Η Ελλάδα μας προκαλεί και μας ενοχλεί.
Η Ελλάδα δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες.
Να σταματήσουν συγκεκριμένες χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία) να εξοπλίζουν, να στηρίζουν και να ενισχύουν την Ελλάδα.
Η Τουρκία θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα της…».
Σταχυολογώ αποσπασματικά μερικές από τις καθημερινές κατηγορίες και αιτιάσεις που εσχάτως μας απευθύνει η Τουρκία...
Την γραμμή δίδει κυρίως ο Υπουργός Άμυνας της υποτιθέμενης «συμμάχου» στο ΝΑΤΟ γειτονικής μας χώρας. Δεν γνωρίζω αν είμαι ο μόνος που κάνει την ακόλουθη διαπίστωση. Ομολογώ λοιπόν ότι δεν με ενοχλούν. Το αντίθετο μάλιστα. Αναδεικνύουν και πιστά αντανακλούν τον εκνευρισμό και την αμηχανία συνάμα της αυταρχικής ηγεσίας της ασταθούς Τουρκίας που μέχρι πρότινος θεωρούσε ότι η Ελλάδα διακατέχεται από το «σύνδρομο του αδύναμου».
Ας θυμίσω ότι μόλις τον Ιανουάριο 2020 έγκυρος εκπρόσωπος της Τουρκίας στην Ελλάδα μας έδινε εδώ στην Αθήνα το μήνυμα ότι «δεν αντιλαμβανόμαστε σωστά την Τουρκία». Τούτο δε δύο μήνες μετά την υπογραφή των δύο Τουρκο-λιβυκών Συμφώνων (Νοέμβριος 1919) για την Α.Ο.Ζ. και την αμυντική συνεργασία που προνοούσε και για την στρατιωτική εμπλοκή και παρουσία της Τουρκίας στην Λιβύη. Με άλλα λόγια με απόλυτο τρόπο οι Τούρκοι προσπάθησαν να μας υπενθυμίσουν με το δικό τους τρόπο «πόσο μεγάλη και ισχυρή» είναι η Τουρκία. Επίσης, ότι δεν είναι διατεθειμένη ακριβώς λόγω της ισχύος και των δικών της συμφερόντων της να κάνει τις συμβιβαστικές κινήσεις που θα ανέμενε η κατά την δική τους αξιολόγηση συγκριτικά αδύναμη Ελλάδα χάριν της λεγόμενης «συνεννόησης».
Στην πραγματικότητα συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Εδώ και κάμποσο καιρό επιχειρηματολογώ ότι η Τουρκικές υπηρεσίες, αρχές και ηγεσία είχαν λανθασμένα αναγνώσει της Ελλάδα. Εκείνοι δεν μας είχαν καταλάβει σωστά. Εξηγούμαι:
*H προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, στις διεθνείς συνθήκες, στις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ, στο ευρωπαϊκό σύστημα αξιών, νομικό και πολιτικό κεκτημένο δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη.
*Η επιμονή στην πολιτική των χαμηλών τόνων απέναντι στις καθημερινές προκλήσεις και στην τουρκική ύβρι δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη. Δεν είναι αδυναμία η απουσία υψηλών τόνων στους επίσημους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ενίοτε και από τον ίδιο τον πρόεδρο Ερντογάν κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων, κατά των πολιτικών μας ηγετών και προσωπικά κατά του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών.
*Λάθος να θεωρούν την Ελλάδα ευάλωτη επειδή είναι φιλειρηνική. Λάθος ταυτόχρονα να ερμηνεύουν την φιλειρηνική πολιτική μας ως ενδεικτική αδυναμίας και υποχωρητικότητας.
*Λάθος να ερμηνεύουν ότι η κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, όπως άλλωστε κατά κάθε κυβέρνησης, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως υποστηρικτική της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας.
*δύσκολο είναι στην μη δημοκρατική Τουρκία να αντιληφθούν ότι η αρθρογραφία κάποιων στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί ως ένδειξη κατανόησης των θέσεων της Αγκύρας.
Περιθωριοποιήθηκαν –ευτυχώς- στην Αθήνα εκείνοι που στο δίλημμα «σύγκρουση και αξιοπρέπεια ή ταπεινωτική υποταγή» έντεχνα προέτρεπαν για συνδιαλλαγή που θα γινόταν όμως με τους όρους της Τουρκίας. Ο συμβιβασμός είναι βασικός κανόνας των διεθνών σχέσεων. Δεν υπάρχει όμως ούτε βούληση, ούτε περιθώριο για πολιτική συνεννόηση με την μη δημοκρατική Τουρκία εφόσον:
- εξακολουθεί να παραβιάζει και να απορρίπτει τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στην Κύπρο, διατηρώντας στρατό κατοχής σε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας μάλιστα πολλαπλές για το λόγο αυτό καταδίκες και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο).-καθημερινά απειλεί την σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ Ελλάδα με κήρυξη πολέμου( casus belli). Όπως πολύ σωστά τόνισε στην Βουλή ο κύριος Υπουργός Εξωτερικών είναι απαράδεκτο η Τουρκία να πιστεύει ότι η απειλή κήρυξης πολέμου αποτελεί στοιχείο και προϋπόθεση ειρηνικής συνύπαρξης μας.-διατηρεί επιθετικό δόγμα και διάταξη και ενισχύει τον πολυάριθμο επιθετικό αποβατικό της στόλο απέναντι από τα ελληνικά νησιά, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα απειλές κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.-απειλεί καθημερινά με νέα υβριδική επίθεση αμάχων τόσο προς τα χερσαία σύνορα μας, όσο και προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Επικαλείται μεν αποστρέφεται δε το διεθνές δίκαιο.
Δεν αποδέχεται την Σύμβαση των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αρνείται την άνευ όρων παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης του ζητήματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ.
Σφάλμα υπολογισμό κάνει η Τουρκία αν νομίζει ότι μπορεί να πείσει –αν υποθέσουμε ότι το επιχειρεί- για την ειλικρίνεια των θέσεων της ή αν πιστεύει ότι με τις λεκτικές και άλλου τύπου απειλές θα καμφθεί ή θα φοβηθεί η Ελλάδα .
Η σημειολογική ανάλυση της τυποποιημένης ορολογίας που κατά κόρον χρησιμοποιεί εδώ και μερικούς μήνες η πολιτική της ηγεσία προδίδει ανησυχία και ανασφάλεια. Αντιλαμβάνονται ότι απέναντί τους έχουν μία χώρα δημοκρατική, ισχυρή, με αποφασισμένη πολιτική ηγεσία, αποτελεσματική διπλωματία, πολιτική και κοινωνική συνοχή, ισχυρές και με υψηλό δείκτη ετοιμότητας ένοπλες δυνάμεις.
Επίσης, με ισχυρές επί του πεδίου συμμαχίες. Στην βάση των κοινών συμφερόντων και των κοινών δημοκρατικών και ανθρωπιστικών αξιών. Δυσκολία προφανώς έχει η Τουρκία- αποκλείστηκε και από τον κύκλο των δημοκρατιών του Προέδρου Τζο Μπάϊντεν - να αντιληφθεί και τη σημασία της επισήμανσης αυτής.
Ακόμη λιγότερο ή καθόλου η ηγεσία της Τουρκίας δεν θα αντιληφθεί επίσης την σημασία της συναφούς ανακοίνωσης του Λευκού Οίκου της Πέμπτης 9 Δεκεμβρίου 2021 στην οποία τονίζεται μεταξύ άλλων ότι
«…είναι προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών να υπάρχουν ισχυρές δημοκρατίες που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τούτο δε καθόσον είναι πιο ειρηνικές, ευημερούν, είναι σταθερές και είναι ισχυρότεροι εταίροι των ΗΠΑ».
Στο πλαίσιο αυτό οι θέσεις και η επιχειρηματολογία της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ουάσινγκτον γίνονται ακόμη περισσότερο εύπεπτες και κατανοητές.
Tου πρέσβη επί τιμή Αλέξανδρου Π. Μαλλιά*
*συγγραφέας του βραβευμένου βιβλίου « ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ-Αναθεωρητισμός» (Εκδόσεις Ι.ΣΙΔΕΡΗΣ).
**φωτο: Οικογενειακά Χριστούγεννα (Ν. Υόρκη ’60)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου