έχοντας μια οικονομίστικη αντίληψη των γεγονότων, η Α. Μέρκελ συνέχισε να χρηματοδοτεί αφειδώς τη Ρωσία του Πούτιν για να αυξάνει αυτή τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Μέχρις εκεί έβλεπε.
Αίφνης, όλο αυτό το σκηνικό κατέρρευσε και αναδείχθηκε η γύμνια της «παλιάς» Ευρώπης. Αδύναμη να χαράξει μια κοινή εξωτερική πολιτική, έχει αφεθεί στους αυτοσχεδιασμούς του Μακρόν, του Σολτς και του Ντράγκι, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να προτρέπουν τον Ζελένσκι ουσιαστικά να παραχωρήσει εδάφη της πατρίδας του για να μην ταπεινωθεί ο Πούτιν και θυμώσει κι άλλο.
Μέσα από αυτήν την κρίσιμη νέα πραγματικότητα που προέκυψε μετά την 24η Φεβρουαρίου 2022, αναδείχθηκε η ρόλος της φυσικής ηγέτιδος του Δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ.
Πέραν από τις ανόητες θεωρίες του ποιος ωφελείται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ απέδειξαν πως, χωρίς τη δική τους στρατιωτική παρουσία, το στρατόπεδο του ελεύθερου κόσμου θα είχε μέλλον αβέβαιο. Αν εξέλιπε η πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ πάνω από την Ευρώπη, οι ευρωπαϊκές χώρες θα αναγκαζόταν να είχαν πολλαπλάσιες στρατιωτικές δαπάνες για να αντιμετωπίσουν τη σοβιετική απειλή. Κάτι που θα επηρέαζε άμεσα την οικονομική τους ανάπτυξη.
Η Ε.Ε με την υπάρχουσα μορφή είναι καταδικασμένη σε αργόσυρτο θάνατο. Τελειωμένη δημογραφικά, με μια ασύλληπτης εκτάσεως και πολυδάπανη γραφειοκρατία που επιβεβαιώνει την ύπαρξη της μέσα από τις πολυδαίδαλες οδηγίες της, βραδυκίνητη, αδυνατεί να ανταγωνιστεί κράτη που δεν έχουν επινοήσει τέτοιες δομές λειτουργίας.
Και το χειρότερο για τις ευρωπαϊκές ελίτ είναι ότι βυθισμένες στη μακαριότητα τους αδυνατούν να δουν αυτό που έρχεται.
Νομίζω πως είναι πλέον λάθος να μιλούμε, αποκλειστικά για έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στα πρόσωπα. Αφορά κυρίως στο πώς λειτουργεί η Ε.Ε. Αφορά στο ότι τα τελευταία 20 χρόνια κτίστηκε πάνω στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, η οποία και αναβίωσε το παλιό δόγμα του ζωτικού χώρου.
Ο ανασχεδιασμός της Ε.Ε. απαιτεί πολιτικούς που να έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και να έχουν συλλάβει τη λύση του. Και κυρίως να έχουν την ικανότητα να εμπνεύσουν.
Έχοντας φτωχύνει το πανευρωπαϊκό όραμα των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης, την κατέστησαν τελικά μια μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, γιατί αυτό πρωτίστως απαιτούσαν τα συμφέροντα της ενοποιημένης Γερμανίας. Οικοδόμησε μια συλλογικότητα 27 κρατών για να αυξήσει το εμπορικό της πλεόνασμα σε δυσθεώρητα ύψη, εκμεταλλευόμενη κυρίως το φτηνό κόστος ενέργειας που της παρείχε η Ρωσία του Πούτιν.
Παρά τις προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ, η Α. Μέρκελ -η οποία έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης- συνέχισε τον σφικτό εναγκαλισμό της πατρίδας της με τη Ρωσία, ακόμα και μετά το 2014, όταν η τελευταία προσάρτησε την Κριμαία. Στερούμενη εντελώς στρατηγικής θεώρησης των καταστάσεων, έχοντας μια οικονομίστικη αντίληψη των γεγονότων, η Α. Μέρκελ συνέχισε να χρηματοδοτεί αφειδώς τη Ρωσία του Πούτιν για να αυξάνει αυτή τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Μέχρις εκεί έβλεπε.
Αίφνης, όλο αυτό το σκηνικό κατέρρευσε και αναδείχθηκε η γύμνια της «παλιάς» Ευρώπης. Αδύναμη να χαράξει μια κοινή εξωτερική πολιτική, έχει αφεθεί στους αυτοσχεδιασμούς του Μακρόν, του Σολτς και του Ντράγκι, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να προτρέπουν τον Ζελένσκι ουσιαστικά να παραχωρήσει εδάφη της πατρίδας του για να μην ταπεινωθεί ο Πούτιν και θυμώσει κι άλλο.
Μέσα από αυτήν την κρίσιμη νέα πραγματικότητα που προέκυψε μετά την 24η Φεβρουαρίου 2022, αναδείχθηκε η ρόλος της φυσικής ηγέτιδος του Δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ.
Πέραν από τις ανόητες θεωρίες του ποιος ωφελείται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ απέδειξαν πως, χωρίς τη δική τους στρατιωτική παρουσία, το στρατόπεδο του ελεύθερου κόσμου θα είχε μέλλον αβέβαιο. Αν εξέλιπε η πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ πάνω από την Ευρώπη, οι ευρωπαϊκές χώρες θα αναγκαζόταν να είχαν πολλαπλάσιες στρατιωτικές δαπάνες για να αντιμετωπίσουν τη σοβιετική απειλή. Κάτι που θα επηρέαζε άμεσα την οικονομική τους ανάπτυξη.
Η Ε.Ε με την υπάρχουσα μορφή είναι καταδικασμένη σε αργόσυρτο θάνατο. Τελειωμένη δημογραφικά, με μια ασύλληπτης εκτάσεως και πολυδάπανη γραφειοκρατία που επιβεβαιώνει την ύπαρξη της μέσα από τις πολυδαίδαλες οδηγίες της, βραδυκίνητη, αδυνατεί να ανταγωνιστεί κράτη που δεν έχουν επινοήσει τέτοιες δομές λειτουργίας.
Και το χειρότερο για τις ευρωπαϊκές ελίτ είναι ότι βυθισμένες στη μακαριότητα τους αδυνατούν να δουν αυτό που έρχεται.
Νομίζω πως είναι πλέον λάθος να μιλούμε, αποκλειστικά για έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στα πρόσωπα. Αφορά κυρίως στο πώς λειτουργεί η Ε.Ε. Αφορά στο ότι τα τελευταία 20 χρόνια κτίστηκε πάνω στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, η οποία και αναβίωσε το παλιό δόγμα του ζωτικού χώρου.
Ο ανασχεδιασμός της Ε.Ε. απαιτεί πολιτικούς που να έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και να έχουν συλλάβει τη λύση του. Και κυρίως να έχουν την ικανότητα να εμπνεύσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου