Πετάνε ατάκες στη θέση επιχειρημάτων.
Και μετά αποδίδουν στις «στημένες» δημοσκοπήσεις τα χαμηλά ποσοστά τους.
Ο Τσίπρας επιτιθέμενος χθες στην κυβέρνηση για το εργασιακό την κατηγόρησε ότι… «ξεστοκάρει μίσος απέναντι στην νεότητα, το οποίο (μίσος) έχουν τα αυταρχικά καθεστώτα»! Υποστήριξε παράλληλα απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Θέλετε να διχάσετε την ελληνική κοινωνία, χτίζετε τείχη απέναντι στη νεολαία, στους εργαζόμενους, στους ανθρώπους του πολιτισμού»...
Ποιος τα λέει αυτά; Ποιος κατηγορεί άλλους ότι ξεστοκάρουν μίσος και θέλουν να διχάσουν την ελληνική κοινωνία; Εκείνος που έλεγε «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και έβαζε τα troll του να δολοφονούν χαρακτήρες στο διαδίκτυο.
Κατανοητή η ενδεχόμενη ένσταση. Μα αυτά πέρασαν.
Ο Τσίπρας επιτιθέμενος χθες στην κυβέρνηση για το εργασιακό την κατηγόρησε ότι… «ξεστοκάρει μίσος απέναντι στην νεότητα, το οποίο (μίσος) έχουν τα αυταρχικά καθεστώτα»! Υποστήριξε παράλληλα απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Θέλετε να διχάσετε την ελληνική κοινωνία, χτίζετε τείχη απέναντι στη νεολαία, στους εργαζόμενους, στους ανθρώπους του πολιτισμού»...
Ποιος τα λέει αυτά; Ποιος κατηγορεί άλλους ότι ξεστοκάρουν μίσος και θέλουν να διχάσουν την ελληνική κοινωνία; Εκείνος που έλεγε «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και έβαζε τα troll του να δολοφονούν χαρακτήρες στο διαδίκτυο.
Κατανοητή η ενδεχόμενη ένσταση. Μα αυτά πέρασαν.
Θα τα διατηρούμε και θα τα αναμασάμε με κάθε ευκαιρία; Κατανοητή η ένσταση αλλά όχι αποδεκτή.
Όταν ποτέ δεν ζήτησαν συγγνώμη γι’ αυτή τη ρητορική του μίσους, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να κατηγορούν οποιονδήποτε άλλον ότι διχάζει την κοινωνία και ξεστοκάρει μίσος.
Πολύ περισσότερο που το νομοσχέδιο μπορεί να επιδεχθεί την όποια πολιτική και οικονομική κριτική. Αλλά η «ψυχιατρικοποίηση» της αντιπαράθεσης «ξεστοκάρετε μίσος κατά της νεότητας», μας παραπέμπει σε άλλες εποχές, απαίσιες στην ιστορία της – καθεστωτικής - Αριστεράς.
Είναι πολιτική θέση το επιχείρημά του ότι «ο εργαζόμενος θα είναι απομονωμένος στη διαπραγμάτευση με τον πανίσχυρο εργοδότη». Και είναι συζητήσιμη. Όμως πόσο ενισχύει το επιχείρημα ότι «Στον τόπο μας είναι επείγον να επιστρέψει η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη»;
Η καταγγελία είναι σοβαρή. Αν δεν έχουμε Δημοκρατία και Δικαιοσύνη, ως αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να αρχίσει νέο ανένδοτο για να σύρει τον Μητσοτάκη το συντομότερο δυνατό σε εκλογές, ώστε ο λαός διά της ψήφου του να αποκαταστήσει την ομαλότητα.
Ο λαϊκισμός του γίνεται επικίνδυνος όταν αναφερόμενος στο θέμα του εμβολιασμού, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εργαλειοποίησε χυδαία την επιτροπή και έδωσε μόνο μια επιλογή στους πολίτες κάτω των 39 ετών. Με ποια στοιχεία υπονοεί ότι δόθηκε στους κάτω των 39 ένα μη κατάλληλο εμβόλιο, επενδύοντας στην υπαρξιακή ανησυχία των νέων;
Δεν είναι θέμα υπεράσπισης της επιτροπής ή της κυβέρνησης. Αλλά αυτά τα εμβόλια υπήρχαν τότε, και όλοι έλεγαν ότι το καλύτερο εμβόλιο είναι το ταχύτερο, για να αποφύγουμε την μόλυνση και την εξάπλωση. Τα δε εμβόλια ήταν εγκεκριμένα από το ευρωπαϊκό ΕΜΑ.
Παράλληλα έκλεισε το μάτι στους αντιεμβολιαστές κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δημιουργεί διχασμό και για τα εμβόλια, αφού «γίνεται λόγος για προνόμια εμβολιασμένων».
Γιατί είναι διχασμός όσοι έκαναν εμβόλιο (ο γράφων χθες τη δεύτερη δόση AstraZeneca) να έχουν π.χ. την ίδια δυνατότητα εισόδου σε εσωτερικούς χώρους, όταν ο μη εμβολισμός κάποιου δεν έγινε από «άποψη» και όχι μετά από σύσταση γιατρού λόγω ειδικής ευπάθειας;
Πολύ περισσότερο που το νομοσχέδιο μπορεί να επιδεχθεί την όποια πολιτική και οικονομική κριτική. Αλλά η «ψυχιατρικοποίηση» της αντιπαράθεσης «ξεστοκάρετε μίσος κατά της νεότητας», μας παραπέμπει σε άλλες εποχές, απαίσιες στην ιστορία της – καθεστωτικής - Αριστεράς.
Είναι πολιτική θέση το επιχείρημά του ότι «ο εργαζόμενος θα είναι απομονωμένος στη διαπραγμάτευση με τον πανίσχυρο εργοδότη». Και είναι συζητήσιμη. Όμως πόσο ενισχύει το επιχείρημα ότι «Στον τόπο μας είναι επείγον να επιστρέψει η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη»;
Η καταγγελία είναι σοβαρή. Αν δεν έχουμε Δημοκρατία και Δικαιοσύνη, ως αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να αρχίσει νέο ανένδοτο για να σύρει τον Μητσοτάκη το συντομότερο δυνατό σε εκλογές, ώστε ο λαός διά της ψήφου του να αποκαταστήσει την ομαλότητα.
Ο λαϊκισμός του γίνεται επικίνδυνος όταν αναφερόμενος στο θέμα του εμβολιασμού, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εργαλειοποίησε χυδαία την επιτροπή και έδωσε μόνο μια επιλογή στους πολίτες κάτω των 39 ετών. Με ποια στοιχεία υπονοεί ότι δόθηκε στους κάτω των 39 ένα μη κατάλληλο εμβόλιο, επενδύοντας στην υπαρξιακή ανησυχία των νέων;
Δεν είναι θέμα υπεράσπισης της επιτροπής ή της κυβέρνησης. Αλλά αυτά τα εμβόλια υπήρχαν τότε, και όλοι έλεγαν ότι το καλύτερο εμβόλιο είναι το ταχύτερο, για να αποφύγουμε την μόλυνση και την εξάπλωση. Τα δε εμβόλια ήταν εγκεκριμένα από το ευρωπαϊκό ΕΜΑ.
Παράλληλα έκλεισε το μάτι στους αντιεμβολιαστές κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δημιουργεί διχασμό και για τα εμβόλια, αφού «γίνεται λόγος για προνόμια εμβολιασμένων».
Γιατί είναι διχασμός όσοι έκαναν εμβόλιο (ο γράφων χθες τη δεύτερη δόση AstraZeneca) να έχουν π.χ. την ίδια δυνατότητα εισόδου σε εσωτερικούς χώρους, όταν ο μη εμβολισμός κάποιου δεν έγινε από «άποψη» και όχι μετά από σύσταση γιατρού λόγω ειδικής ευπάθειας;
Που εντοπίζεται ο διχασμός και με ποιο ηθικό δικαίωμα τροφοδοτεί το αίσθημα του αδικημένου στους αντιεμβολιαστές;
Δεν είναι η απελπισία της δημοσκοπικής καθήλωσης που τον οδηγεί. Αλλωστε ακόμη και σε μια συνεδρίαση σαν την χθεσινή, παρά τα αναμενόμενα, δεν θα την έλεγε κανείς εκρηκτική. Απλώς είναι η ανάγκη του Τσίπρα να δημιουργεί συνθήκες μίσους, κάθετων ρήξεων. Χρειάζεται πάντα εχθρούς, όχι αντιπάλους. Μόνο έτσι υπάρχει.
Η Φώφη από την πλευρά της μίλησε πολιτικά για απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, εκθεμελίωση του εργατικού δικαίου, αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων, κλπ. Μόνο που και αυτή τη φορά έπαθε… Τσίπρα, για να μην ολιγωρήσει σε… αριστεροσύνη: «Η κυβέρνηση με το εργασιακό ξεπληρώνει προεκλογικά γραμμάτια».
Το πρόβλημα με αυτές τις δίκες προθέσεων που κάνουν οι δύο, είναι πως δεν κατανοούν ότι προσβάλουν τον λαό που ψήφισε και ανέδειξε την - όποια - κυβέρνηση. Εν αντιθέσει με τον Τσίπρα που έκανε το όχι ναι, και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο αντί να σκίσει τα άλλα δύο, η παρούσα κυβέρνηση κάνει αυτά για τα οποία είχε προϊδεάσει και για τα οποία ψηφίστηκε.
Και μάλιστα λόγω πανδημίας επί το σοσιαλδημοκρατικότερον. Αν αυτά που νομοθετεί προσιδιάζουν σε αυτά που αρέσουν στον ΣΕΒ, η λαϊκή εντολή της έδωσε αυτή τη δυνατότητα.
Οσο για την «υπόσχεσή» της Φώφης ότι το νομοσχέδιο θα αλλάξει όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί, αφορά την εσωκομματική μάχη και την αποστασιοποίησή της από τον Λοβέρδο, παρά την κεντρική σκηνή. Θα είχε κεντρική σημασία αν τα παγωμένα ποσοστά της ήταν διπλάσια.
Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο θα κριθεί στην πράξη. Αλλά στον λόγο κρίνεται η αναποτελεσματική και απολίτικη διχαστική εχθροπάθεια Τσίπρα.
Δεν είναι η απελπισία της δημοσκοπικής καθήλωσης που τον οδηγεί. Αλλωστε ακόμη και σε μια συνεδρίαση σαν την χθεσινή, παρά τα αναμενόμενα, δεν θα την έλεγε κανείς εκρηκτική. Απλώς είναι η ανάγκη του Τσίπρα να δημιουργεί συνθήκες μίσους, κάθετων ρήξεων. Χρειάζεται πάντα εχθρούς, όχι αντιπάλους. Μόνο έτσι υπάρχει.
Η Φώφη από την πλευρά της μίλησε πολιτικά για απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, εκθεμελίωση του εργατικού δικαίου, αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων, κλπ. Μόνο που και αυτή τη φορά έπαθε… Τσίπρα, για να μην ολιγωρήσει σε… αριστεροσύνη: «Η κυβέρνηση με το εργασιακό ξεπληρώνει προεκλογικά γραμμάτια».
Το πρόβλημα με αυτές τις δίκες προθέσεων που κάνουν οι δύο, είναι πως δεν κατανοούν ότι προσβάλουν τον λαό που ψήφισε και ανέδειξε την - όποια - κυβέρνηση. Εν αντιθέσει με τον Τσίπρα που έκανε το όχι ναι, και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο αντί να σκίσει τα άλλα δύο, η παρούσα κυβέρνηση κάνει αυτά για τα οποία είχε προϊδεάσει και για τα οποία ψηφίστηκε.
Και μάλιστα λόγω πανδημίας επί το σοσιαλδημοκρατικότερον. Αν αυτά που νομοθετεί προσιδιάζουν σε αυτά που αρέσουν στον ΣΕΒ, η λαϊκή εντολή της έδωσε αυτή τη δυνατότητα.
Οσο για την «υπόσχεσή» της Φώφης ότι το νομοσχέδιο θα αλλάξει όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί, αφορά την εσωκομματική μάχη και την αποστασιοποίησή της από τον Λοβέρδο, παρά την κεντρική σκηνή. Θα είχε κεντρική σημασία αν τα παγωμένα ποσοστά της ήταν διπλάσια.
Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο θα κριθεί στην πράξη. Αλλά στον λόγο κρίνεται η αναποτελεσματική και απολίτικη διχαστική εχθροπάθεια Τσίπρα.
Αντε αγορι μου,συννενοηθειτε μεταξυ σας εσεις οι οδαλισκες των αφεντικων του Κουλη για τα επιχειρηματα κατα των αλλων και μετα γραψτε μας.Σαν τον προισταμενο σου προχθες που μας επρηξε ποσο καλα τα κανει ο Κουλης και η καλυτερη κυβερνηση και αλλες παπαριες,λες και δεν ακουμε μαλακιες ολη μερα απο τα βλαμμενα,εχουμε και τον Μαυριδη.Φιλε μην προσπαθειτε να σωσετε το εργασιακο.Βρωμανε και οι τελειες.Τον Χ"δακη τον ξερουμε,τον ΣΕΒ τον ξερουμε,χεστο.Η λιστα εχει 158 τουλαχιστον,μην μεγαλωσει τραγικα.
ΑπάντησηΔιαγραφή