Γιατί ο απελπισμένος Τσίπρας σάλπισε επίθεση κατά του Πιερρακάκη

Η απάντηση του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη, σε όσα γενικόλογα, με τη δήθεν επίκληση διάφορων πληροφορικάριων, επικαλείται η ΕΦΣΥΝ, είναι, όπως οι ειδικοί ισχυρίζονται, πλήρης, επαρκέστατη και τεχνολογικά νομιμοποιημένη, στερεί δε από το δημοσίευμα κάθε ίχνος αλήθειας.

Ο Υπουργός απάντησε και πολιτικά και τεχνολογικά, το θέμα κυβερνητικά είναι καλυμμένο, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ «τώρα άνοιξε»... η αναφορά στον πόλεμο σε βάρος του Κυριάκου Πιερρακάκη που προβλέπεται να είναι σκληρός και αδυσώπητος.

Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός: ο Πιερρακάκης είναι το μεγαλύτερο asset της κυβέρνησης στην πολιτική της προτεραιότητα και το κράτος να εκσυγχρονίσει και στην κρίσιμη εκλογική μάζα των νέων να διεισδύσει, με σκοπό να διευρύνει την επιρροή της και να εξασφαλίσει την πολιτική της ηγεμονία.

Στο πρόσωπο, στις επιλογές και στις πρακτικές του κ. Πιερρακάκη «η κυβερνώσα αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα αναγνωρίζει, σε επαρκή βαθμό, την πολιτική της ημιμάθεια, αντιλαμβάνεται την παρεμβατική της αδυναμία και ψυχανεμίζεται την πορεία της χώρας που έχει περιγράψει η κυβέρνηση σε υπερθετικό βαθμό.

Την ίδια ώρα η ίδια αριστερά ομνύει στην πάση θυσία διατήρηση των παλιών γνωστών και αποτελεσματικών πρακτικών που κατέστησαν το ελληνικό δημόσιο συνώνυμο της μίζας, της ρεμούλας, της συνδικαλιστικής επικυριαρχίας και της παραγωγής κομματικών στελεχών, δεν είναι καθόλου διατεθειμένη να εγκαταλείψει ένα προνομιακό για την ίδια χώρο και… αντεπιτίθεται. Λογικό, ως ένα βαθμό και αναμενόμενο.

Ο Πιερρακάκης είναι, για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, η επιτομή της αριστείας, ένα «καραδεξιό» (αλλά με σοσιαλιστικές καταβολές) wonderkid, που χρειάζεται να κοντύνει και να περιοριστεί στον αναιμικό ρόλο ενός κυβερνητικού διαχειριστή της κακομοιριάς του ελληνικού δημοσίου, που δεν απειλεί την ιερή συνδικαλιστική αγελάδα, δεν κατατρύχεται την γραφειοκρατία, δεν πολεμάει τη σφραγίδα, την υπογραφή και τις ουρές.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον Πιερρακάκη είναι ζήτημα πολιτικής ύπαρξης για μια αξιωματική αντιπολίτευση που χρειάζεται «το πρυτανείο» να το αντιμετωπίζει ως εκλογική αγελάδα και να συντηρεί όλες τις εμμονικές της ιδεοληψίες στον πόλεμο εναντίον του ιδιωτικού τομέα.

Κάθε διαδικασία που διαρρηγνύει την ιερή κρατική γραφειοκρατία και απελευθερώνει κοινωνικές δυνάμεις και δραστηριότητες είναι απειλή για τον Τσίπρα και την παρέα του και ως τέτοια θα αντιμετωπίζεται, η επίθεση στο gov.gr είναι ένα πρώτο μήνυμα στον πόλεμο του κομματικού στρατού του δημοσίου απέναντι στην κυβερνητική διάθεση να αλλάξουν οι ισορροπίες αιώνων.

Σημαντικό ρόλο στην πρωτοσέλιδη επίθεση έπαιξε η επικοινωνιακή «καταιγίδα» που εκδηλώθηκε τις τελευταίες μέρες γύρω από τις τεράστιες επιτυχίες που σημειώνει ο ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας, η αποτελεσματική ροή του εμβολιασμού, η ολοένα αυξανόμενη επιλογή της κοινωνίας να συνεργαστεί με το κράτος και όχι να το υπηρετεί αγόγγυστα και να το χρυσοπληρώνει.

Ο Πιερρακάκης έγινε σημείο αναφοράς για μια αδιαμφισβήτητη κυβερνητική επιτυχία, μια διεθνώς αποδεκτή πρωτοπόρα παρέμβαση στο κρίσιμο ζήτημα του εμβολιασμού, άρα εξ ορισμού συνιστά μια θετική επιλογή για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, μετά από όλα αυτά ήταν δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαντούσε έστω και ψελλίζοντας κάποιες γενικολογίες χωρίς κανένα αντίκρισμα.

Η κυβέρνηση «έπαιξε» με τις επιτυχίες του Κυριάκου Πιερρακάκη, εκεί που ο Τσίπρας είχε ένα Κυριάκο να αντιμετωπίσει βρέθηκε και δεύτερος, το έργο της αντιπολίτευσης βάρυνε σημαντικά, η πάγκοινη κοινωνική αποδοχή βρήκε την αριστερά πολιτικά αμήχανη και προσωπική ηττημένη, άρα η επίθεση ήταν η ύστατη επιλογή, ότι τα πυρά είναι άσφαιρα δεν απασχολεί κανένα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ιδιοκτησιακή σχέση που θεωρεί πως έχει με τη νεολαία ο Πιερρακάκης είναι, εν δυνάμει, μια πολιτική περσόνα που μπορεί να απειλήσει αυτή την «ιδιοκτησία», να διεμβολίσει το αριστερό αφήγημα (που έτσι ή αλλιώς χάνει σε δυναμική) και, το χειρότερο όλων, να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις για μια ταχεία ιδεολογική υποχώρηση της αριστερής παραδοσιακής παπαρολογίας, που ανθεί όταν δεν υπάρχει αντίπαλος.

Συμβαίνει όντως: 

Ο Πιερρακάκης, πολιτικά και προσωπικά, είναι, όντως, φορέας μιας ιδεολογίας, εκτός από «ιδιοκτήτης» ενός πολιτικού αφηγήματος. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους και οι τεράστιες δυνατότητες που ανοίγει στην κοινωνία των πολιτών και στη νέα οικονομία ανακατανέμουν ισχύ και διαμορφώνουν νέα ιδεολογικά εργαλεία για την κατανόηση της πραγματικότητας. Είναι φορέας ιδεολογίας ο Κυριάκος, σε αυτόν προσωποποιείται αυτή, η κρίσιμη για την αριστερά, ιδεολογική ύλη που αναζητεί δεκαετίες τώρα ο φιλελεύθερος χώρος, συνεπώς η μάχη μαζί του θα είναι στον πυρήνα των επιλογών του, το gov.gr είναι ο πυρήνας.

Η μάχη είναι άνιση για την αριστερά, ακόμη και σε αυτό το νεοβαλκανικό βιλαμπάχο που έχει πρωτεύουσα την Αθήνα και αγνοεί όλες τις βασικές κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών, πιστό στην «πάλη των τάξεων», στον παρελθόντα παλαιομαρξισμό και στην σοβιετία.

Οι εξελίξεις δεν μπορούν να ακυρωθούν, ούτε να ανασταλούν καν. 

Το έργο ξεκίνησε, τα μυαλά ανοίγουν και στο τέλος του οι καλοί θα είναι αυτοί με τον υπολογιστή στο χέρι κι όχι οι άλλοι με τη σφραγίδα, το ταμπόν και την υπογραφή.

Του Χρήστου Υφαντή