Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Πώς ο κορωνοϊός άλωσε τη Δράμα

Του Βασίλη Τσιαμπούση


Κλεισμένος στο σπίτι και πολύ θυμωμένος, σκέφτομαι πόσο είναι εξωφρενικός ο αριθμός των κρουσμάτων του κορονοϊού στη Δράμα. 
Μια πόλη, που στην πρώτη φάση της πανδημίας δεν είχε παρά ελάχιστα κρούσματα, είναι τώρα, αν αναλογιστεί κανείς τον πληθυσμό της πόλης και του νομού σε σχέση με άλλες πόλεις και νομούς, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ στην Ελλάδα. Και επειδή όλοι ρίχνουν το φταίξιμο αποκλειστικά στους νέους ανθρώπους, που... συναθροίζονταν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την επικινδυνότητα του κορονοϊού, και στους “ψεκασμένους”, που έλεγαν ότι δεν υπάρχει κορονοϊός ή ότι δεν είναι και τόσο επικίνδυνα τα πράγματα “όσο μας τα παρουσιάζουν”, θα ήθελα να πω ότι οι κυρίως υπεύθυνοι, ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ είναι άλλοι. 
Είναι όσοι θα έπρεπε να κάνουν τους ελέγχους για να τηρούνται τα μέτρα στη Δράμα αλλά δεν τους έκαναν ποτέ. 
Είναι αυτοί που θα έπρεπε να μην επιτρέπουν να πραγματοποιούνται αυτές οι συγκεντρώσεις, αλλά ιδιοτελέστατα αγρόν αγόραζαν. 
ΟΙ ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ είναι όσοι θα έπρεπε να ελέγχουν μαγαζιά διασκέδασης και καφέ με τριακόσια άτομα κάθε βράδυ, τον ένα πάνω στον άλλο, να ελέγχουν συγκεντρώσεις χωρίς μάσκες σε εκκλησίες και σε κέντρα διασκέδασης για γάμους και βαφτίσια (διακόσιοι και τριακόσιοι καμιά φορά), παρέες των είκοσι ατόμων σε κοινά τραπέζια, πολυπληθείς αθλητικές συναθροίσεις κλπ. 
Και δεν τους έκαναν αυτούς τους ελέγχους για να διαφυλάξουν τις δημόσιες σχέσεις τους, για να τους επιβραβεύσουν οι πολλοί λέγοντας: “Αυτός δεν πρόκειται να μας γράψει, είναι δικός μας, είναι παιδί τζιμάνι”
Άλλοι πάλι απέφυγαν να κάνουν τους ελέγχους, που όφειλαν να κάνουν, από έναν ανόητο και φυσικά πρόσκαιρο τοπικισμό. “Αφήστε τους επαγγελματίες να δουλέψουν”, θαρρείς και δεν υπήρχαν πολλοί επαγγελματίες που ήταν συνεπέστατοι, οι οποίοι μάλιστα αντιμετώπιζαν και αθέμιτο ανταγωνισμό από όσους δεν τηρούσαν τα μέτρα.
Δεν τους έκαναν, λοιπόν, οι αρμόδιοι τους ελέγχους, γιατί η πόλη είναι μικρή, οι πάντες γνωριζόμαστε, και σκέφτηκαν: «Γιατί να γίνουμε εμείς δυσάρεστοι και να μαλώνουμε με τον κόσμο;». Θαρρείς και κατέλαβαν τις θέσεις που έχουν για να είναι ευχάριστοι. Οι υψηλές θέσεις όμως απαιτούν αυτός που τις κατέχει να έχει αίσθημα ευθύνης και να σκέφτεται το κοινό καλό, όποιο κι αν είναι το κόστος. Και όχι κάποιοι να μετράνε και να λογαριάζουν πώς θα είναι αρεστοί και συμπαθείς στους βολεψάκηδες, αυτούς δηλαδή που σκέφτονται μόνο την καλοπέρασή τους, και στους παρανομούντες.

Από ΧΡΟΝΙΚΑ
9 Νοεμβρίου 2020


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου