Δεκαεννέα ετών τότε, είχε πρόσφατα αναρριχηθεί στους 40 καλύτερους της παγκόσμιας κατάταξης και είχε πετύχει την πρώτη του νίκη στο κυρίως ταμπλό ενός γκραν σλαμ, πριν ηττηθεί από τον μετέπειτα φιναλίστ Ντόμινικ Τιμ. Είχαμε βρεθεί στον όμιλο αντισφαίρισης της Βουλιαγμένης, για ένα «Γεύμα με την “Κ”». Ο Απόστολος, πατέρας και προπονητής του, τον παρότρυνε να φάει κάτι για τις ανάγκες της συνέντευξης, χωρίς αποτέλεσμα...
Αυτή τη φορά η επικοινωνία έγινε εξ αποστάσεως. Είχα την τύχη να δω από κοντά τον θρίαμβό του στον ημιτελικό εναντίον του Αλεξάντερ Ζβέρεφ, αλλά και την επώδυνη ήττα του στον τελικό από τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Επρεπε όμως μετά να επιστρέψω άμεσα στις Βρυξέλλες. Εκείνος ήταν προγραμματισμένο να μεταβεί στο Χάλε της Γερμανίας, ένα από τα δύο βασικά τουρνουά προετοιμασίας για το Γουίμπλεντον. Κατέληξε, ωστόσο, να αποσύρεται από τη διοργάνωση, λόγω του θανάτου της γιαγιάς του –της μητέρας του Απόστολου–, για τον οποίο πληροφορήθηκε λίγο μετά την αναμέτρηση με τον Σέρβο υπερπρωταθλητή.
Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ» μίλησε ανοιχτά για τον τελικό, για τα μεγαθήρια του τένις και τι θα χρειαστεί για να τους εκθρονίσει, για την εκπληκτική του πορεία στο Παρίσι και την εντυπωσιακή ανάδυση του ελληνικού τένις – αλλά και για τον πατέρα του, τη γιαγιά του και τη νέα οπτική στη ζωή που του προσέδωσε ο πρωταθλητισμός σε συνθήκες πανδημίας.
Στην επινίκιο ομιλία του, ο Τζόκοβιτς προσπάθησε να παρηγορήσει τον απαρηγόρητο αντίπαλό του, λέγοντας ότι αυτές είναι οι ήττες που διδάσκουν τα πιο πολλά σε έναν παίκτη. Ξεκίνησα λοιπόν ρωτώντας τον Ελληνα πρωταθλητή, που βρίσκεται πλέον στο Νο 4 της παγκόσμιας κατάταξης, τι έμαθε από τον πρώτο του τελικό σε γκραν σλαμ.
«Αυτό που κατάλαβα είναι ότι με πίστη και αγάπη και συνέπεια σε αυτό που κάνω, στο άθλημα που ακολουθώ, οτιδήποτε είναι δυνατό», λέει ο Τσιτσιπάς. «Εφτασα πολύ κοντά και έμαθα σημαντικά πράγματα από αυτό, που έχουν εφαρμογή εντός και εκτός γηπέδου. Με τη σωστή νοοτροπία, το κατάλληλο ηθικό, όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν, ανεξαρτήτως από πού προέρχεσαι ή υπό ποιες συνθήκες έχεις μεγαλώσει».Παλεύοντας με θρύλους
Με Ασιάτες θαυμαστές του, οι οποίοι κρατούν ελληνική σημαία. Οι υποστηρικτές του Στέφανου είναι εκδηλωτικοί σε όποιο κορτ του κόσμου κι αν αγωνίζεται.Ο Τσιτσιπάς την περασμένη Κυριακή, έχοντας προηγηθεί με 2-0 σετ, έφτασε μια ανάσα από το να πετύχει κάτι που δεν έχει πετύχει κανένας άλλος αστέρας της νέας γενιάς του ATP: τη νίκη σε έναν τελικό γκραν σλαμ έναντι ενός εκ των ιερών τεράτων (Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς), που έχουν μονοπωλήσει τους μεγάλους τίτλους εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Πώς εξηγεί την απίστευτη διάρκεια της κυριαρχίας τους στο άθλημα;«Αυτοί οι τρεις αθλητές κάνουν τα πάντα σωστά, ώστε να κάνουν τη διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Μιλάμε για προπόνηση, αλλά και για το σύνολο της καθημερινής τους ρουτίνας. Είναι τρομερή η δουλειά που κάνουν σε καθημερινή βάση, ώστε να είναι οι καλύτεροι. Νομίζω ότι μπορώ να μάθω πολλά από το παράδειγμά τους, πώς έχουν συντηρήσει το σώμα τους για να έχουν αυτή τη διάρκεια».
Ο Ελληνας πρωταθλητής πλέον αποκαλείται ευρέως ο «δεύτερος καλύτερος τενίστας στον κόσμο στο χώμα» (με πρώτο τον 13 φορές νικητή του Ρολάν Γκαρός, Ράφα Ναδάλ). Είναι μία εξαιρετικά απαιτητική επιφάνεια, που απαιτεί τρομακτικές αντοχές, υπομονή (καθώς είναι πολύ πιο δύσκολη η ταχεία ολοκλήρωση των πόντων) και μεγάλη σταθερότητα από την baseline (βασική γραμμή).
Το επόμενο γκραν σλαμ, το Γουίμπλεντον, είναι το τελευταίο που ακόμα διεξάγεται σε γρασίδι (έως τα τέλη της δεκαετίας του ’70 τρία από τα τέσσερα μεγάλα τουρνουά διεξάγονταν στο χόρτο). Εστω και λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν, η διάκριση στα γήπεδα του θρυλικού All England Club απαιτεί άλλον τύπο παιχνιδιού. Πριμοδοτείται η ταχύτητα, τα δυνατά σερβίς, η κάθοδος στο φιλέ. Ο Τσιτσιπάς έχει αναμφίβολα τα τεχνικά εφόδια για να διαπρέψει στο χόρτο – θεωρείται ότι είναι από τους καλύτερους στον συνδυασμό σερβίς και ντράιβ που αποφέρει γρήγορους πόντους. Πόσο δύσκολη όμως είναι η προσαρμογή στο γρασίδι μετά το Ρολάν Γκαρός – ιδιαίτερα όταν έχεις φτάσει μέχρι την τελευταία Κυριακή και σου απομένει ελάχιστος χρόνος;
Με τον κορυφαίο τενίστα στην παγκόσμια κατάταξη, Νόβακ Τζόκοβιτς. Για τον Στέφανο αποτελεί παράδειγμα, μαζί με τους Φέντερερ και Ναδάλ.«Υπάρχει αγάπη για αυτήν την επιφάνεια. Θα πρέπει να προσαρμοστώ γρήγορα στις νέες απαιτήσεις – και είναι πολύ μικρή η διάρκεια της σεζόν στο γρασίδι. Με τη σωστή προπόνηση και προετοιμασία, πάντως, τίποτα δεν είναι αδύνατον. (Το Γουίμπλεντον) θα είναι μία καινούργια αρχή και ποτέ δεν ξέρεις πόσο μακριά θα φτάσεις. Ο κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν παίκτες που σκέφτονται από τόσο νωρίς για την πιθανότητα κατάκτησης του τροπαίου. Για μένα είναι σημαντικό να το απολαμβάνω. Στο γρασίδι μπορώ να κάνω το παιχνίδι μου ακόμα πιο επιθετικό. Το βλέπω σαν μία νέα πρόκληση, να αποδείξω ότι μπορώ να παραμείνω στο ίδιο υψηλό επίπεδο σε μία τελείως διαφορετική επιφάνεια».
Το φετινό Ρολάν Γκαρός είχε έντονο ελληνικό άρωμα. Η τεράστια επιτυχία του Τσιτσιπά ήταν σε κάποιο βαθμό αναμενόμενη η υπέρβαση της Μαρίας Σάκκαρη, που έφτασε έναν πόντο από τον τελικό, πιο ανέλπιστη. Ξαφνικά, το ελληνικό twitter μετατράπηκε από πεδίο ακατάσχετης λοιμωξιολογίας σε φόρουμ τενιστικής ανάλυσης – στην οποία κατάφερε να παρεισφρήσει (ακόμα κι εκεί!) ο ιός της κομματικής αντιπαράθεσης. Οι πολιτικοί σκόνταφταν ο ένας πάνω στον άλλον στέλνοντας συγχαρητήρια, ελπίζοντας σε λίγη ετερόφωτη λάμψη από τα αστέρια της ελληνικής αντισφαίρισης. Στην κουβέντα που είχαμε κάνει πριν από τρία χρόνια, ο Τσιτσιπάς ήδη έλεγε πόσο τον χαροποιεί η ιδέα ότι η Σάκκαρη κι αυτός θα συνεισφέρουν ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση το άθλημα στην Ελλάδα.
Με τη φίλη και συναθλήτρια Μαρία Σάκκαρη έχουν παίξει αρκετές φορές μαζί. Οι επιτυχίες τους στο φετινό Ρολάν Γκαρός σχολιάστηκαν ως «η άνοιξη του ελληνικού τένις» από διεθνή ΜΜΕ.«Εχουμε την κουλτούρα»
Επιστρέφουμε στο θέμα αυτό και τον ρωτώ πώς νιώθει που οι Ελληνες έχουν ερωτευθεί ξαφνικά το τένις – και τι μπορεί να γίνει ώστε να μην είναι απλά ένας εφήμερος έρωτας, ώστε τα επόμενα ταλέντα να βρουν υποδομές στη χώρα τους για να τους βοηθήσουν να εξελιχθούν;
«Η χώρα μας έχει μεγάλη ιστορία και κουλτούρα στον αθλητισμό. Εδώ ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Δεν έχουμε εκμεταλλευθεί αυτό μας το πλεονέκτημα, παρότι τα τελευταία χρόνια έχουμε πετύχει πολλές διακρίσεις – στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στον στίβο… Εχουμε υψώσει την ελληνική σημαία σε πολλές αθλητικές διοργανώσεις. Στην Ελλάδα έβλεπαν το τένις σαν άθλημα των πλουσίων, ένα άθλημα που δεν είναι για τους πολλούς. Διαφωνώ έντονα με αυτήν την εικόνα».
Μέχρι πρότινος, παρατηρεί, η πολιτεία δεν είχε δείξει την πρόθεση να δημιουργήσει τις υποδομές που δρούσαν ως φυτώρια νέων ταλέντων, όπως έχουν κάνει χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία. «Είναι κάτι που λείπει, κάτι στο οποίο πρέπει οι αρμόδιοι να εστιάσουν. Χρειαζόμαστε ένα κέντρο αντισφαίρισης, που θα συγκεντρώνει παιδιά από όλη την Ελλάδα και θα αναπτύσσει το ταλέντο τους». Κάτι τέτοιο, λέει, θα «έκανε πολύ πιο προσιτή» την επιλογή του πρωταθλητισμού. Θεωρεί ότι ύστερα από μία δύσκολη δεκαετία, είναι η ιδανική στιγμή για να γίνει αυτή η επένδυση: «Η κρίση πριν από μερικά χρόνια έριξε πολύ το ηθικό μας, αλλά δεν μας σταμάτησε ούτε μας έκοψε το πείσμα να θέλουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Τώρα πρέπει να φτιαχτεί αυτό το κέντρο, που θα επιτρέψει σε όποιον έχει το ταλέντο να το αναπτύξει. Αλλιώς, πολύ λίγοι θα μπορέσουν να προχωρήσουν μπροστά, να πετύχουν κάτι εξαιρετικό σε αυτό το άθλημα…».
Ο Τσιτσιπάς παρατηρεί ότι η Ελλάδα έχει μεγαλύτερη παράδοση στα ομαδικά παρά στα ατομικά αθλήματα, αλλά εκτιμά ότι «αυτό σιγά σιγά αλλάζει». Το τένις, λέει, «θα μπορούσε να γίνει από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στην Ελλάδα. Είναι ένα εξαιρετικό άθλημα δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να εκφραστεί, να παίξει με τον δικό του τρόπο, να δείξει την προσωπικότητά του. Εχει κάτι το μαγικό».
«Eίναι το καλύτερο δώρο ζωής», λέει για την υποστήριξη των γονιών του, Απόστολου Τσιτσιπά και Τζούλιας Σαλνίκοβα. INSTAGRAMΤο τένις στον χρόνο της πανδημίας
Το επαγγελματικό τένις μπήκε στον πάγο για πέντε μήνες πέρυσι εξαιτίας της πανδημίας. Οταν ξεκίνησαν πάλι οι αγώνες τον Αύγουστο, γίνονταν συχνά με άδειες κερκίδες. Στο Ρολάν Γκαρός, οι διοργανωτές αποφάσισαν να επιτρέψουν την παρουσία θεατών έως το 35% της χωρητικότητας – και η απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν στις 11. Το βράδυ της 11ης Ιουνίου, στις 10.30, είχε μόλις τελειώσει το επικό τρίτο σετ του δεύτερου ημιτελικού των ανδρών μεταξύ Τζόκοβιτς και Ναδάλ. Ενώ όμως οδεύαμε προς την έξοδο, απογοητευμένοι που δεν θα βλέπαμε την τιτανομαχία μέχρι το τέλος της, ακούσαμε τον κόσμο να ξεσπάει σε έξαλλους πανηγυρισμούς. «Μίλησαν με τις αρχές και τους έδωσαν άδεια», μας είπε ένας από τους ταξιθέτες. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, όπως μάθαμε αργότερα, παρακολουθούσε το ματς και πήρε προσωπικά τηλέφωνο για να δώσει το πράσινο φως.
Η απόφαση αυτή της τελευταίας στιγμής ήταν ενδεικτική της αβεβαιότητας –προϊόν του τρόμου του τελευταίου οκταμήνου, του ζοφερού αυτού χειμώνα– που συνοδεύει την επιστροφή στην κανονικότητα. Για να φτάσω στο Ρολάν Γκαρός την Παρασκευή, χρειάστηκε να κάνω ένα τεστ για να ταξιδέψω στο Παρίσι και ένα rapid για να μου επιτραπεί η είσοδος στον χώρο του σταδίου (και άλλο ένα ενδιάμεσα για να μπορέσω να παραστώ στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, τη μέρα που θα επέστρεφα). Επρεπε μάλιστα να υπολογίσω την ώρα, ώστε να μη χρειαστώ δεύτερο rapid πριν από τον τελικό της Κυριακής (οι διοργανωτές απαιτούσαν τα τεστ να έχουν γίνει όχι περισσότερες από 48 ώρες πριν). Ωστόσο, ακόμα και με περιορισμένο αριθμό φιλάθλων, ο παλμός της κερκίδας στους ημιτελικούς και στον τελικό ήταν εξαιρετικά έντονος. Η καταπιεσμένη ενέργεια των μηνών του μεγάλου εγκλεισμού έβγαινε σαν χείμαρρος, ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα.
Με τον προπονητή Πατρίκ Μουράτογλου, ο οποίος τον «ανακάλυψε» παρακολουθώντας βίντεο στο YouTube το 2014, και τη Σερένα Ουίλιαμς.«Είμαι ευγνώμων»
Ρώτησα τον Τσιτσιπά για την εμπειρία των τελευταίων 12 μηνών – πώς ήταν να παίζει μεγάλα ματς σε άδεια γήπεδα και πώς ένιωσε ακούγοντας ξανά ρυθμικά το όνομά του, στο έστω κατά το 1/3 γεμάτο Philippe Chatrier. «Το κοινό έκανε όλη τη διαφορά», λέει. «Δημιούργησαν την ατμόσφαιρα που έκανε τον τελικό τόσο ξεχωριστό. Είμαι ευγνώμων για την ενέργεια, την αγάπη, την υποστήριξή τους. Είναι κάτι που μου έλειψε πάρα πολύ. Αυτή η ενέργεια δίνει ζωή στο τένις, γεμίζει τις ψυχές μας. Η αγάπη του κόσμου είναι ο έπαινος για τη σκληρή δουλειά που κάνουμε».
Στην ομιλία του μετά την ήττα της Κυριακής, δεν έβγαινε η φωνή του Τσιτσιπά. Ακούγοντας όμως τα λόγια παρηγοριάς και τους επαίνους του Τζόκοβιτς, αλλά και το στάδιο να σείεται με τον ήχο του ονόματός του, ίσως ένιωσε –έστω φευγαλέα– τα πρώτα ψήγματα μιας ανανεωμένης δίψας. Ισως θυμήθηκε ότι, έπειτα από αυτό το μαγικό δεκαπενθήμερο για τον ίδιο και για το ελληνικό τένις, μπορούν να ακολουθήσουν μόνο καλύτερες μέρες. Ισως αφέθηκε να σκεφτεί την τελική Κυριακή του επόμενου Ρολάν Γκαρός, με το Chatrier κατάμεστο, με τους παλιούς επιτέλους να υποκλίνονται, με τον εφιάλτη της πανδημίας οριστικά μια ανάμνηση.
«Μου λείπει η γιαγιά μου»
Ο νεαρός τενίστας μιλάει για την απώλεια της γιαγιάς του, που έδωσε άλλη απόχρωση σε μία ήδη συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα. «Ηταν μία δύσκολη στιγμή», λέει. «Την αγαπούσα πάρα πολύ, όπως κι εκείνη με αγαπούσε. Δυστυχώς, λόγω των συνεχών υποχρεώσεών μου στο εξωτερικό, δεν την έβλεπα όσο συχνά θα ήθελα. Ηταν μία γυναίκα που είχε μεγάλη πίστη στη ζωή και μεγάλη αγάπη για τους γύρω της. Εκανε απίστευτα πράγματα για την οικογένειά μας, έβαλε όλη της την ενέργεια γι’ αυτήν. Μεγάλωσε τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων τον πατέρα μου, που είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ο οποίος με έχει βοηθήσει τόσο πολύ στο δικό μου ταξίδι. Νομίζω το οφείλω σε εκείνη αυτό. Ο τρόπος που τον ανέθρεψε, που του έμαθε τα βασικά πράγματα για τη ζωή, πέρασε μετά από εκείνον σε μένα. Μου λείπει ήδη πάρα πολύ». Μιλάει και για τη σχέση του με τον πατέρα του, ο οποίος παραιτήθηκε από δάσκαλος του τένις όταν ο Στέφανος ήταν 11 ετών και έγινε προπονητής του, συνοδεύοντάς τον σε τουρνουά ανά τον κόσμο. «Τον χρειάζομαι δίπλα μου. Είναι ο καλύτερός μου φίλος, αυτός που θα είναι πάντα εκεί για μένα. Υπάρχει μόνο αγάπη μεταξύ μας. Είναι κάποιος που θα με στηρίξει ανεξαρτήτως αποτελέσματος». Οι ρόλοι του ως προπονητή και πατέρα είναι διακριτοί, εξηγεί. «Εντός γηπέδου ξέρω ποια είναι η θέση του, ποια είναι η δουλειά του. Εγώ τον έχω επιλέξει για αυτήν. Τον θέλω εκεί κοντά μου, για τις όμορφες αλλά και τις δύσκολες στιγμές που θα προκύψουν. Κάθε εβδομάδα για εμάς είναι ένα μάθημα ζωής – και έχουμε την τύχη να το βιώνουμε μέσα από το τένις, μαζί. Μας γεμίζει». Το γεγονός ότι έχει και τους δύο γονείς του – η μητέρα του Τζούλια Σαλνίκοβα ήταν επίσης διεθνούς βεληνεκούς ταλέντο στο τένις ως έφηβη στη Σοβιετική Ενωση – στο πλευρό του στους αγώνες είναι το «καλύτερο δώρο ζωής».
«Το τένις θα μπορούσε να γίνει από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στην Ελλάδα. Είναι εξαιρετικό· δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να εκφραστεί, να παίξει με τον δικό του τρόπο, να δείξει την προσωπικότητά του. Εχει κάτι το μαγικό».Οι σταθμοί της ζωής του
1998 Γεννιέται στην Αθήνα.
2004 Αρχίζει μαθήματα στον όμιλο αντισφαίρισης Γλυφάδας, με τον Γιώργο Φουντούκο.
2009 Κερδίζει το πρώτο του τουρνουά Παίδων στη Νορμανδία.
2016 Γίνεται Νο 1 στην παγκόσμια κατάταξη των εφήβων και ξεκινά την επαγγελματική του καριέρα.
2017 Κατατάσσεται για πρώτη φορά στους 100 καλύτερους του ATP Tour – ο πρώτος Ελληνας που το πετυχαίνει.
2018 Απρίλιος: Φτάνει στον πρώτο του τελικό σε τουρνουά ATP 500, στη Βαρκελώνη (χώμα), όπου ηττάται από τον Ραφαέλ Ναδάλ. Αύγουστος: Την εβδομάδα των 20ών του γενεθλίων αποκλείει διαδοχικά τέσσερις παίκτες της πρώτης δεκάδας, μεταξύ των οποίων και τον Νόβακ Τζόκοβιτς, για να φτάσει στον πρώτο του τελικό σε Masters 1000, στο Τορόντο. Χάνει πάλι από τον Ναδάλ. Οκτώβριος: Κατακτά το πρώτο του επαγγελματικό τουρνουά, το 250άρι της Στοκχόλμης. Τελειώνει τη σεζόν στο Νο 15 της παγκόσμιας κατάταξης.
2019 Ιανουάριος: Φτάνει στον πρώτο του ημιτελικό σε γκραν σλαμ, στην Αυστραλία, με νίκη, μεταξύ άλλων, επί του Ρότζερ Φέντερερ. Νοέμβριος: Θριαμβεύει στα Nitto ATP Finals, όπου συμμετέχουν οι οκτώ κορυφαίοι παίκτες της χρονιάς. Είναι το τρίτο του τρόπαιο για τη χρονιά, την οποία κλείνει στο Νο 6 της κατάταξης.
2020 Στη λειψή χρονιά της πανδημίας, κατακτά έναν ακόμη τίτλο (στο 250άρι της Μαρσέιγ) και φτάνει στον δεύτερό του ημιτελικό γκραν σλαμ, στο Ρολάν Γκαρός (όπου χάνει σε πέντε σετ από τον Τζόκοβιτς).
2021 Ιανουάριος: Πετυχαίνει επική ανατροπή (από 0-2 σετ) επί του Ναδάλ στους προημιτελικούς του Australian Open. Απρίλιος: Κατακτά το πρώτο του 1000άρι στο Μόντε Κάρλο. Τον Μάιο κατακτά και τον τίτλο στη Λυών (250άρι). Ιούνιος: Με την πορεία του έως τον τελικό στο Παρίσι, φτάνει στο Νο 4 – την υψηλότερή γι’ αυτόν θέση έως σήμερα στην παγκόσμια κατάταξη.
Γιάννης Παλαιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου