Το πρόβλημα της συριζαίικης εκδοχής της αριστεράς, που φιλοδόξησε να αλλάξει τη χώρα και την Ευρώπη και κατέληξε να σέρνει τα πολιτικά της κουρέλια στις συναθροίσεις του διεθνούς καπιταλισμού, δεν είναι ο πολιτικός φορέας, ούτε ο ηγέτης του. Όσα ανάλογα ερωτήματα και να θέσει στην ηγεσία της... Κουμουνδούρου επαρκή απάντηση δεν πρόκειται να πάρει.
Του Χρήστου Υφαντή
Η εγχώρια «κυβερνητική» αριστερά δεν υποφέρει από έλλειψη κυβερνητισμού ή από την μειωμένη επιρροή στην κοινωνία των πολιτών του ηγέτη της.
Αν αυτά ήταν τα σημαντικά προβλήματα του «μαγαζιού» θα είχε τη δυνατότητα με κάποιες προσαρμογές, ηπιότερες ή πιο σκληρές, να ανακαταλάβει το χώρο που έχει απωλέσει και να επανέλθει στην κοινή συνείδηση ως πολιτικό μόρφωμα απαιτήσεων με λόγο και σχέδιο, ικανό να θέσει ζητήματα στην ημερήσια διάταξη και να επιβάλλει την ατζέντα.
Ότι δεν μπορεί τίποτε από αυτά να κάνει και καταλήγει να ασκεί αντιπολίτευση περιπτωσιοθηρίας αρπάζοντας όποια ευκαιρία βρεθεί για να ακουστεί από τους πολίτες είναι εγγενές ιδεολογικό πρόβλημα και όχι πολιτική ανικανότητα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σήμερα, δυο χρόνια μετά τις εκλογές, δεν έχουν αποφασίσει, επειδή δεν είναι σε θέση να το αντέξουν, πως στις 07.07.2019 ηττήθηκε η επικρατούσα εκδοχή της αριστερής ερμηνείας της πραγματικότητας, όπως τη γνώρισε και έζησε μαζί της η ελληνική κοινωνία τα τελευταία σαράντα χρόνια, από τη μεταπολίτευση και μετά.
Ηττήθηκε και σέρνεται ακυρωμένη η μυθοποιημένη αριστερά του «ελέω Θεού» κληρονομικού ηθικού πλεονεκτήματος, ηττήθηκαν και είναι πλέον παρελθόν όλοι οι μύθοι στους οποίους στηρίχθηκε η ιδεολογική υπεροχή της εγχώριας αριστεράς, κυρίως ο μύθος της «επιστημονικής μαρξιστικής σκέψης», για την οποία τόσο πολύ περήφανοι ένιωθαν πάντα οι εγχώριοι αριστεροί.
Αυτό το συγκλονιστικό παραμύθι μιας δήθεν επιστημονικής θεωρίας που έχει απαντήσεις για όλα με βάση μία βασική αντίθεση και μερικές καίριες αντιφάσεις μέσα σε μια περιγεγραμμένη κοινωνία ετελεύτησε. Δεν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει πολύ περισσότερο τώρα, που οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις των κοινωνικών συστημάτων έχουν λειανθεί και διαφοροποιηθεί σε σημείο που να μην αναγνωρίζονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε και θα συνεχίσει να ηττάται για όσο χρονικό διάστημα επιμένει να διαβάζει τις κοινωνικές εξελίξεις με βάση στερεότυπα του 19ου αιώνα, η επιστημονική αξία των οποίων ποτέ δεν αποδείχθηκε, αντίθετα όσες φορές επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί κατέληξε σε σκληρές δικτατορίες και σε εκατομμύρια θύματα πολιτικών διώξεων και δολοφονιών.
Το ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «αν αρέσει ή όχι». Προφανώς δεν αρέσει, όχι γιατί είναι το κόμμα στο οποίο ηγείται ένας επαγγελματίας αγράμματος άεργος, αλλά επειδή τα εργαλεία ανάλυσης που χρησιμοποιεί για να γεννήσει πολιτικές προτάσεις και να σχεδιάσει την πολιτική του παρέμβαση έχουν από καιρό (σχεδόν από πάντοτε) αποδειχθεί ανεπαρκή και ανίκανα.
Όσο χρονικό διάστημα στην Κουμουνδούρου ψάχνουν απαντήσεις στα ερωτήματα της σκληρής πραγματικότητας σε διάφορες παραλλαγές της ταξικής συγκρότησης της κοινωνίας και σε διάφορες επινοήσεις που ξεκινούν από τριτεύουσες αντιθέσεις στις οποίες αποδίδουν πρωτεύοντα χαρακτήρα, επειδή υπάρχει τεράστια ένδεια ενός βασικού κεντρικού εργαλείου ανάλυσης, τόσο θα περιφέρονται χαμένοι στη μετάφραση και θα αδυνατούν να αναγνώσουν καν τα θεμελιώδη κοινωνικά ζητήματα του 21ου αιώνα.
Δύσκολη δουλειά να χρειαστεί να ανακαλύψεις ξανά την αλήθεια, αλλά χωρίς αυτή χαΐρι δεν πρόκειται να δει ο Τσίπρας, ούτε απαντήσεις στα ερωτήματα του ο Κούλογλου.
Βεβαίως κανείς σώφρων δεν περιμένει από τον Τσίπρα να αποφασίσει αυτή την αναγκαία βουτιά στη σύγχρονη πραγματικότητα, ούτε να οδηγήσει, αμαθής ων, τον ΣΥΡΙΖΑ να ανακαλύψει εκ νέου την πυρίτιδα της σύγχρονης αριστεράς (αν υπάρχει ο όρος).
Στην Κουμουνδούρου ζουν για να αντιπαρατίθενται σε ασκήσεις αριστερής επιμέλειας στα παλιά δόγματα, η εμμονή τους στα διδάγματα των κλασικών του Μαρξισμού είναι παραδειγματική, η επιθυμία τους να αλλάξουν ανύπαρκτη και η ικανότητα τους να αντιλαμβάνονται την κανονική κίνηση των πραγμάτων ανύπαρκτη.
Ευτυχώς γι’ αυτούς, δεν έφτασαν ακόμη στο σημείο, Ιούλιο μήνα, να ζητάνε «καθολικό και δωρεάν εμβολιασμό», όπως έκανε ο σύντροφος Κουτσούμπας και γέλασε και το παρδαλό ερίφιο στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Ο σύντροφος Κούλογλου πρέπει να το πάρει απόφαση, το καράβι αρμενίζει στραβά, δεν είναι στραβός ο γιαλός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου