Ακούει εκλογές και τρέχει μακριά ο Τσίπρας - Χαμηλές πτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις δημοσκοπήσεις

Όπως ο διάβολος το λιβάνι απέφυγε να ζητήσει την προσφυγή σε εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στη Θεσσαλονίκη. Επικαλούμενος από τη μια τον κορωνοϊό και την επιβάρυνση των μεγεθών (κρούσματα, διασωληνωμένοι κ.λ.π.) και από την άλλη ένα νέας κοπής, αλλά παλαιάς έμπνευσης, δήθεν, ηθικό αριστερό πλεονέκτημα σχετικά με το αίτημα για εκλογές σε συνθήκες κρίσης έβαλε την ουρά στα σκέλια και ξέφυγε... το σκόπελο των επόμενων, σε περίπτωση θετικής απάντησης, ερωτημάτων.

Βλέπετε, οι δημοσκοπήσεις, παρά τη δαιμονοποίηση τους από τον κ. Τσίπρα και την καθυστερημένη τεχνητή άρνηση των αποτελεσμάτων τους, συμφωνούν όλες σε μερικά βασικότατα χαρακτηριστικά υπέρ του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης, τα οποία, σε περίπτωση εκλογών, απλώς… δεν παλεύονται.

Έχει βάσιμους λόγους να παριστάνει εκ του ασφαλούς τον επαναστάτη του γλυκού νερού αυτή την περίοδο ο κ. Τσίπρας. Η συγκυρία δεν προσφέρεται για επαναστατική γυμναστική ή για άσκοπους περιπάτους στο κέντρο της Αθήνας για την απλή εκφώνηση, δήθεν, αιτημάτων διάφορων κλάδων που πλήττονται από την κρίση. Όταν, μάλιστα, πίσω από τις κινητοποιήσεις αυτές δεν βρίσκεται ένα ενιαίο πολιτικό υποκείμενο, ένα δομημένο και ενοποιημένο κόμμα, τότε κάθε σκέψη για κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις καταλήγει ανέκδοτο.

Ο κ. Τσίπρας δεν έχει στα χέρια του, αυτή την περίοδο, ένα κόμμα και το γνωρίζει. Σε συνασπισμό διάφορων πολιτικών τιμαριούχων αναφέρεται και μάλιστα με εντελώς διαφορετικούς κομματικούς και πολιτικούς όρους από την περίοδο 2012 – 2015, καθώς σήμερα έχουν διαμορφωθεί και λειτουργούν τάσεις και συνιστώσες κεντροαριστερές, γεφυρατζήδικες, παλαιοπασοκικές, νεοδεξιές, «καμμένες και ζεματισμένες» ων ουκ έστιν αριθμός.

Η ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει άρδην, στις παλιές καλές αριστερές συνιστώσες έχουν προστεθεί πολλές νέες αμφίβολου πολιτικού προσανατολισμού, η ηγετική ομάδα δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη του ένδοξου παρελθόντος και το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν βαραίνει αποφασιστικά σε κάθε σκέψη να κινηθεί, με πρωτοβουλία Τσίπρα, η διαδικασία των εκλογών.

Η περίοδος προσφέρεται για ασκήσεις αυτογνωσίας και ομφαλοσκόπηση περί την προηγηθείσα κυβερνητική θητεία (αυτοκριτική την αποκαλούν στην αριστερά), αλλά ούτε κι εκεί ο κ. Τσίπρας επιδεικνύει μεγάλες επιτυχίες. Στριμωγμένος ψελλίζει κάποιες δικαιολογίες και αποδέχεται μερικές αιτιάσεις για την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης του και του ίδιου, αλλά έως εκεί. Προφανώς, θα επενδύσει στην κοινωνική λήθη, ώστε καθαρμένος να επανέλθει στη διεκδίκηση της κυβέρνησης σε ύστερο χρόνο και μακριά από τις κωμικές μέρες της δικής του πρωθυπουργίας.

Αίτημα για άμεσες εκλογές σε αυτό το περιβάλλον συνιστά πολιτική αυτοκτονία, εξέλιξη την οποία ακόμη κι ένας Τσίπρας την αντιλαμβάνεται εύκολα.

Μια ανάλογη επιλογή θα ήταν τραγική πολιτικά και λόγω του γεγονότος, πως προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται, για μερικούς πολύ συγκεκριμένους λόγους, να διατηρεί ευρεία διείσδυση στην ελληνική κοινωνία, να έχει μπετονάρει ένα ποσοστό αποδοχής υψηλότατο και να εμφανίζεται, παρά τις συνεχείς κρίσεις που καλείται να διαχειριστεί, ως η μοναδική λογική επιλογή των πολιτών για το επόμενο χρονικό διάστημα.

Υπάρχουν περιπτώσεις στην καταγραφή των τάσεων της κοινωνίας αυτή την περίοδο, που κραυγάζουν υπέρ του πρωθυπουργού, σε σημείο που να ισχυρίζονται κάποιοι ότι και παραγγελία να είχε τις κρίσεις που διαχειρίζεται δεν θα λειτουργούσαν τόσο καλά υπέρ του.

Ο κ. Τσίπρας δυσκολεύεται εξαιρετικά να προχωρήσει σε κεντρικές πρωτοβουλίες, ώστε να διαφοροποιήσει προς το συμφέρον του το πολιτικό σκηνικό και να ασκήσει σοβαρή πίεση στην κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό αναμένει στη γωνία να περάσει το μεγάλο κύμα της κρίσης, να επανακαθορίσει η κυβέρνηση τις προτεραιότητες της  και η πολιτική πραγματικότητα να προσγειωθεί σε περισσότερο «εκλογικά θέματα», όπως είναι η οικονομία και η καθημερινότητα.

Πιστεύει βάσιμα πως σε μια τέτοια εξέλιξη θα αποκτήσει ισχυρούς λόγους να ασκήσει σοβαρή αντιπολιτευτική επιλογή; Όχι, αλλά θα έχει την ευχέρεια να λειτουργήσει με την τακτική «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» και στην, πιθανή, επιδείνωση, έστω και συγκυριακή, κάποιων μεγεθών στην οικονομία να πουλήσει και πάλι το περιβόητο λεφτόδεντρο του Βαρουφάκη και του Τσακαλώτου.

Στην ουσία είναι εγκλωβισμένος καθημερινά στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, παρακολουθεί απλώς τα γεγονότα, ρίχνει άσφαιρα με επικεφαλής τον νέο Γραμματέα, την κα Αχτσιόγλου και τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο και έτερον ουδέν. Η βασική στόχευση του είναι το κόμμα και η διεύρυνση του και όχι η διαδικασία των εκλογών.

Να ρυθμίσει τα του οίκου του προσπαθεί και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες, οι οποίες θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο αν δεν διασφαλίσει σε λογικό χρόνο ένα συνέδριο για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.

Του Χρήστου Υφαντή